Zawartość

• Kroki
• Pytania i odpowiedzi społeczności
• Porady

Inne sekcje

W dobie cyfrowych aparatów fotograficznych może wydawać się dziwne pouczenie, jak używać „przestarzałych” aparatów 35 mm. Mimo to jest wielu ludzi, którzy decydują się na kręcenie filmów z powodów artystycznych (i innych). A ponieważ cyfryzacja pochłania udział w rynku prawie wszystkiego oprócz fotografii krajobrazowej, niesamowity sprzęt do aparatu 35 mm jest tańszy niż kiedykolwiek.

Może być o wiele więcej z was, którzy chcieć używać kamer filmowych, ale uważam je za onieśmielające. Może kupiłeś kamerę filmową, którą ktoś rozdawał, i nie masz pojęcia, jak jej użyć. Ten przewodnik pomoże Ci poznać niektóre z osobliwości kamer filmowych, których współczesne cyfrowe aparaty fotograficzne typu „wskaż i fotografuj” nie mają lub zostały zautomatyzowane.

Kroki

Metoda 1 z 2: Przygotowanie

1. 

   
   
   Poszukaj podstawowych elementów sterujących aparatu. Nie wszystkie aparaty będą miały je wszystkie, a niektóre mogą nawet nie mieć żadnego z nich, więc nie martw się, jeśli zobaczysz w opisie coś, czego nie ma w aparacie. Będziemy się do nich odwoływać w dalszej części artykułu, więc warto się z nimi teraz zapoznać.
   • 
     
     Pokrętło czasu otwarcia migawki ustawia czas otwarcia migawki, czyli czas, przez jaki film jest naświetlany. Nowsze aparaty (lata 60. i nowsze) będą to pokazywać w regularnych odstępach, np. 1/500, 1/250, 1/125 itd. Starsze aparaty używają dziwnych i pozornie arbitralnych wartości.
   • Pierścień przysłony steruje przysłoną, czyli małym otworem w pobliżu przedniej części obiektywu. Są one zwykle zaznaczane w standardowych krokach i prawie każdy obiektyw będzie miał ustawienia f / 8 if / 11. Pierścień przysłony zwykle znajduje się na samym obiektywie, ale nie zawsze; niektóre późniejsze (lata 80. i nowsze) lustrzanki umożliwią na przykład sterowanie tym z poziomu samego aparatu. Niektóre systemy (np. Canon EOS) w ogóle nie mają pierścieni przysłony.
     
     Większy otwór przysłony (mniejsza liczba, ponieważ wielkość przysłony jest wyrażona jako stosunek do ogniskowej) oznacza krótszą głębię ostrości (tj. Mniej ostrej sceny) i wpuszczenie większej ilości światła na film. Mniejsza przysłona wpuści mniej światła na film i zapewni większą głębię ostrości. Na przykład, przy ogniskowej od 50 mm do 2,4 m, przy otworze przysłony f / 5,6, część sceny od około 6,5 do 11 stóp (2,0 do 3,4 m) byłaby ostra. Przy aperturze f / 16, obszar od około 4,5 do 60 stóp (1,4 do 18,3 m) byłby ostry.
   • Pokrętło ISO, który może być oznaczony jako ASA, informuje kamerę o szybkości filmu. To może wcale nie być tarcza; może to być seria naciśnięć przycisków. Tak czy inaczej, jest to konieczne w przypadku aparatów z automatycznym mechanizmem naświetlania, ponieważ różne filmy będą wymagały innej ekspozycji; Na przykład film ISO 50 będzie wymagał naświetlenia dwukrotnie dłuższego niż film ISO 100.
     
     W przypadku niektórych aparatów nie jest to konieczne, a czasami nawet niemożliwe; wiele nowszych aparatów odczytuje prędkość filmu na podstawie styków elektrycznych na samej kasecie z filmem. Jeśli Twój aparat ma styki elektryczne wewnątrz komory filmu, to jest to aparat obsługujący format DX. To zwykle „po prostu działa”, więc nie przejmuj się tym zbytnio.
   • Pokrętło trybu ustawia różne tryby automatycznej ekspozycji, jeśli są dostępne w aparacie. Jest to powszechne w przypadku w pełni automatycznych lustrzanek elektronicznych od późnych lat 80-tych. Niestety, wszystkie kamery nazywają swoje tryby różnymi rzeczami; na przykład Nikon nazywa priorytet migawki „S”, a Canon niewytłumaczalnie nazywa to „Tv”. Zajmiemy się tym później, ale przez większość czasu chcesz, aby było to „P” (co oznacza program automatyczny).
   • Pierścień ostrości ustawia ostrość obiektywu na odległość od obiektu. Zwykle będzie zawierał odległości w stopach i metrach, a także oznaczenie ∞ (do ustawiania ostrości w nieskończonej odległości). Niektóre aparaty (takie jak Olympus Trip 35) będą miały zamiast tego strefy ustawiania ostrości, czasem z uroczymi małymi symbolami oznaczającymi te strefy.
   • Wydanie do tyłu umożliwia przewinięcie filmu do tyłu. Zwykle podczas kręcenia film jest zablokowany tak, że może przesuwać się tylko do przodu, a nie do tyłu do pojemnika, z oczywistych powodów. Zwolnienie zwijacza po prostu odblokowuje ten mechanizm bezpieczeństwa. Zwykle jest to mały przycisk znajdujący się w podstawie aparatu, lekko zagłębiony w korpusie, ale niektóre aparaty są dziwne i mają go gdzie indziej.
   • Korba przewijania umożliwia nawijanie filmu z powrotem do pojemnika. Zwykle znajduje się po lewej stronie, a najczęściej ma małą dźwignię rozkładania, która ułatwia obracanie. Niektóre aparaty z napędem w ogóle tego nie mają i zamiast tego zajmują się przewijaniem filmu samodzielnie lub mają przełącznik, który to robi.

