Zawartość
- etapy
- Część 1 Zrozumienie podstaw pseudokodu
- Część 2 Napisz dobry pseudokod
- Część 3 Utwórz przykładowy dokument w pseudokodzie
Opracowanie programu nie polega na „przeskakiwaniu” na klawiaturze i rozpoczynaniu pisania wierszy kodu. Najpierw konieczne będzie ustanowienie algorytmu operacyjnego, który zostanie zdefiniowany w postaci dokumentu o nazwie rzekomy, Ten dokument jest napisany w języku symbolicznym i nie odpowiada żadnej formalnej ani specyficznej składni, ale musi pozostać zrozumiały dla wszystkich zainteresowanych stron projektu oprogramowania, techników lub nie, nawet jeśli ma on przede wszystkim służyć jako wytyczne dla zespołów programistów, którzy będą odpowiedzialni za transkrypcję go na kod podlegający kompilacji lub interpretacji.
etapy
Część 1 Zrozumienie podstaw pseudokodu
- Dowiedz się, czym jest pseudokod. Jest to projekt kodu opracowywany krok po kroku, który można stopniowo przepisywać na język programowania. Większość programistów używa go do planowania działania algorytmu przed przejściem do znacznie bardziej technicznego etapu kodowania.
Pseudokod jest używany jako nieformalny przewodnik, jako narzędzie analizy problemu, które może utrudnić planowany przebieg programu. Jest to również środek komunikacji, który pomoże ci wyjaśnić swoje pomysły innym.
-
Zrozum przydatność pseudokodu. Służy do definiowania działania algorytmu. Programiści często używają go jako pośredniego opisu między definicją wstępnego planu programu a pisaniem jego kodu wykonywalnego.- Pseudokod służy do opisu działania algorytmu. Potrafi wyjaśnić, gdzie i jak powinien wystąpić określony mechanizm w programie.
- Pseudokod może być również użyty do wyjaśnienia procesu komputerowego użytkownikom nietechnicznym. Komputer wymaga użycia bardzo ścisłej składni, aby uruchomić program, co może być bardzo trudne do zrozumienia dla osoby mówiącej słabo lub wcale. Ci ludzie lepiej zrozumieją subiektywny język, który wyraźnie określa przepływ programu i rolę tworzących go linii kodu.
- Często projektanci wysokiego szczebla przekazują w formie pseudokodu swoje wyjaśnienia dotyczące rozwiązywania złożonych problemów napotykanych przez zespoły programistów. Jeśli pracujesz w zespole programistów, może się okazać, że pseudokod wyjaśnia rozwiązania niekiedy bardzo skomplikowanych problemów.
-
Pamiętaj, że pseudokod nie jest standardowym językiem. Pseudokod nie wymaga użycia wcześniej ustalonej składni. W ramach zespołów programistycznych zaleca się stosowanie, w celu koordynacji, konwencji określającej struktury pseudokodu, którą programiści mogą łatwo zrozumieć. Jeśli pracujesz sam, najważniejszą rzeczą będzie upewnienie się, że twój pseudokod może wyjaśnić strukturę twoich myśli i że pasuje do twojego planu.- Jeśli pracujesz z innymi przy projekcie, bez względu na to, czy są oni tak doświadczeni jak ty, jako nowicjusze w tej dziedzinie, czy też bez szkolenia w programowaniu, bardzo ważne jest stosowanie dobrze znanych struktur w celu ich łatwego zrozumienia.
- Niezależnie od tego, czy jesteś zapisany na szkolenie uniwersyteckie, spotkanie programistów lub kandydata do pracy w firmie, prawdopodobnie będziesz mieć testy, aby przekazać pseudokod nauczany w standard, Uważaj, bo te standardy często bardzo różnią się między instytucjami lub nauczycielami.
Klarowność jest jedną z pierwszych cech, które pseudokod musi wykazać, aby pomóc ci, jeśli pracujesz w ramach przyjętych konwencji programowania. Będziesz musiał mieć możliwość transkrypcji go na prawdziwy język programowania podczas opracowywania przydzielonego Ci projektu, dlatego pseudokod musi pozwalać ci jasno zarysować swoje pomysły, aby mogły stać się rzeczywistością. główna trudność.
