Jak zdiagnozować CIDP: 11 kroków (ze zdjęciami) - Wiedza

Zawartość

Kroki
Pytania i odpowiedzi społeczności

Inne sekcje

Przewlekła zapalna polineuropatia demielinizacyjna (CIDP) to rzadka choroba, która atakuje nerwy i funkcje motoryczne. Mielina wokół nerwów ulega zniszczeniu, gdy korzenie nerwowe puchną, co powoduje osłabienie, drętwienie i ból związany z CIDP. Aby zdiagnozować CIDP, poszukaj objawów, takich jak drętwienie lub mrowienie po obu stronach ciała, dowiedz się, czy objawy występowały dłużej niż dwa miesiące, a następnie udaj się do lekarza, aby przeprowadzić testy.

Kroki

Część 1 z 3: Rozpoznawanie objawów CIDP

Sprawdź, czy nie doszło do utraty czucia. Jednym z najbardziej charakterystycznych objawów przewlekłej zapalnej polineuropatii demielinizacyjnej jest drętwienie lub utrata czucia. Ta utrata czucia może wystąpić w dowolnej części ciała.
- Możesz również odczuwać nietypowe odczucia, takie jak mrowienie lub ból w częściach ciała, takich jak dłonie lub stopy.
Uważaj na jakiekolwiek osłabienie mięśni. Osłabienie mięśni występuje przez co najmniej dwa miesiące w przypadku CIDP. Osłabienie mięśni występuje po obu stronach ciała. Z powodu tej słabości mogą wystąpić trudności w chodzeniu, problemy z koordynacją lub innymi funkcjami motorycznymi. Możesz stać się bardziej niezdarny niż zwykle. Możesz mieć niezręczny chód lub popełniać błędy podczas chodzenia.
- Często osłabienie występuje w biodrze, barku, dłoniach i stopach.
Zwróć uwagę, gdzie w ciele występują objawy. CIDP jest podobny do wielu innych zaburzeń neurologicznych, które powodują problemy z funkcjami motorycznymi i zaburzenia czucia. W typowych przypadkach drętwienie i osłabienie występuje po obu stronach ciała, zwykle we wszystkich czterech kończynach.
- Dodatkowo odruchy ścięgien muszą być ograniczone lub nieobecne.
Obserwuj inne objawy. Utrata czucia i problemy z funkcjami motorycznymi są najczęstszymi i ostatecznymi objawami; jednak mogą wystąpić inne objawy wtórne, które występują w przypadku CIDP. Mogą to być:
- Zmęczenie
- Palenie
- Ból
- Atropia miesni
- Problemy z połykaniem
- Podwójne widzenie

