Zawartość

• Kroki

Czasami, gdy sytuacja staje się zbyt nie do zniesienia, musimy emocjonalnie się wycofać. Oderwanie emocjonalne nie jest zalecane jako sposób na ucieczkę od problemów lub tolerowanie nadużyć, ani nie powinno być używane do atakowania kogoś lub zastępowania dialogu z kimś innym. Jednak tymczasowe wycofanie się może pomóc osobie przechodzącej przez trudny okres uspokoić się i spojrzeć na problemy w związku z szerszej perspektywy.Ponadto dystansowanie się podczas kłótni pomoże ci zachować zimną krew, a na koniec osoba, która właśnie przeszła separację, będzie musiała stopniowo i trwale wycofać się emocjonalnie ze swojego dawnego związku.

Kroki

Metoda 1 z 5: Ustawianie limitów

1. 

   
   
   Wyznaczać granice. Są to ograniczenia, które tworzymy, aby się chronić i wszyscy mamy ograniczenia emocjonalne, psychologiczne, fizyczne i seksualne. Być może nauczyli ich nasi rodzice w dzieciństwie i okresie dojrzewania lub mogli zostać nabyte, gdy spędzamy czas w towarzystwie osób o zdrowych ograniczeniach. Jeśli masz trudności z kontrolowaniem własnego czasu, nawyków lub emocji, Twoje ograniczenia mogą nie być wystarczająco mocne.
   • Będziesz musiał zwracać większą uwagę na własne ograniczenia, jeśli zazwyczaj przytłaczają Cię uczucia innych lub jeśli Twój obraz siebie pochodzi całkowicie z opinii innych.
   • Jeśli masz zwyczaj mówienia „tak” na wszystkie rzeczy, na które nie masz ochoty, wyznacz trudniejsze granice.
   • Zwróć uwagę na swoje zmysły. Czy coś jest nie tak? Czy masz nieprzyjemne uczucie w żołądku lub klatce piersiowej? Objawy te mogą wskazywać na pewien próg, który należy narzucić.

2. 

   
   
   Egzekwuj ograniczenia. Kiedy wiesz, czego chcesz lub czego nie chcesz, podejmij działanie. Wyznacz sobie limity, takie jak dzienny harmonogram lub fakt, że od tej pory nie będziesz chciał popełniać wykroczeń. Ustaw granice dla innych ludzi: unikaj walk, nie poddawaj się presji innych, nie pozwól innym dyskontować swoich emocji w tobie. Odpowiedz „nie”, gdy usłyszysz prośbę o zrobienie czegoś, czego nie chcesz.
   • Wybierz, z kim chcesz porozmawiać o swoim życiu. Jeśli masz rodzica, przyjaciela lub partnera kontrolującego, nie dodawaj oliwy do ognia, dzieląc się danymi osobowymi z tą osobą. Powiedz, że będziesz rozmawiać na określony temat tylko wtedy, gdy nie potrzebujesz słuchać żadnej rady (ani rozkazu).

3. 

   
   
   Odejdź, aby przekazać swoje zamiary. Kiedy chcemy z kimś ustalić granicę, musimy umieć to zakomunikować, nie martwiąc się zbytnio o reakcję drugiej osoby i właśnie w tym momencie konieczny jest dystans emocjonalny. Zanim zaczniesz mówić, pamiętaj, że nie jesteś odpowiedzialny za to, jak ktoś się czuje i masz prawo do wyznaczania granic.
   • Informuj o granicach werbalnie lub niewerbalnie. Podajmy prosty przykład: kiedy potrzebujesz kogoś, kto zapewni ci przestrzeń, możesz wstać, spojrzeć tej osobie w oczy i powiedzieć wprost: „Potrzebuję teraz przestrzeni”.

4. 