-
Skoncentruj się na swoim pseudokodzie. Pamiętaj, że pisanie prawdziwego kodu źródłowego powinno być łatwe po dotarciu do końca bloku programu, do którego jesteś przypisany. Zawsze pamiętaj o celach pisania pseudokodu i wyjaśniaj rolę każdej linii programu, koncentrując się na swoim zadaniu.
Część 2 Napisz dobry pseudokod
-
Użyj edytora es. Możesz ulec pokusie wykorzystania przetwarzania danych, takiego jak Microsoft Word lub podobna aplikacja, aby utworzyć sformatowany dokument, ale pseudokod musi pozostać tak prosty, jak to możliwe, nie będzie wymagał żadnego formatowania. Najlepszym rozwiązaniem będzie użycie edytora es.Czystymi edytorami są Notatnik (w systemie Windows) i Edycja (w systemie Mac).
-
Rozpocznij od opisu celu programu. Wyjaśnienie jednego lub dwóch wierszy opisujących cel programu pomoże ci ustalić resztę dokumentu i zaoszczędzi ci zadania wyjaśniania wszystkim tym, którym przekażesz e, jakie są tajniki opisanego procesu , -
Opisz jedną instrukcję w wierszu. Każda instrukcja podana w twoim pseudokodzie musi definiować tylko jedną elementarną akcję do wykonania. W większości przypadków, jeśli lista zadań jest ustawiona poprawnie, każde z nich powinno pasować tylko do linii pseudokodu. Napisz listę zadań. Opracuj każdy z nich w pseudokodzie i stopniowo dokonuj transkrypcji tego pseudokodu na prawdziwy kod do kompilacji lub interpretacji. -
Jak najlepiej wykorzystaj spacje i wcięcia. Użycie spacji między blokami e pozwoli ci wyodrębnić różne komponenty twojego pseudokodu. Wcięcie różnych części bloków wskaże, które powinny być umieszczone pod mniej wciętymi sekcjami.- Sekcja pseudokodu zajmująca się wprowadzaniem liczby musi znajdować się w tym samym bloku, podczas gdy sekcja przeprowadzająca obliczenia dla danych wpisów musi znajdować się w części wciętej więcej pseudokodu.
-
W razie potrzeby wstaw słowa kluczowe dużymi literami. Być może będziesz musiał napisać wielkimi literami słowa kluczowe, które będą częścią rzeczywistego kodu, jeśli przewidują to konwencje dotyczące pseudokodu, który piszesz.- Jeśli używasz instrukcji warunkowych cis i następnie w swoim pseudokodzie będziesz musiał napisać je wielkimi literami JEŚLI i THEN.
-
Użyj prostej terminologii. Pamiętaj, że opisujesz swój projekt wola a nie streszczenie faktycznego kodu. Jest to szczególnie ważne, jeśli piszesz pseudokod do wykorzystania jako demonstracja dla jednego z twoich klientów, którzy mogą nie znać technik programowania lub początkującego programisty.Możesz także sobie wyobrazić pominięcie wszystkich rzeczywistych instrukcji i zdefiniowanie każdej linii procesu w ludzkim języku, na przykład „Jeśli liczba wprowadzona przez użytkownika jest nieparzysta, wówczas wynik zostanie zastąpiony przez Y ».
-
Utrzymuj wiersze swojego pseudokodu we właściwej kolejności. Chociaż język używany podczas pisania pseudokodu powinien pozostać prosty, musisz zachować każdy z jego wierszy w kolejności, w jakiej mają zostać wykonane. Ma to zasadnicze znaczenie dla płynnego działania programu. -
Nie zostawiaj miejsca na wyobraźnię. Wszystko, co wydarzy się w trakcie procesu, musi zostać w pełni opisane. Instrukcje użyte w twoim pseudokodzie muszą być zrozumiałe. Pseudokod zazwyczaj nie definiuje zmiennych, ale opisuje, w jaki sposób program powinien obsługiwać obiekty bardzo zbliżone do obiektów ze świata rzeczywistego, takie jak numery kont, nazwy lub kwoty transakcji. -
Użyj standardowych struktur programowania. Nawet jeśli nie ma zdefiniowanego standardu pisania pseudokodu, programiści łatwo zrozumieją, dokąd chcesz się udać, jeśli będziesz przestrzegać struktur zdefiniowanych w sekwencyjnych językach programowania, takich jak C lub Pascal. Użyj terminów takich jak cis, następnie, więcej, podczas i pętla w ten sam sposób, w jaki zwykle używasz języka programowania.- jeśli WARUNEK, to INSTRUKCJA: instrukcja zostanie wykonana tylko wtedy, gdy testowany test warunków jest prawdziwy, nie będzie prawdą, jeśli test będzie fałszywy.
