Zawartość

• Kroki
• Porady
• Ostrzeżenia

Dzieci autystyczne są często nadmiernie stymulowane przez dotyk, dźwięki i światła. Mogą być również zdumieni i sfrustrowani nieoczekiwanymi wydarzeniami, takimi jak zmiany rutyny. Ponieważ osoby z autyzmem mogą mieć trudności ze zrozumieniem lub komunikowaniem swoich doświadczeń, mogą skończyć się „napadami złości”, które obejmują napady emocji. Podczas tych ataków mogą krzyczeć, walczyć, niszczyć własności innych osób, a nawet reagować gwałtownie. Dzieci autystyczne są często niespokojne, dlatego ważne jest, aby ich rodzice wiedzieli, jak je uspokoić. Każda młoda osoba jest wyjątkowa; więc użyj kilku technik, aby dowiedzieć się, które z nich są najbardziej skuteczne dla twojego dziecka.

Kroki

Metoda 1 z 3: Unikanie napadów emocji i radzenie sobie z nimi

1. 

   
   
   Dowiedz się, co spowodowało dostęp. Znajomość przyczyny problemu może pomóc ci trzymać dziecko z dala od tego, co je denerwuje. Jest to ważne, aby uspokoić dziecko. Obserwuj to i spróbuj wykryć katalizator pewnych zachowań. Jeśli Ty (jako rodzic lub opiekun) jesteś świadomy tego katalizatora, możesz go uniknąć.
   • Użyj notatnika, aby zapisać typowe katalizatory Twojego dziecka; pomoże ci to uniknąć dostępu. Rozważ również użycie aplikacji mobilnej do dokonania tej rejestracji.
   • Niektóre powszechne katalizatory dostępu u dzieci z autyzmem obejmują: zmiany lub problemy w ich normalnym życiu, nadmierną stymulację, frustrację i trudności w komunikacji.
   • Ataki emocjonalne różnią się od „napadów złości”. Są one celowe, jak prowokacja i ustają, gdy dorosły się poddaje; te z kolei mają miejsce, gdy osoba autystyczna jest tak zestresowana, że ​​traci kontrolę. W takich chwilach czuje się bezsilna i nie dostaje nawet tego, czego chce.

2. 

   
   
   Trzymaj się określonej rutyny. Jeśli ma określone zobowiązania i zadania do wykonania, dziecko będzie mogło przewidzieć, co będzie dalej, a tym samym zachować spokój.
   • Ilustrowane dzienniki mogą pomóc dziecku wyobrazić sobie codzienną lub tygodniową rutynę.
   • Jeśli wiesz, że pewnego dnia Twoja rutyna ulegnie zmianie, poświęć trochę czasu na przygotowanie dziecka. Porozmawiaj z nim wcześniej i zgłoś takie zmiany jasno i cierpliwie.
   • Wprowadzając dziecko w nowe środowisko, najlepiej jest to robić, gdy bodźców jest mniej - w miejscu o niewielkim hałasie lub mniejszej liczbie ludzi.

3. 

   
   
   Komunikuj się jasno ze swoim dzieckiem. Komunikacja werbalna jest źródłem frustracji dla wielu dzieci z autyzmem. Mów z cierpliwością i szacunkiem oraz dobrą wymową.
   • Unikaj krzyczenia lub agresywnego tonu; może to pogorszyć kryzys.
   • Jeśli Twoje dziecko ma trudności ze słowami, użyj zdjęć, obrazów i innych form komunikacji wspomagającej i alternatywnej (AAC).
   • Pamiętaj, że komunikacja jest dwukierunkowa. Zawsze słuchaj tego, co Twoje dziecko ma do powiedzenia i jasno wyrażaj, że szanujesz i cenisz jego opinie. Zadawaj pytania, jeśli potrzebujesz wyjaśnień, aby uniknąć napadów frustracji.

4. 