   Szanuj swoje ograniczenia. Być może będziesz musiał poradzić sobie z początkowym oporem tych, którzy byli tak przyzwyczajeni do otrzymywania od ciebie tego, czego chcieli, ale trzymaj się swoich przekonań. Nie przekraczaj żadnych ograniczeń. Jeśli usłyszysz zarzut, że jesteś zbyt zimny lub surowy, odpowiedz: „Kocham. Byłbym zimny, gdybym udawał, że chcę czegoś, czego nie chcę”.
   • Na przykład, kiedy stawiamy granice ze starszym ojcem, który znęca się słownie, możemy zmusić go do zaprzestania takiego zachowania, gdy zda sobie sprawę, że nie będziemy już dłużej tolerować wykorzystywania.

5. 

   Miej plan B. Trzymaj się z daleka od oczekiwania, że ​​Twoje ograniczenia będą przestrzegane. Kiedy nie jesteś w stanie przekazać komuś swoich ograniczeń lub gdy druga osoba po prostu ich nie szanuje, przejmij kontrolę nad sytuacją. Oszacuj konsekwencje naruszenia granic, mówiąc na przykład: „Jeśli mnie obrazisz, wyjdę z pokoju. Jeśli węszysz na moim telefonie komórkowym, poczuję, że moja prywatność została naruszona i upewnię się, że dokładnie wiesz, jak się czuję ”.
   • Jeśli masz ukochaną osobę, która jest obraźliwa lub niezdolna do kontrolowania swojego gniewu, stwierdź swoje granice, nic nie mówiąc.
   • Zapewnij sobie potrzebną przestrzeń i wycofaj się z pokoju, jeśli dyskusja się pogorszy.
   • Umieść fizyczne bariery na obiektach, które chcesz zachować, ustawiając na przykład hasło do komputera lub telefonu komórkowego.
   • Jeśli jesteś odpowiedzialny za opiekę nad starszym członkiem rodziny, który nie szanuje twoich ograniczeń, spróbuj zatrudnić kogoś innego, aby się nim zajął, dopóki nie uspokoicie się i nie osiągniecie porozumienia.

Metoda 2 z 5: Odejście od sytuacji

1. 

   Naucz się rozpoznawać chwile, które łatwo mogą przekształcić się w walkę. Jeśli zauważysz, że zawsze zaczynasz się kłócić, gdy jesteś w określonym nastroju lub gdy powiedzą pewne rzeczy, odsuń się na bok, zanim się zdenerwujesz, rozpoznając emocjonalne wyzwalacze i przygotowując się na momenty, w których mogą się pojawić. Zastanów się nad przeszłymi walkami i zidentyfikuj rzeczy, które bardzo wkurzyły ciebie lub drugą osobę.
   • Może się okazać, że Twój partner zawsze podejmuje walkę, gdy jest zestresowany w pracy. W takim przypadku bądź przygotowany na zdystansowanie się z wyprzedzeniem w stresujące dni, przypominając sobie, że dana osoba może być później w złym nastroju.
   • Jeśli problem nie jest między tobą a kimś innym, ale między tobą a sytuacją, przyjmij do wiadomości sytuację.
   • Na przykład zawsze możesz zacząć rozpaczać, gdy utkniesz w korku. W takim razie przyznaj, że ruch uliczny jest głównym źródłem stresu w Twoim życiu.

2. 

   Zachowaj spokój. Kiedy rozmowa zaczyna być bardzo gorąca lub gdy pojawia się emocjonalny wyzwalacz, poświęć chwilę na ochłodzenie głowy. Pamiętaj, co się dzieje i weź dwa głębokie oddechy. Pamiętaj, że wtedy możemy kontrolować tylko siebie i nikogo więcej.

3. 