- podczas gdy WARUNEK INSTRUKCJI: instrukcja będzie powtarzana, dopóki warunek zostanie przetestowany jako prawdziwy, ale nigdy nie będzie prawdziwy, jeśli warunek zostanie przetestowany jako fałszywy.
- wykonaj INSTRUKCJĘ, gdy WARUNEK: to warunkowe stwierdzenie jest bardzo podobne do poprzedniego z jedną różnicą. W pierwszym przypadku warunek został przetestowany przed wykonaniem instrukcji i nie został wykonany, jeśli test był fałszywy. W takim przypadku zostanie przetestowany po wykonaniu instrukcjitak, aby został wykonany co najmniej raz.
- funkcja NAZWA (ARGUMENTY): INSTRUKCJA: oznacza to, że za każdym razem nazwa NAZWA funkcji zostanie napotkana w programie, zdefiniowana instrukcja będzie musiała zostać wykonana z argumentami opisanymi w nawiasach. Termin „Argumenty” reprezentuje jedną lub więcej zmiennych, które należy uwzględnić w instrukcji.
-
Uporządkuj sekcje swojego pseudokodu. Jeśli masz duże części pseudokodu, które definiują kilka różnych części w tym samym bloku, możesz użyć ósemek lub nawiasów klamrowych, aby utrzymać wszystko razem.- Haki () lub aparat ortodontyczny () pomoże ci zdefiniować długie odcinki pseudokodu.
- Podczas pisania prawdziwego kodu można wstawiać komentarze, umieszczając je // na początku linii, jak
// To jest linia komentarza., Cokolwiek napisane w tym samym wierszu będzie uważane za komentarz. Możesz użyć tej samej metody podczas pisania pseudokodu, aby dodać komentarze na temat części programu.
-
Sprawdź i ponownie sprawdź czytelność i przejrzystość swojego pseudokodu. Pseudokod nie jest dziełem literackim, ale musi pozostać zrozumiały. Po osiągnięciu końca dokumentu powinieneś być w stanie odpowiedzieć na kilka pytań.- Czy mój pseudokod może zrozumieć ktoś, kto nie zna tego projektu?
- Czy mój pseudokod można łatwo przepisać na kod źródłowy w języku programowania?
- Czy mój pseudokod opisuje cały projekt, nie pozostawiając niczego?
- Czy zainteresowane osoby mogą wyraźnie zrozumieć nazwy obiektów zdefiniowane w moim pseudokodzie?
- Jeśli uważasz, że część Twojego pseudokodu wymaga przeprojektowania lub uzupełnienia, lub jeśli nie jest wystarczająco wyraźna, wróć do niego, aby dodać lub zmodyfikować niezbędne informacje.
Część 3 Utwórz przykładowy dokument w pseudokodzie
-
Otwórz edytor es. Jeśli nie chcesz instalować nowych programów, będziesz mógł użyć domyślnego edytora systemu, takiego jak Notepad jeśli pracujesz w systemie Windows lub Edycja jeśli jesteś na komputerze Mac. -
Jasno określ, co zrobi Twój program. Chociaż nie jest to obowiązkowe, zawsze dobrym pomysłem jest wyjaśnienie w jednym lub dwóch wierszach na początku dokumentu, jaki jest pseudokod, który prześlesz do słuchaczy.Ten program czeka na użytkownika. Jeśli odpowiada oczekiwaniom, program odpowie, w przeciwnym razie wyśle odrzucenie.
