Zawartość

• Kroki
• Porady

Autyzm jest zaburzeniem widmowym; to znaczy: osoba może manifestować lub demonstrować oznaki problemu poprzez różne zachowania i różne sposoby. Dzieci z autyzmem mają zaburzony rozwój mózgu, o czym świadczą trudności lub różnice w ich zdolnościach intelektualnych, interakcjach społecznych, komunikacji werbalnej i niewerbalnej oraz autostymulacji. Chociaż każde dziecko z autyzmem jest wyjątkowe, ważne jest, aby rozpoznać powszechne oznaki i objawy na wczesnym etapie, aby mieć pewność, że wczesna interwencja pomoże Tobie i Twojemu dziecku czerpać jak najwięcej z życia.

Kroki

Metoda 1 z 4: Rozpoznawanie różnic społecznych

1. 

   Interakcja z dzieckiem. Dzieci są z natury istotami społecznymi i bardzo lubią nawiązywać kontakt wzrokowy. Z kolei dzieci autystyczne mogą nie mieć tego typu interakcji z rodzicami, co może dać im poczucie, że maluch jest „nieuważny”.
   • Nawiąż kontakt wzrokowy. Niemowlęta we wspólnym rozwoju zwykle wracają do kontaktu po sześciu lub ośmiu tygodniach życia, podczas gdy dzieci autystyczne mogą nie patrzeć na Ciebie lub nawet nie odwracać wzroku.
   • Uśmiechnij się do swojego syna. Dzieci nieautystyczne mogą odwzajemnić gest i po sześciu tygodniach życia (lub nawet krócej) okazywać radosne i otwarte miny. Z kolei dzieci autystyczne mogą nie uśmiechać się nawet do swoich rodziców.
   • Rób zabawne miny dla dziecka. Zobacz, czy cię naśladuje. Dzieci autystyczne nie mogą uczestniczyć w tego typu zabawach.

2. 

   
   
   Nazwij swoje dziecko po imieniu. Dziecko odpowie za niego, gdy będzie miało około dziewięciu miesięcy.
   • Powszechnie rozwijające się dzieci mogą nazywać swoich rodziców Mamą lub Tatą (lub podobnymi) od 12 miesiąca życia.

3. 

   
   
   Baw się z dzieckiem. W wieku 2-3 lat dzieci we wspólnym rozwoju wykazują duże zainteresowanie zabawą z kilkoma osobami.
   • Dzieci autystyczne mogą wydawać się odłączone od świata lub zamyślone. Z kolei dzieci nieautystyczne wciągają rodziców w ich własne światy (wskazywanie rzeczy, pokazywanie im, próba dotarcia do nich czy uścisk dłoni) od 12 miesięcy.
   • Dzieci nieautystyczne do trzeciego roku życia angażują się w tak zwaną „zabawę równoległą”. Jeśli Twoje dziecko to robi, oznacza to, że dogaduje się z innymi dziećmi i lubi towarzystwo, ale niekoniecznie bawi się z innymi. Nie myl tego typu zabaw z dzieckiem autystycznym, które nie uczestniczy w interakcjach społecznych.

4. 

   
   
   Zwróć uwagę na różnice zdań. Kiedy mają około pięciu lat, dzieci będące we wspólnym rozwoju są w stanie zrozumieć, że masz własne zdanie na temat rzeczy. Z drugiej strony dzieci autystyczne często mają trudności ze zrozumieniem punktów widzenia, myśli i uczuć innych niż ich własne.
   • Jeśli Twoje dziecko mówi, że lubi lody truskawkowe, powiedz, że jego ulubionym smakiem jest czekolada i zobacz, czy nie zgadza się lub jest zdenerwowana, że ​​ma inne opinie.
   • Wiele osób z autyzmem rozumie to lepiej w teorii niż w praktyce. Na przykład dziewczyna z autyzmem może zrozumieć, że podoba ci się kolor niebieski, ale nie zdaje sobie sprawy, że byłbyś zirytowany, gdyby odeszła, aby zobaczyć balony tego koloru w miejscu publicznym.

5. 

   Oceń nastrój dziecka i „napady”. Dzieci autystyczne mogą doświadczać ataków furii lub intensywnych emocji (które czasami wydają się być napadami złości). Jednak działania te nie są dobrowolne, a także pozostawiają głęboką irytację malucha.
   • Dzieci autystyczne stają przed wieloma wyzwaniami i próbują tłumić swoje emocje, aby zadowolić tych, którzy się nimi opiekują. Te emocje mogą wymknąć się spod kontroli, więc maluchy mogą stać się tak sfrustrowane, że uciekają się do samookaleczenia - na przykład uderzając głową o ścianę lub gryząc własną skórę.
   • Dzieci autystyczne mogą również odczuwać silny ból spowodowany problemami sensorycznymi, przemocą i innymi problemami. Dlatego częściej mogą działać w samoobronie.

Metoda 2 z 4: Obserwacja i wypatrywanie trudności w komunikacji

1. 