   Wróć, kiedy będziesz spokojniejszy. Poświęć trochę czasu, aby uciec od walki i spędź kilka chwil, myśląc o tym, jak się czujesz. Powiedz coś w stylu: „Jestem zła, że ​​moja matka próbowała dyktować mi, co mam zrobić, i czuję się sfrustrowana, ponieważ kiedy próbowałem mówić tak, jak się czułem, zaczęła krzyczeć”. Nadanie nazwy każdej z emocji pomoże ci się od nich uwolnić.
   • Wróć tylko wtedy, gdy potrafisz nazwać uczucia, nie będąc przez nie przytłoczonym.

4. 

   Używaj zdań w liczbie pojedynczej pierwszej osoby ─ „ja”. Powiedz, jak się czujesz i czego chcesz, unikając pokusy obwiniania kogoś lub krytykowania. Powiedz coś w stylu: „Chcę wiedzieć, co o tym myślisz, ale obawiam się, że rozmowa zamieni się w walkę. Czy możemy przerwać na chwilę, a potem ponownie powiedzieć, co czujesz?”. lub „Zdałem sobie sprawę, że bałagan w domu bardzo mnie irytuje. Byłbym bardziej zrelaksowany, gdybyśmy mieli jakiś plan organizacyjny”.

5. 

   Wycofaj się, jeśli to możliwe. Jeśli czujesz się bezpiecznie, aby fizycznie zdystansować się od kłótni, śmiało. Spacer po bloku lub trochę samotności w innej części domu może pomóc Ci się uspokoić. W międzyczasie skup się na tym, jak się czujesz i spróbuj nazwać swoje emocje. Zapomnij na chwilę o drugiej osobie, zwracając uwagę na własne uczucia.
   • Możesz wrócić, gdy będziesz gotowy, aby wznowić rozmowę, ale wróć spokojnie i pamiętaj, że druga osoba może nadal być zdenerwowana.

Metoda 3 z 5: Tymczasowe odejście od związku

1. 

   Zdecyduj, czy zezwolenie jest odpowiednie. Jeśli jesteś nieszczęśliwy w związku, natychmiastowe rozstanie może uniemożliwić ci dotarcie do prawdziwego źródła problemu. Niektórym ludziom potrzeba miesięcy, aby odkryć, czy partnerstwo może się poprawić, a w niektórych przypadkach sensowne może być emocjonalne odejście na chwilę, ale bez całkowitego zakończenia związku.
   • Na przykład osoba może zdystansować się, jeśli związek pogorszył się z powodu niedawnej zmiany w rutynie partnera. W takim razie być może obaj potrzebują czasu na ponowne dostosowanie.
   • Jeśli ty i druga osoba zawsze walczysz lub nadrabiasz i walczysz ponownie, w niestrudzony sposób, zdystansuj się.
   • Mając duchy pod kontrolą, oboje będą mogli zdecydować, czy zakończyć związek.
   • Nie odchodź, dopóki poważnie nie spróbujesz rozwiązać problemów w związku. Środek ten należy podjąć tylko wtedy, gdy para ma się rozstać.

2. 

   Ucieknij, nie zaniedbując obowiązków pary. Kiedy para mieszka razem, ma dziecko, zwierzaka, dom lub firmę, partnerzy muszą być uważni i fizycznie obecni. Oderwanie emocjonalne oznacza oderwanie się od emocji w związku, ale nadal możesz dzielić się codziennymi zadaniami i czynnościami z drugą osobą.

3. 

   Daj sobie fizyczną przestrzeń. Kiedy para nie jest odpowiedzialna za dziecko, pozostające na utrzymaniu, zwierzę domowe, dom lub firmę, masz możliwość fizycznego zdystansowania się na chwilę. Podróżuj samotnie w celach wypoczynkowych, do pracy lub z grupą znajomych, którzy nie są zbyt intymni, jak grupa miłośników szlaków.

4. 

   Jeśli druga osoba kwestionuje powód podróży, wyjaśnij, że potrzebujesz czasu, aby skupić się na sobie. Nie ogłaszaj swoich planów zdystansowania się, ale jeśli zostaniesz o to poproszony, powiedz, że zastanawiasz się nad związkiem i chcesz przez chwilę skupić się na sobie. Nie używaj terminów takich jak „odległość” i „odejdź”, chyba że para już używa tych słów. Zamiast tego powiedz, że potrzebujesz czasu, aby skupić się na swoim osobistym projekcie, sobie lub pracy.