-
Napisz sekwencję otwierającą. Jest to pierwsza instrukcja, którą program wykona po uruchomieniu. Musi to być zapisane w pierwszym wierszu dokumentu.Pozdrowienie „Życzę dzień dobry!”
-
Dodaj następujący wiersz. Umieść spację między ostatnim wierszem pseudokodu a tym, który nastąpi po naciśnięciu klawisza ↵ Enter twojej klawiatury. Utwórz następujący wiersz. W tym przykładzie użytkownik musi się zamanifestować, naciskając klawisz wejście wywołać następną linię dialogu.Pokaż monit użytkownika „Naciśnij klawisz„ Enter ”, aby kontynuować”
-
Dodaj wezwanie do działania od użytkownika. Zostanie teraz poproszony o odpowiedź na powitanie.Pokaż monit dla użytkownika „Jak się masz?”
-
Wyświetl listę kwalifikujących się odpowiedzi od użytkownika. Po naciśnięciu klawisza wejście z klawiatury użytkownik zobaczy listę odpowiedzi, z których może wybrać swoją odpowiedź.Pokaż 3 propozycje „1. Dobrze”. „2. Bardzo dobrze”. „3. Zło”.
-
Poproś użytkownika o odpowiedź. To jest, gdy program poprosi użytkownika o odpowiedź.Pokaż wpis żądania użytkownika „Wprowadź numer określający twój status:”
-
Utwórz zestaw warunków cis reagować na wkład użytkownika. Zadane pytanie pozostawia trzy możliwe odpowiedzi, dla których konieczne będzie wybranie jednej reakcji spośród trzech. Będziesz musiał utworzyć wybór za pomocą kodu warunkowego cis.JEŻELI „1” Pokaż reakcję „Niesamowite!” JEŻELI „2” Pokaż komentarz „Świetnie!” JEŻELI „3” Pokaż reakcję „Wprowadź ponownie!”
-
Przewiduj błąd. Musisz wziąć pod uwagę przypadek, w którym użytkownik nie reaguje poprawnie na zaproszenie i przygotować błąd.JEŚLI nierozpoznany wpis Pokaż reakcję „Nie zastosowałeś się do moich instrukcji!”
-
Dodaj wszystkie pozostałe elementy swojego programu. Kiedy myślisz, że skończyłeś, przejrzyj dokument i dodaj brakujące elementy lub fignole, aby upewnić się, że ci, którzy go czytają, rozumieją, co się dzieje. Twój pseudokod powinien ostatecznie wyglądać tak.Ten program czeka na użytkownika. Jeśli odpowiada oczekiwaniom, program odpowie, w przeciwnym razie wyśle odrzucenie. Pokaż pozdrowienie „Życzę dzień dobry!” Pokaż monit użytkownika „Naciśnij klawisz„ Enter ”, aby kontynuować”
Pokaż monit użytkownika-akcji „Jak się dzisiaj masz?” Pokaż 3 propozycje „1. Dobrze”. „2. Bardzo dobrze” „3. Złe”. Pokaż żądanie wprowadzania danych przez użytkownika ”Wprowadź liczbę określającą twój status:„ JEŻELI ”1„ Pokaż reakcję „Świetnie!” JEŻELI „2” Pokaż komentarz „Świetnie!” JEŻELI „3” Pokaż reakcję „Wprowadź ponownie!” JEŚLI nierozpoznany wpis Pokaż reakcję „Nie zastosowałeś się do moich instrukcji!” -
Zapisz swój dokument. W systemie Windows naciśnij jednocześnie klawisze Ctrl+S z klawiatury, a pod Maciem naciśnij klawisze ⌘ Command+S, Nadaj mu nazwę i kliknij rekord.
- Pseudokod jest idealny do definiowania algorytmów tworzących ważne programy, których źródła sięgają od setek do dziesiątek tysięcy linii kodu.
- Podczas tworzenia programu pseudokod nie może w żaden sposób zastąpić prawdziwego kodu źródłowego, który można skompilować lub zinterpretować. Może jednak służyć jako odniesienie do wyjaśnienia, co program musi zrobić.