   Gruchaj swoje dziecko i zobacz, czy zrobi to samo dla Ciebie. Spróbuj wykryć rosnące dźwięki i gaworzenie. Dzieci zwykle używają swoich umiejętności werbalnych między 16 a 24 miesiącem życia.
   • Niemowlęta nieautystyczne mogą „rozmawiać” z innymi ludźmi w wieku od dziewięciu miesięcy, podczas gdy dzieci autystyczne mogą nie mówić ani słowa - lub po pewnym czasie tracić zdolność komunikowania się.
   • Powszechnie rozwijające się dzieci bełkoczą, gdy mają około 12 miesięcy.

2. 

   Porozmawiaj ze swoim dzieckiem. Porozmawiaj z nim o jego ulubionej zabawce i zbadaj strukturę jego zdań oraz jego umiejętności konwersacyjne. Powszechnie rozwijające się dzieci mają kilka słów w słownictwie w wieku 16 miesięcy, potrafią tworzyć krótkie, znaczące frazy w wieku 24 miesięcy i zaczynają mieć sens i spójność w wieku pięciu lat.
   • Dzieci autystyczne często zmieniają kolejność słów w zdaniach lub powtarzają to, co mówią inne osoby (tzw. Echolalia). Mogą również pomylić zaimki, mówiąc na przykład „Czy chcesz chleb?” kiedy w rzeczywistości mają to na myśli one chcą chleba.
   • Niektóre dzieci z autyzmem pomijają etap rozwoju, kiedy mówią z trudem, przez co mają lepsze umiejętności językowe. Mogą wcześnie nauczyć się mówić lub rozwinąć rozbudowane słownictwo. Ponadto potrafią też mówić inaczej niż inne dzieci w tym samym wieku.

3. 

   Spróbuj użyć pewnych wyrażeń w języku. Sprawdź, czy Twoje dziecko dosłownie przyjmuje frazy, które słyszy. Dzieci autystyczne często źle rozumieją sygnały mowy ciała, ton głosu i wyrażenia językowe.
   • Na przykład: jeśli Twoje dziecko z autyzmem rysuje czerwonym markerem ścianę domu, a Ty w chwili frustracji i sarkazmu powiesz „Jak cudownie!”, Pomyśli, że jego sztuka jest naprawdę doceniana.

4. 

   Zwróć uwagę na mimikę twarzy, ton głosu i język ciała dziecka. Dzieci autystyczne często mają unikalne sposoby komunikacji niewerbalnej. Ponieważ wiele osób jest przyzwyczajonych do oglądania typowych sygnałów ciała, komunikacja ta może być myląca.
   • Zrobotyzowane, monotonne lub dziecinne tony głosu (nawet w okresie dojrzewania i dorosłości).
   • Znaki mowy ciała, które nie pasują do nastroju dziecka.
   • Niewielkie zróżnicowanie lub przesada w wyrazie twarzy lub wyjątkowych cechach.

Metoda 3 z 4: Rozpoznawanie powtarzających się zachowań

1. 

   Zobacz, czy dziecko ma niezwykłe powtarzanie zachowań. Chociaż każda młoda osoba lubi do pewnego stopnia wykonywać te same czynności, dzieci z autyzmem wykazują wysoce powtarzalne zachowania, takie jak potrząsanie ciałem, drżenie rąk, przestawianie przedmiotów i odtwarzanie po kolei tych samych dźwięków (echolalia). Te działania mogą być niezbędne, aby maluchy mogły się wyciszyć i zrelaksować.
   • Wszystkie dzieci mają jakąś formę naśladownictwa werbalnego do trzeciego roku życia. Dzieci autystyczne mogą częściej przyjmować takie zachowanie - nawet w starszym wieku.
   • Niektóre powtarzalne zachowania nazywane są „samostymulacją” i wzmacniają zmysły dziecka. Oto przykład: kiedy Twoje dziecko przesuwa palcami przed oczami, aby pobudzić własne widzenie i dobrze się bawić.

2. 

   Zwróć uwagę na sposób, w jaki bawi się Twoje dziecko. Dzieci autystyczne nie mogą uczestniczyć w zabawach z wyobraźnią, preferując organizowanie przedmiotów (stawianie wszystkiego na swoim miejscu lub budowanie miasta dla swoich lalek zamiast zabawy w dom). Wyobraźnia pojawia się w głowie bez eksternalizacji.
   • Spróbuj przełamać ten nawyk: przestawiaj lalki, którymi bawi się Twoje dziecko, lub mijaj je przed nim, gdy maluch chodzi w kółko. Dzieci autystyczne mogą być widocznie poirytowane twoją ingerencją.
   • Dzieci autystyczne mogą nawet uczestniczyć w pomysłowych zabawach z innymi młodymi ludźmi, zwłaszcza jeśli ta dodatkowa osoba zajmuje się sytuacją. Jednak nie robią tego samodzielnie.

3. 