5. 

   Licz na wsparcie przyjaciół. Domaganie się emocjonalnego wsparcia od partnera, gdy chronisz własne emocje, jest niesprawiedliwe, a także utrudni to oderwanie się. Więc licz na przyjaciół i rodzinę, gdy potrzebujesz porady i spotkań towarzyskich, i preferuj ludzi, którzy mają związek tylko z tobą, a nie z twoim partnerem.

6. 

   Skoncentruj się na kontakcie ze sobą. Kiedy jesteś poza domem, skup się na sprawdzeniu, jak się czujesz. Co należy zmienić w związku? Jakie potrzeby są zaniedbane? Rozmowa z terapeutą może być korzystna. To jest czas, aby zreorganizować i ocenić swoje uczucia, a nie krytykować partnera.
   • Powstrzymaj się od kontaktów seksualnych w tym okresie.

7. 

   Zdecyduj, co dalej. Jeśli zdecydowałeś, że chcesz pozostać w związku, być może będziesz musiał odzyskać ukochaną osobę, ponieważ może czuć się zraniona lub opuszczona z powodu Twojej postawy. Wyjaśnij, że bałeś się ewentualnego rozstania i dlatego starałeś się ochłodzić głowę, aby nie podejmować pochopnych decyzji. Podejmij uczciwą próbę przekazania swoich potrzeb i wysłuchania potrzeb drugiej osoby.
   • Jeśli uznasz, że związek się zakończył, użyj perspektywy zdobytej na odległość, aby zakończyć związek ze współczuciem.

Metoda 4 z 5: Trwałe dystansowanie się od związku

1. 

   Zrób sobie przerwę od swojego byłego partnera. Przestań rozmawiać lub wysyłać wiadomości do kogoś, kogo próbujesz zapomnieć, nawet jeśli nadal się z nią dogadujesz. Jeśli nie utrzymujesz z nią kontaktu, tak trzymaj. Jeśli będziesz w kontakcie, wspomnij w następnej rozmowie, że potrzebujesz czasu dla siebie. Powiedz coś w stylu: „Mam nadzieję, że znów będziemy przyjaciółmi, ale nie chcę się w to spieszyć. Potrzebuję czasu, aby przemyśleć wszystko”.
   • Wyjdź z innymi ludźmi. Ciesz się towarzystwem rodziny i przyjaciół.
   • Jeśli straciłeś przyjaźnie po zerwaniu lub nie jesteś pewien, czy możesz skontaktować się z przyjaciółmi, których miałeś wspólnego z byłym, przeskanuj teren powoli. Zacznij od rozmowy z najbliższymi i zobacz, co się wtedy stanie.

2. 

   Tymczasowo trzymaj się z dala od mediów społecznościowych. Zmniejsz szanse na myślenie o swoim byłym partnerze, dystansując się od sieci społecznościowych. Jeśli nadal dogadujesz się z drugą osobą, ale chcesz mieć trochę miejsca dla siebie, tymczasowo usuń swoje profile na dowolnej platformie, z której korzystasz. Ucieczka od zdjęć byłego, a nawet zdjęć z życia innych ludzi może nam bardzo pomóc w fazie rekonwalescencji po rozstaniu.
   • Jeśli rozstanie nie było przyjacielskie, po prostu zablokuj lub zerwij przyjaźń z drugą osobą.
   • W zależności od platformy możesz tymczasowo blokować czyjeś powiadomienia bez zmiany statusu ich znajomości. Jeśli jednak boisz się obsesyjnie sprawdzać wszystko, co ta osoba publikuje i wpadasz w depresję, lepiej usunąć swoje konto lub cofnąć „przyjaźń”.

