Zawartość

• Kroki
• Pytania i odpowiedzi społeczności
• Porady

Inne sekcje

Poczucie zaniedbania, ponieważ myślisz, że twojemu rodzeństwu poświęca się więcej uwagi niż tobie, jest to złe uczucie. Jest to powszechny problem dla wielu dzieci w rodzinach z rodzeństwem i jeśli rodzice nie starali się zrównoważyć pochwał i okazywania miłości lub ma miejsce prawdziwe faworyzowanie, może to stanowić wyzwanie. Jeśli czujesz się zapomniany i zaniedbany, ważne jest, aby powiedzieć o tym rodzicom i poszukać zmiany.

Kroki

Część 1 z 3: Ocena problemu

1. 

   Zastanów się, dlaczego Twoi rodzice zwracają większą uwagę na rodzeństwo. Jeśli nie jest to dla ciebie od razu oczywiste, spróbuj na chwilę postawić się na miejscu rodziców. Gdybyś był opiekunem swojego rodzeństwa, czy byłoby coś niepokojącego lub wymagającego uwagi? Jak myślisz, co może się dziać? Oto kilka możliwości:
   • Twoje rodzeństwo zachowywało się i ma kłopoty
   • Twoje rodzeństwo przeżywa trudny okres i potrzebuje pomocy
   • Twoje rodzeństwo osiągnęło coś ważnego i Twoi rodzice chcą być dla nich wsparciem
   • Twoje rodzeństwo jest niepełnosprawne lub chore i potrzebuje dodatkowego wsparcia

2. 

   
   
   Pamiętaj, że Twoi rodzice prawdopodobnie nie wiedzą, jak się czujesz. Jest mało prawdopodobne, aby próbowali sprawić, że poczujesz się wykluczony. Ich preferencyjne zachowanie może być całkowicie niezamierzone.

3. 

   
   
   Zastanów się, jak możesz zmienić swoje zachowanie. Jeśli chcesz, aby problem zniknął, musisz coś z tym zrobić. Pomyśl o kilku sposobach, które możesz ulepszyć.
   • Zabierając głos i mówiąc „Jestem samotny” lub „Czy moglibyśmy spędzić razem trochę czasu?”
   • Zachowuje się trochę lepiej w domu
   • Inicjowanie większej liczby rozmów
   • Proszenie o pomoc i radę

4. 

   
   
   Dowiedz się, jakie zachowanie pogorszy sprawę. Złe zachowanie zdenerwuje twoich rodziców i sprawi, że skupią się na tym, jak się zachowujesz, a nie na tym, jak się czujesz. Próby pośredniego rozwiązania problemu również nie przyniosą postępów, ponieważ ludzie nie zawsze wychwytują wskazówki i mogą po prostu nie mieć pojęcia. Ostatnią rzeczą, której chcesz, jest większy stres. Unikaj niedojrzałych i nieprzydatnych zachowań.
   • Krytykowanie ich umiejętności rodzicielskich postawi twoich rodziców w defensywie i sprawi, że będą mniej skłonni cię słuchać.
   • Wyładowując to na swoim rodzeństwie prawdopodobnie przyniesie odwrotny skutek. Nie mów nic niemiłego o swoim rodzeństwie ani nie sugeruj, że nie zasługują na pomoc, którą otrzymują. Jeśli to zrobisz, twoi rodzice będą bronić twojego rodzeństwa.
   • Napady złości i udawanie rozdrażni twoich rodziców, nie dając im znać, co jest naprawdę nie tak. Jeśli jesteś sfrustrowany, zamiast źle się zachowywać, powiedz, że jesteś sfrustrowany.
   • Rywalizacja z rodzeństwem będzie Cię stresować i nadwyrężać relacje, nie dając rodzicom znać, co jest nie tak.

Część 2 z 3: Rozmowa z rodzicami

1. 

   Znajdź dobry czas na rozmowę. Chcesz znaleźć czas, kiedy są zrelaksowani i niezbyt zestresowani. Unikaj sytuacji, gdy są zmęczeni, spieszą się lub mają zły humor. Chcesz, aby mogli poświęcić ci całą swoją uwagę. Oto kilka potencjalnych dobrych momentów na rozmowę:
   • Długa jazda samochodem
   • Na spacerze
   • Podczas wykonywania prostych czynności, takich jak wspólne naczynia lub pranie
   • Po obiedzie, po zakończeniu prac

2. 

   Powiedz im, że chcesz porozmawiać o czymś ważnym. Może to być dobry sposób na wskazanie im, że chcesz, aby ich niepodzielna uwaga dotyczyła poważnego tematu. Jeśli to zły moment i nie mogą słuchać, da im to również możliwość poinformowania Cię o tym i przełożyć rozmowę.
   • „Chcę porozmawiać o czymś, co mnie niepokoi. Czy teraz jest dobry czas?”
   • „Chcę ci opowiedzieć o czymś, o czym myślałem”.

3. 