   Zwróć uwagę na szczególne zainteresowania dziecka i ulubione przedmioty. Intensywne i niezwykłe obsesje na punkcie pewnych faktów lub przedmiotów typowych dla każdego środowiska domowego (np. Miotły lub sznurka) mogą być oznakami autyzmu.
   • Dzieci z autyzmem mogą zainteresować się określonymi przedmiotami, a tym samym zdobyć niezwykłą wiedzę na ich temat. Kilka przykładów: koty, statystyki sportowe, Czarnoksiężnik z krainy Oz, łamigłówki logiczne i warcaby. Maluch może być podekscytowany lub bardziej otwarty na rozmowę, gdy ktoś porusza te kwestie.
   • Dzieci mogą mieć jedno szczególne zainteresowanie naraz lub kilka w tym samym czasie. Takie zainteresowania mogą się zmieniać, gdy maluchy rosną i uczą się więcej.

4. 

   Szukaj oznak większej lub mniejszej wrażliwości na doznania fizyczne. Jeśli Twoje dziecko odczuwa niezwykły dyskomfort związany ze światłami, teksturami, dźwiękami, smakami lub temperaturą, skonsultuj się z lekarzem.
   • Dzieci z autyzmem mogą przesadnie reagować na nowe dźwięki (takie jak na przykład nagłe odgłosy lub odkurzacz), tekstury (nowe bluzki lub skarpetki) itp. Dzieje się tak, ponieważ ich specyficzne zmysły są zaostrzone, powodując fizyczny dyskomfort.

Metoda 4 z 4: Wykrywanie autyzmu na różnych etapach życia

1. 

   Wiedz, kiedy można zauważyć autyzm. Niektóre objawy pojawiają się po 2-3 latach. Potem dziecko może zostać zdiagnozowane w każdym wieku, zwłaszcza w okresie przejściowym (chodzenie do liceum, przeprowadzka) lub w innych stresujących okresach. Nadmierne obowiązki mogą spowodować, że osoba z autyzmem „cofnie się” do sytuacji, w których żyje, zmuszając bliskich do szukania diagnozy.
   • Niektórym osobom diagnozuje się dopiero na studiach wyższych - kiedy różnice rozwojowe stają się jeszcze bardziej oczywiste.

2. 

   Zwróć uwagę na kamienie milowe z dzieciństwa. Biorąc pod uwagę pewne różnice, większość dzieci ma etapy rozwoju w określonej kolejności i według określonego schematu. Dzieci autystyczne mogą doświadczać tych zmian w starszym wieku. Niektórzy mogą nawet być przedwcześnie rozwinięci, przez co ich rodzice postrzegają ich jako ludzi wykwalifikowanych, ale nękanych trudnościami lub introwertykami.
   • W wieku trzech lat dzieci często potrafią wchodzić i schodzić po schodach, używać prostych zabawek poprawiających ich zręczność oraz bawić się w udawanie.
   • W wieku czterech lat dzieci mogą zapamiętywać i powtarzać swoje ulubione historie, tworzyć gryzmoły i postępować zgodnie z prostymi instrukcjami.
   • W wieku pięciu lat dzieci często potrafią rysować, relacjonować innym swoje dni, myć ręce i skupiać się na określonych zadaniach.
   • Starsze dzieci i młodzież z autyzmem mogą przejawiać określone zachowania związane z nawykami i rytuałami, zanurzać się w określonych zainteresowaniach, lubić wykonywać czynności nietypowe dla ich wieku, unikać kontaktu wzrokowego i być bardzo wrażliwym na dotyk.

3. 

   Uważaj na utratę niektórych umiejętności. Porozmawiaj z lekarzem, jeśli rozwój Twojego dziecka w pewnym momencie Cię niepokoi. Nie odkładaj tej konsultacji, jeśli maluch straci zdolność mówienia, dbania o siebie lub kontaktów towarzyskich (w każdym wieku).
   • Większość utraconych umiejętności nadal można odzyskać.

Porady

• Chociaż nie powinieneś samodzielnie diagnozować swojego dziecka, możesz spróbować zdać testy i egzaminy online, aby zorientować się w sytuacji.
• Są tacy, którzy uważają, że autyzm występuje częściej u chłopców niż u dziewcząt. Eksperci uważają, że diagnoza postawiona kobietom może zignorować to zaburzenie, głównie ze względu na to, że są one bardziej „grzeczne”.
• Kiedyś zespół Aspergera otrzymywał inną klasyfikację w odniesieniu do autyzmu, ale dziś należy do tej samej kategorii zaburzeń ze spektrum autyzmu.
• Wiele dzieci z autyzmem doświadcza powiązanych problemów zdrowotnych, takich jak lęk, depresja, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, drgawki, problemy sensoryczne i kogut, skłonność do spożywania rzeczy, które nie są pożywieniem (różni się od powszechnego nawyku rozwojowego niemowląt, które wkładają wszystko do ust tak, jakby było to naturalne).
• Szczepionki nie powodują autyzmu.