Zawartość

• Kroki
• Porady
• Ostrzeżenia

Linux jest darmową i otwartą alternatywą dla Microsoft Windows i Mac OS X. Sam system operacyjny można całkowicie zredukować do prostej konsoli tekstowej lub używać pełnego środowiska graficznego, takiego jak Gnome lub KDE. Ten przewodnik wyjaśnia, jak przypisać adres IP w systemie Linux za pomocą konsoli lub terminala poleceń. Ten przewodnik zakłada, że ​​masz już pewną wiedzę na temat Linuksa, a także wiesz, jak działają sieci, adresy IP i serwery DNS.

Kroki

Metoda 1 z 5: Przełącz się na użytkownika root

1. Jeśli nie jesteś jeszcze zalogowany jako użytkownik „root” (odpowiednik „administratora”), otwórz konsolę lub program terminala, wpisz „su” (bez cudzysłowów) i naciśnij enter.
2. Uwaga: Dystrybucje z rodziny Ubuntu Linux zwykle mają hasło roota równe hasłu ustawionemu dla konta utworzonego podczas instalacji systemu operacyjnego.
3. Po wyświetleniu monitu wprowadź hasło roota i naciśnij klawisz Enter.

Metoda 2 z 5: Debian / Ubuntu / Kubuntu

1. Utwórz kopię zapasową pliku / etc / network / interfaces, wpisując w konsoli następujące polecenie: „Cp / etc / network / interfaces /etc/network/interfaces.backup”
2. Wpisz „vi / etc / network / interfaces” i naciśnij Enter. Naciśnij klawisz „i”, aby przejść do trybu wstawiania (edycji).
3. Przewiń w dół, aż znajdziesz w pliku swój interfejs sieciowy (zwykle nazywany eth0 w przypadku przewodowego połączenia sieciowego lub wlan0 / wifi0 w przypadku bezprzewodowego połączenia sieciowego).
4. Zmień wiersz „iface eth0 inet dhcp” na „iface eth0 inet static”.
5. Dodaj następujące wiersze, zastępując numery adresu IP tymi, które chcesz skonfigurować:
   • adres 192.168.0.10
   • maska ​​sieci 255.255.255.0
   • sieć 192.168.0.0
   • emisja 192.168.0.255
   • brama 192.168.0.1
   • dns-nameservers 216.10.119.241
6. Zapisz i zamknij plik, naciskając „Esc” (aby wejść w tryb poleceń vi), a następnie „: wq” i naciśnij Enter.
7. Wpisz „ifdown eth0” i naciśnij Enter.
8. Wpisz „ifup eth0” i naciśnij Enter.

Metoda 3 z 5: Red Hat lub Slackware

1. Najłatwiejszą metodą na Red Hacie lub Slackware jest wpisanie „netconfig” na konsoli jako użytkownik root. Menu trybu tekstowego poprowadzi Cię przez ustawienia.
2. Użyj klawisza tabulatora, aby poruszać się między polami. Użyj spacji, aby wyczyścić lub zaznaczyć pola wyboru.
3. Po wprowadzeniu żądanych ustawień naciśnij OK.
4. Aby te zmiany odniosły skutek, wpisz „ponowne uruchomienie sieci usług” na konsoli i naciśnij klawisz Enter (ten krok nie jest konieczny w Slackware, gdzie zmiany zaczynają obowiązywać natychmiast.
   
   Uwaga: istnieje kilka dystrybucji opartych na Red Hat Linux (Fedora Core, CentOS, White Box itp.); wiele z nich prawdopodobnie będzie działać z tym samym mechanizmem konfiguracji.

Metoda 4 z 5: Dowolny system Linux z jądrem w wersji 2.4 lub nowszej

Ta metoda jest trochę trudniejsza, wymaga użycia konsoli, ale powinna działać na wszystkich nowoczesnych dystrybucjach Linuksa. Używane narzędzie nazywa się „ip” i zwykle znajduje się w katalogu „/ sbin”.