Część 2 z 3: Poszukiwanie diagnozy medycznej

Idź do lekarza. Aby zdiagnozować CIDP, musisz udać się do lekarza. Należy to zrobić, gdy zauważysz mrowienie lub drętwienie ciała lub jakiekolwiek problemy z funkcją motoryczną. Lekarz przeprowadzi badanie i omówi z Tobą objawy.
- Zacznij śledzić swoje objawy, gdy tylko je zauważysz. CIDP jest diagnozowany dopiero po ośmiu tygodniach objawów.
- Objawy powinny być jak najbardziej szczere i szczegółowe. CIDP jest pod pewnymi względami podobny do kilku innych zaburzeń. Im więcej lekarz wie o twoich objawach, tym łatwiej będzie odróżnić jedno zaburzenie od drugiego. Bądź przygotowany, aby powiedzieć swojemu lekarzowi, jakie masz objawy, gdzie je odczuwasz, co je pogarsza i co poprawia.
Poddaj się badaniu neurologicznemu. Twój lekarz może przeprowadzić badanie neurologiczne, aby wykluczyć powiązane schorzenia lub zebrać dodatkowe informacje w celu potwierdzenia CIDP. Podczas badania neurologicznego lekarz prawdopodobnie sprawdzi Twoje odruchy, ponieważ brak odruchów jest częstym objawem CIDP.
- Twój lekarz może również zbadać różne części ciała, aby sprawdzić drętwienie lub zdolność odczuwania nacisku lub wrażenia dotykowego.
- Konieczne może być również wykonanie testu koordynacji. Lekarz może sprawdzić siłę mięśni, napięcie mięśni i postawę.
Zrób testy, aby sprawdzić funkcję nerwów. Lekarz może zlecić wykonanie kilku badań w celu potwierdzenia CIDP - nie ma jednego testu, który mógłby potwierdzić rozpoznanie, może być konieczne wykonanie testu przewodnictwa nerwowego lub elektromiografii (EMG). Testy te mają na celu wykrycie powolnego działania nerwu lub nieprawidłowej aktywności elektrycznej, która sygnalizuje uszkodzenie nerwu.
- Nerwy są stymulowane i sprawdzane, aby zobaczyć, czy nie są uszkodzone. Następnie badane są mięśnie, aby sprawdzić, czy przyczyną problemu jest mięsień lub nerw.
- Testy te mogą pomóc lekarzowi znaleźć uszkodzoną lub brakującą mielinę wzdłuż nerwów. Mielina to otoczka wokół nerwów, która pomaga kontrolować impulsy elektryczne.
- MRI można wykonać w celu wykrycia powiększenia korzeni nerwowych lub zapalenia.
Przejdź przez inne testy, aby wykluczyć inne warunki. Twój lekarz może wykonać dodatkowe testy, aby upewnić się, że nic innego nie powoduje twoich objawów. Analiza płynu rdzeniowego pokaże, czy masz podwyższony poziom białka lub podwyższoną liczbę komórek, które wskazują na CIDP.
- Można również przeprowadzić badania krwi i moczu, aby wykluczyć inne schorzenia.

Część 3 z 3: Rozważenie innych aspektów CIDP

Oceń czas trwania objawów. CIDP to powolny stan. Może objawiać się i pogarszać w sposób powolny, ale stopniowy. Alternatywnie, może pojawić się w nawrotach, w których dochodzi do powrotu do zdrowia między każdym napadem objawów. Te nawroty i okresy bezobjawowe mogą występować przez tygodnie lub miesiące.
- Objawy muszą być obecne przez ponad osiem tygodni, zanim będzie można postawić diagnozę CIPD.
Dowiedz się, kogo CIDP zwykle dotyka. CIDP to rzadki stan. Każdego roku dotyka około jednej do trzech osób na 100 000. Może dotknąć każdego w każdym wieku; jednak prawdopodobieństwo rozpoznania CIDP u mężczyzn jest dwukrotnie większe niż u kobiet.
- Chociaż CIDP może się zdarzyć każdemu w każdym wieku, średni wiek rozpoznania wynosi 50 lat.
Odróżnij CIDP od innych podobnych warunków. CIDP jest czasami trudny do zdiagnozowania, ponieważ stan jest podobny do innych stanów; jednak istnieją ważne różnice, które mogą pomóc w osiedleniu się na CIDP.
- Zespół Guillain-Barre i CIDP są podobne. Guillain-Barre to choroba, która pojawia się szybko i ludzie zwykle wracają do zdrowia po około trzech miesiącach. CIDP to wolno działająca choroba, na którą możesz cierpieć przez lata.
- Stwardnienie rozsiane i CIDP wpływają na funkcje motoryczne; jednak SM atakuje mózg, rdzeń kręgowy i inne części ośrodkowego układu nerwowego, ale CIDP nie. CIDP wpływa głównie na nerwy obwodowe.
- Zespół Lewisa-Summer i wieloogniskowa neuropatia ruchowa (MMN) mogą dotyczyć tylko jednej strony ciała, podczas gdy CIDP zwykle dotyka obie strony. MMN nie powoduje utraty czucia.