   Użyj języka „ja” wyjaśnić, jak się czujesz. Nie chodzi o twoje rodzeństwo ani nawet o twoich rodziców. Chodzi o ciebie io to, że czujesz się ignorowany. Wykaż świadomość sytuacji, jednocześnie wyjaśniając, jak się czujesz. Twoje uczucia są ważne, więc podziel się nimi.
   • „Rozumiem, że Aimee potrzebuje więcej pomocy ze względu na jej ADHD. Wiem, że robisz dla niej wielką różnicę. Po prostu czasami czuję się wykluczony. Chcę spędzać z tobą więcej czasu”.
   • „Wiem, że Carlos jest dla ciebie wyjątkowy. Po prostu ... czasami, kiedy widzę, jak obsypujesz go miłością i uwagą, czuję się wykluczony. Czasami czuję, że kochasz go bardziej niż mnie i to sprawia, że ​​jestem naprawdę smutny. "
   • „Wiem, że twoje życie było zajęte nową pracą i prowadzeniem Imani na wszystkie jej zawody. Po prostu bardzo za tobą tęsknię”.

4. 

   Bądź gotów poznać ich wersję historii. Kiedy słyszą, że czujesz się wykluczony, mogą być zaskoczeni, zdezorientowani i przepraszający. Mogą również chcieć wyjaśnić ci, dlaczego tak bardzo zajęli się innymi sprawami. Pozwól im powiedzieć, co się dzieje.
   • Na przykład możliwe, że Twoje rodzeństwo ma do czynienia z problemem, którego nie jesteś świadomy. Nie neguje to twoich uczuć, ale może pomóc ci zrozumieć, dlaczego twoi rodzice udzielają im dodatkowej pomocy.

5. 

   Poproś o więcej uwagi. Daj im znać, czego chcesz, i spróbuj zaproponować kilka pomysłów na wspólne spędzanie czasu. Pomaga to tobie i twoim rodzicom stworzyć plan działania, który pomoże ci poczuć się bardziej włączonym.
   • „Nie chcę być daleko od Ciebie. Może moglibyśmy spędzać razem więcej czasu w weekendy? Moglibyśmy robić takie rzeczy, jak rysowanie i spacery, tak jak to robiliśmy, kiedy byłem młodszy”.
   • "Tęsknię za Tobą.Myślę też, że jestem na tyle dorosły, aby rozpocząć naukę pracy w ogrodzie. Może moglibyśmy to zrobić razem i możesz mnie trochę nauczyć ”.

Część 3 z 3: Idąc naprzód

1. 

   Zaproś swoich rodziców, aby spędzili z tobą czas. Podejmij inicjatywę i znajdź okazje, aby poprosić ich o spędzenie czasu. Nawet jeśli powiedzą nie, mogą czuć, że są ci coś winni, a potem spróbują znaleźć dla ciebie czas później.
   • „Tato, chcę odpocząć od ekranu komputera. Chcesz iść ze mną na spacer?”
   • „Mogę pomóc Ci poskładać pranie. Z przyjemnością spędziłbym razem trochę czasu”.
   • „Mamo, nie rozmawialiśmy od jakiegoś czasu. Dlaczego nie opowiesz mi o swoim tygodniu?”
   • - Czy mogę dotrzymać ci towarzystwa podczas sprzątania podwórka?

2. 

   Bądź miły i szanuj swojego rodzeństwa. Twoje rodzeństwo nie jest odpowiedzialne za zachowanie rodziców. Nawet jeśli czujesz się z nimi sfrustrowany, staraj się unikać obwiniania ich za rzeczy, nad którymi nie mają kontroli. Zamiast tego pomiń urazę i traktuj ich dobrze.
   • Jeśli chcesz, możesz im powiedzieć: „Ostatnio czułem się trochę opuszczony i poprosiłam naszych rodziców, aby spędzali ze mną więcej czasu”. Twoje rodzeństwo może nawet próbować pomóc, zapraszając cię lub spędzając z tobą dodatkowy czas, abyś wiedział, jak bardzo mu zależy.

3. 

   Buduj inne relacje. Być może twoi rodzice są tak zajęci, że nie mogą poświęcić ci tyle uwagi, ile byś chciał. Poszukaj innych ludzi, którym zależy na Tobie i doceniają. Skontaktuj się z przyjaciółmi, mentorami, krewnymi, a nawet innym rodzeństwem, aby zbudować zdrowe życie społeczne.

4. 

   Mów o swoich uczuciach. Szczerze mówiąc, jak się czujesz i co się z tobą dzieje. Kontynuuj wyrażanie „ja” o swoim samopoczuciu. Ludzie nie będą wiedzieli, że jest problem, chyba że się odezwiesz. Powiedz im, jak się czujesz, a jeśli chcesz, zaproponuj rozwiązanie.
   • "Czuję się samotny."
   • „W tym tygodniu byłeś bardzo zajęty. Tęsknię za tobą”.
   • „Ostatnio czułem się wykluczony”.

Pytania i odpowiedzi społeczności

Porady

• Każdy porządny rodzic będzie dbał o Ciebie i Twoje uczucia. Ale jeśli utkniesz ze złymi rodzicami, może niewiele możesz zrobić. Pracuj nad docieraniem do innych ludzi i kontaktami z rodzicami, dopóki się nie wyprowadzisz.
• Czasami rodzice są po prostu odlegli. Niekoniecznie jest to spowodowane tym, co zrobiłeś. Mogą to być okoliczności życiowe, osobowość lub coś innego.