3. 

   Pamiętaj o przyczynie rozstania. Każdy związek jest pełen idealizacji. Związek kończy się, ponieważ ma powód do zakończenia, ale kiedy skończymy, możemy skończyć pamiętając tylko dobre strony lub myśląc o wszystkim, czym związek mógł być i nie był. Zamiast tego pomyśl o konfliktach, rozczarowaniach wszystkich rzeczy, których nie mogłeś zrobić, gdy byłeś zaręczony.
   • Nie mów źle o drugiej osobie. Pamiętaj tylko, że związek już nie działał i że sytuacja może się pogorszyć, jeśli nie zakończycie historii.
   • Jeśli masz problemy z myśleniem o tym, co poszło nie tak, spróbuj zapisać każdy zły moment w związku. Przeczytaj listę i pozwól sobie cierpieć z powodu straty.

4. 

   Praktykuj przebaczenie. Po doświadczeniu złości i cierpienia spowodowanego rozstaniem, zdecyduj się iść dalej i uwolnij się od negatywnych uczuć. Pozwól sobie na współczucie zarówno dla siebie, jak i dla swojego byłego partnera. Kiedy poczujesz się zły lub urażony, nazwij każdą emocję.
   • Powiedz coś w stylu: „Czuję urazę, że zawsze płacę rachunki w restauracjach”, „Nadal jestem wściekła, bo nigdy nie zapytała, czego chcę” lub „Wstydzę się, że straciłem rozum, zamiast jej słuchać powiedzieć „.
   • Napisać list. Nie musisz wysyłać tego do osoby, ale możesz to wysłać, jeśli chcesz. Napisz o tym, jak się czułeś podczas związku i jak się teraz czujesz.
   • Przebaczenie nie oznacza tolerowania tego, co wydarzyło się w związku, ale raczej pozwolenie, by złość odeszła i przestała wpływać na nastrój i zdrowie.

5. 

   Dbaj o siebie. Miesiące, a nawet lata, które następują po zakończeniu związku, należy poświęcić na naukę, jak dobrze żyć samotnie. Gdy cierpiałeś, byłeś zły i walczyłeś o wybaczenie, poświęć się byciu szczęśliwym. Rób rzeczy, które pomogą Ci zachować równowagę: dbaj o swoje zdrowie, spędzaj czas z przyjaciółmi, wykonuj świetną pracę w biurze i ciesz się różnymi zajęciami na świeżym powietrzu.
   • Kiedy czujesz się nieszczęśliwy, spróbuj odwiedzić terapeutę. Terapia nie musi trwać wiecznie, ale jeśli rozstanie spowodowało depresję lub jeśli masz ochotę zrobić sobie krzywdę, porozmawiaj z profesjonalistą.

6. 

   Potraktuj to jako przejście, a nie stratę. Dobrze jest płakać nad końcem związku, ale nie pozwól sobie na wieczne cierpienie z powodu tego, czym mogliście być i nie byliście. Zamiast tego pomyśl o rzeczach, których nauczyłeś się dzięki tej pasji, od początku randkowania do separacji. Pamiętaj, że związek, który się kończy, nie jest złym związkiem: relacje mogą być krótkie i pozytywne.

7. 

   Wróć do randek, kiedy będziesz gotowy. Kiedy czujesz się naprawdę dobrze ze sobą, możesz wrócić do randek. Aby dowiedzieć się, czy jesteś gotowy, zadaj sobie pytanie, czy nadal jesteś wściekły na swojego byłego, czy nadal chcesz wznowić związek i czy czujesz się brzydki, smutny lub niezrównoważony. Jeśli odpowiedź na wszystkie te pytania brzmi „nie”, prawdopodobnie jesteś gotowy, aby wrócić do randkowania.

Metoda 5 z 5: Skupianie się na sobie

1. 