   Odwróć uwagę dziecka, jeśli podejrzewasz, że przyczyna problemu jest emocjonalna / psychiczna. Kiedy Twoje dziecko jest zdenerwowane, możesz spróbować zwrócić jego uwagę, aby je uspokoić. Używaj z entuzjazmem ulubionej zabawki swojego dziecka lub obejrzyj film i posłuchaj ulubionej piosenki. Jeśli to możliwe, uwzględnij szczególne zainteresowania dziecka.
   • Rozproszenie uwagi nie zawsze działa. Na przykład: zadawanie siostrze pytań na temat zbierania kamieni, które trzyma, może odwrócić jej uwagę od strachu przed szczepieniem przeciw grypie, ale nie pomoże, jeśli problemem jest uczucie, jakie daje jej sukienka, którą ma na sobie. Twoje ciało (tak jakby mrówki myjące stopy spacerowały po Twojej skórze lub coś podobnego).
   • Kiedy dziecko odzyska spokój, porozmawiaj z nim o tym, co wcześniej go pobudzało lub złościło. Zapytaj, co się stało i spróbuj razem z nią znaleźć sposób, aby zapobiec powtórzeniu się tego wypadku.

5. 

   Zmień otoczenie wokół dziecka. Twoje dziecko może być zirytowane, ponieważ jest nadwrażliwe i nadmiernie pobudzone. Kiedy tak się stanie, po prostu przenieś go w inne miejsce lub wprowadź zmiany w samym otoczeniu (na przykład wyłączając głośne dźwięki), aby zmniejszyć efekty.
   • Na przykład: jeśli Twoje dziecko nie lubi lamp fluorescencyjnych, lepiej zabrać je do środowiska, w którym są alternatywne źródła światła, niż zmuszać je do radzenia sobie z problemem.
   • Jeśli dziecko znajduje się w środowisku, którego nie można zmienić, podejmij środki ostrożności. Na przykład: dawaj dziecku okulary przeciwsłoneczne (aby uniknąć nadwrażliwości na światło) lub słuchawki (aby wyciszyć dźwięk) w miejscach publicznych. Pomyśl o innych środkach ostrożności ze swoim dzieckiem.

6. 

   Daj dziecku trochę miejsca. Czasami dzieci potrzebują tylko czasu, aby przygotować się do wznowienia interakcji społecznych. Spróbuj pozwolić maluchowi usiąść na chwilę, aby się uspokoić (najlepiej w miejscu o ograniczonym bodźcu sensorycznym).
   • Priorytetyzuj bezpieczeństwo. Nigdy nie zostawiaj małego dziecka samego, bez opieki lub zamkniętego w pokoju w domu. Umieść go w bezpiecznym miejscu, z którego możesz się wydostać, jeśli chcesz.

7. 

   Po zakończeniu emocji porozmawiaj o tym z dzieckiem. Podejdź do niego, aby spróbować znaleźć rozwiązanie: zamiast obwiniać lub karać malucha, porozmawiaj z nim o sposobach uniknięcia ponownego wystąpienia tego problemu i lepszego radzenia sobie ze stresem. Spróbuj porozmawiać o:
   • To, co myśli dziecko, spowodowało dostęp (słuchaj cierpliwie).
   • Jak można uniknąć podobnych sytuacji w przyszłości.
   • Bardziej efektywne strategie radzenia sobie z problemem (odejście na chwilę, odliczenie do określonej liczby, wzięcie głębokiego oddechu, prośba o pozwolenie na wyjazd itp.).
   • Plan ucieczki, aby zakończyć przyszły dostęp.

Metoda 2 z 3: Uspokajanie dziecka ćwiczeniami głębokiego ciśnienia

1. 