1. Najpierw musisz określić nazwę interfejsu sieciowego, który będzie używany. Aby wyświetlić listę wszystkich dostępnych interfejsów sieciowych, uruchom "/ sbin / ip link". To polecenie powinno wyświetlić listę nazw interfejsów, adresy MAC i inne informacje.
2. Następnie przypisujesz adres IP za pomocą podkomendy „addr”, na przykład: „/ sbin / ip addr add 192.168.0.10/24 dev”.
3. Domyślna brama lub trasa jest dodawana wraz z podkomendą „route” w następujący sposób: „/ sbin / ip route add default via”.
4. Ostatnią rzeczą jest włączenie lub podniesienie interfejsu za pomocą podkomendy „link”: „Konfiguracja łącza / sbin / ip”.
   

Zakładając, że wszystkie poprzednie dane są poprawne, sieć musi być włączona i działać. Niestety te ustawienia zostaną utracone po ponownym uruchomieniu systemu, więc jeśli chcesz je przywrócić po ponownym uruchomieniu, dodaj wszystkie wymienione powyżej polecenia do pliku „/etc/rc.local” - skryptu powłoki uruchamianego podczas uruchamiania systemu.

Metoda 5 z 5: Dynamiczny adres IP (DHCP)

Adresy dynamiczne są uzyskiwane automatycznie i na ogół nie wymagają żadnej uwagi użytkownika. Jest jednak kilka konkretnych przypadków:

1. Jeśli sieć nie jest dostępna przez cały czas podczas uruchamiania systemu, połączenie internetowe może być wyłączone, nawet po rozwiązaniu problemów z siecią. Aby natychmiast go ożywić, uruchom polecenie „dhclient” lub „dhcpcd” jako root. Spowoduje to dynamiczne zdefiniowanie nowego adresu IP.
2. Poprzednia sytuacja może się zdarzyć, jeśli dostęp do sieci uzyskuje się za pośrednictwem oddzielnego sprzętu, który uruchamia się w tym samym czasie, co komputer. W niektórych przypadkach Linux uruchamia się szybciej niż routery sieciowe i nie znajduje sieci po uruchomieniu. Znajdź plik dhclient.conf (na przykład /etc/dhcp3/dhclient.conf w Debianie) i dodaj / popraw wiersz „reboot nn”;, gdzie „nn” to czas oczekiwania systemu po uruchomieniu, w tym celu router ma czas na całkowite uruchomienie.

Porady

• Plik „/etc/resolv.conf” może wymagać edycji, jeśli chcesz uzyskać dostęp do systemów przy użyciu nazw domen, ale nie adresów IP. Użyj tej samej metody, co w pliku / etc / network / interfaces. Nie zapomnij wykonać kopii zapasowej oryginalnego pliku!
• Polecenie „sudo” (skrót od „superuser do” lub superuser do) pozwala użytkownikowi tymczasowo korzystać z uprawnień roota (administratora systemu), ale w wielu przypadkach lepiej jest używać su. Przeczytaj stronę podręcznika "sudo", a na pewno będziesz zadowolony, że to zrobiłeś.

Ostrzeżenia

• Nie próbuj tego robić, chyba że wiesz, jak działają sieci, adresy IP i serwery DNS.
• Nie pozostań zalogowany jako root. Bezpieczniej jest zalogować się jako inny użytkownik i użyć polecenia „su” (polecenie zmiany użytkownika) na konsoli, a następnie zmienić z powrotem, gdy skończysz, co chciałeś zrobić z uprawnieniami administratora lub roota. Dostęp root umożliwia każdemu, kto ma dostęp, robienie w systemie tego, co chce.
• Nie zapomnij o tworzeniu kopii zapasowych. Niezastosowanie się do tego może uniemożliwić przywrócenie poprzednich ustawień.