   Zaakceptuj, że możesz kontrolować tylko siebie. Możemy próbować kierować postawami i reakcjami ludzi wokół nas, ale ostatecznie każdy musi podejmować własne decyzje. Masz kontrolę tylko nad własnym zachowaniem, nastawieniem i uczuciami.
   • Tak jak nie możesz kontrolować innej istoty ludzkiej, żadna inna istota nie może kontrolować Ciebie.
   • Zaakceptuj, że jedyną władzą, jaką ma nad tobą inna osoba, jest ta, którą mu dajesz.

2. 

   Wyraź siebie w pierwszej osobie liczby pojedynczej. Nabierz nawyku mówienia o negatywnych okolicznościach z osobistej perspektywy i tego, co myślisz o tym, co się stało. Zamiast mówić, że ktoś lub coś uczyniło Cię nieszczęśliwym, wyrazić skargę, mówiąc: „czuję nieszczęśliwy, ponieważ… ”lub„ To sprawia, że ​​ja nieszczęśliwy, ponieważ… ”.
   • Wyrażanie uczuć z tej perspektywy pomoże ci zmienić sposób myślenia, pozwalając ci zdystansować się od sytuacji. Taki wgląd może nawet pomóc ci zdystansować się od innych osób zaangażowanych w problem.
   • Ten język pomaga nam również rozproszyć napięcie w sytuacji, ponieważ pozwala wyrazić uczucia i myśli bez oskarżającego tonu.

3. 

   Uciec. Dystans fizyczny może motywować dystans emocjonalny, więc oddal się jak najszybciej od osoby lub sytuacji odpowiedzialnej za Twój niepokój. Separacja nie musi być trwała, ale powinna trwać wystarczająco długo, aby uspokoić nerwy i emocje.

4. 

   Poświęć regularnie czas dla siebie. Kiedy masz do czynienia z problematyczną sytuacją lub związkiem i nie jesteś w stanie położyć kresu historii, przyjmij nawyk spędzania czasu dla siebie i relaksu po spotkaniu się ze źródłem tak wielu dramatów. Poświęć ten czas często, nawet jeśli czujesz, że twoje emocje są pod kontrolą.
   • Na przykład, jeśli chcesz zdystansować się od stresu emocjonalnego związanego z pracą, codziennie po powrocie do domu poświęć kilka minut na medytację lub relaks.
   • Inną opcją jest poświęcenie kilku minut podczas obiadu na zrobienie czegoś, co sprawia Ci przyjemność, na przykład czytanie lub chodzenie.
   • Zamknięcie się w kokonie, nawet na kilka minut, zapewni równowagę i spokój, których tak bardzo potrzebujesz, aby wrócić do sytuacji.

5. 

   Naucz się kochać siebie. Jesteś wart tyle, ile wszyscy inni. Zrozum, że twoje potrzeby i poczucie własnej wartości są ważne i że mamy obowiązek kultywować własne ograniczenia i dobre samopoczucie. Być może od czasu do czasu będziesz musiał pójść na ustępstwa, ale musisz także upewnić się, że nie jesteś jedyną osobą, która dokonuje poświęceń.
   • Miłość własna jest związana z umiejętnością dbania o własne potrzeby i cele. Na przykład, jeśli masz cel, który wymaga kontynuowania nauki, podejmij niezbędne kroki, aby to osiągnąć, niezależnie od tego, czy osoby z Twojego otoczenia (np. Rodzice lub partner) zgadzają się z tą decyzją. Bądź jednak przygotowany, aby zrobić to sam, bez niczyjej pomocy.
   • Kochanie siebie oznacza także umiejętność znajdowania własnych źródeł szczęścia. Nasze szczęście nigdy nie powinno być całkowicie zależne od innych ludzi.
   • Jeśli czujesz, że Twój partner lub ktokolwiek inny jest Twoim jedynym obecnym szczęściem, pamiętaj, że musisz wyznaczyć mocniejsze granice.