   Wykonuj z dzieckiem ćwiczenia głębokiego ucisku. Dzieci autystyczne mają inne doświadczenia sensoryczne niż dzieci z normalnym rozwojem, co może być stresujące, a nawet bolesne. Silny nacisk na mięśnie może spowodować ich rozluźnienie.
   • Spróbuj owinąć malucha ciasnym kocem lub nałóż na niego kilka pokrowców. Waga tych tkanin stworzy kojący nacisk. Nie zasłaniaj jednak twarzy dziecka - może to utrudnić mu oddychanie.
   • Możesz tworzyć lub kupować przez Internet konkretne narzędzia do wywierania tego rodzaju presji. Koce, zabawki, kamizelki i ciężkie poduszki to świetne opcje.

2. 

   Daj dziecku masaż głębokiego nacisku. Ta strategia jest świetną formą interakcji między rodzicami a dziećmi, ponieważ może wzmocnić ich więzi. Umieść malucha między nogami. Połóż dłonie na jego ramionach i wywieraj nacisk. Następnie powoli przesuwaj je wokół ramion.
   • Jeśli nie czujesz się komfortowo, poproś o wskazówki masażystę lub osobę zręczną.

3. 

   Spróbuj wywrzeć nacisk za pomocą poduszki lub poduszki. Połóż dziecko leżące lub siedzące na miękkiej powierzchni i drugim przedmiotem tego typu wolno i pulsująco wywierać nacisk na tułów, ręce i nogi dziecka.
   • Nigdy nie zakrywaj twarzy dziecka - może to spowodować uduszenie dziecka.

Metoda 3 z 3: Uspokajanie dziecka ćwiczeniami stymulacji przedsionkowej

1. 

   Dowiedz się, jak działają ćwiczenia stymulacji przedsionkowej. Aparat przedsionkowy przyczynia się do zachowania równowagi i poczucia orientacji przestrzennej. Pewne określone ruchy (takie jak kołysanie dziecka) pomagają uspokoić.
   • Powtarzające się ruchy uspokajają i pomagają dziecku skupić się na odczuciach fizycznych.

2. 

   Kołysz dziecko w przód iw tył. Połóż go na huśtawce i delikatnie popchnij. Dostosuj prędkość ruchu, przyspieszając lub zwalniając, aż maluch odzyska spokój. Jeśli strategia wydaje się pogarszać problem, przestań.
   • Jeśli to możliwe, zainstaluj huśtawkę w pomieszczeniu, aby jak najlepiej wykorzystać tę technikę. Możesz więc z niego korzystać, nawet jeśli na dworze pada deszcz.
   • Niektóre dzieci potrafią się huśtać. W tym przypadku, sugerować Twoje dziecko do zabawy przedmiotem.

3. 

   Obróć dziecko na krześle. Jest to kolejne ćwiczenie stymulacji przedsionkowej, które może położyć kres napadom emocji - odciągając uwagę malucha od katalizatora i przekierowując go na własne odczucia fizyczne.
   • Krzesła biurowe są najlepszą opcją, ponieważ łatwo się obracają.
   • Upewnij się, że dziecko siedzi stabilnie i powoli obracaj krzesełko, aby nie skrzywdzić dziecka.
   • Niektóre dzieci wolą mieć otwarte oczy; inni je zamykają.

Porady

• Mów spokojnym i spokojnym tonem.
• Zrozum i radzić sobie z własną frustracją, aby nie wyładowywać jej na swoim dziecku.
• Zawsze rozmawiaj z nauczycielami i innymi dorosłymi odpowiedzialnymi za Twoje dziecko, aby wszyscy traktowali Cię konsekwentnie.

Ostrzeżenia

• Jeśli obawiasz się, że Twoje dziecko może zostać zranione lub skrzywdzone przez inną osobę lub jeśli się udusisz i nie wiesz, co zrobić, poproś o pomoc inną odpowiedzialną osobę dorosłą.
• Podchodź spokojnie do dziecka, jeśli jest zdenerwowane lub rzuca przedmiotami w ludzi - w przeciwnym razie może poczuć się uwięzione i przez przypadek Cię zranić.