2. 

   
   
   Wymień baterię jeśli twój aparat ma taki. Prawie wszystkie baterie do każdego aparatu 35 mm, jaki kiedykolwiek wyprodukowano, można nabyć bardzo tanio, ponieważ nie używają one firmowych baterii, jak większość aparatów cyfrowych, i działają prawie wiecznie; nie możesz sobie na to pozwolić nie zmienić je.
   
   Kilka starszych aparatów będzie oczekiwało baterii rtęciowych 1,35 V PX-625, które są obecnie bardzo trudne do zdobycia i nie mają układów regulacji napięcia, aby poradzić sobie z powszechnie dostępnymi bateriami 1,5 V PX625. Możesz to obejść, wykonując eksperyment (nakręć film i sprawdź, czy nie ma naświetlenia, i odpowiednio skompensuj) lub użyj kawałka drutu, aby włożyć ogniwo # 675 do komory baterii.

3. 

   
   
   Sprawdź, czy film nie jest już załadowany. Łatwo popełnić błąd: chwycić aparat, otworzyć tylną część i znaleźć załadowany film (a co za tym idzie, zrujnować znaczną część filmu). Spróbuj nakręcić kamerę; najpierw nacisnąć przycisk migawki, jeśli odmawia. Jeśli twój aparat ma korbę lub pokrętło przewijania do tyłu po lewej stronie, zobaczysz, jak się obraca. (Jak to zrobić w kamerach napędzanych silnikiem bez korby do przewijania, pozostawiono jako ćwiczenie dla czytelnika).

4. 

   Załaduj swój film. Mimo że wkłady z filmami 35 mm mają być odporne na światło, robienie tego w bezpośrednim świetle słonecznym nadal jest złym pomysłem. Wejdź do domu lub przynajmniej w cień. Są dwa rodzaje aparatów, o które musisz się martwić, i tylko jeden, z którym prawdopodobnie się spotkasz:
   • Kamery ładowane od tyłu są najłatwiejsze i najpowszechniejsze; mają odchylany tył, który otwiera się, aby odsłonić komorę filmu. Czasami (szczególnie w przypadku lustrzanek jednoobiektywowych) robi się to, podnosząc do góry korbę przewijania wstecz. Inne kamery otworzą się za pomocą wyznaczonej dźwigni. Wsuń pojemnik z folią do jego komory (zazwyczaj po lewej stronie) i wyciągnij prowadnicę folii. Czasami trzeba wsunąć przypon do szczeliny w szpuli odbiorczej; na innych wystarczy wyciągnąć przypon, aż końcówka zrówna się z kolorowym znacznikiem.
     
     Po wykonaniu tej czynności zamknij tylną część aparatu. Niektóre kamery automatycznie przełączają się na pierwszą klatkę; w przeciwnym razie zrób dwa lub trzy zdjęcia niczego szczególnego, nakręć aparat. Jeśli masz licznik klatek, który czyta w górę od 0, nawijaj go, aż licznik klatek osiągnie 0. Licznik kilku starszych kamer na dół, więc będzie wymagać ręcznego ustawienia licznika klatek na liczbę ekspozycji, jaką ma film. Wykonaj czynności podane wcześniej, aby sprawdzić, czy folia jest prawidłowo załadowana.
   • Kamery ładowane od dołu, takie jak wczesne aparaty Leica, Zorki, Fed i Zenit, są nieco mniej powszechne, a także nieco trudniejsze. Po pierwsze, musisz fizycznie przyciąć folię, aby miała dłuższą, cieńszą linkę. Mark Tharp ma świetną stronę internetową opisującą procedurę.

5. 

   Ustaw prędkość filmu. Zwykle powinieneś ustawić to tak samo jak twój film. Niektóre aparaty będą stale prześwietlać lub niedoświetlać o określoną wartość; nakręć film do slajdów, aby określić to eksperymentalnie.

Metoda 2 z 2: Strzelanie

Po ustawieniu aparatu możesz wyjść do dużego niebieskiego pokoju i zrobić świetne zdjęcia. Starsze aparaty będą jednak wymagały ustawienia wielu (czasem wszystkich) elementów, które współczesny aparat filmowy lub cyfrowy aparat obsługiwałby automatycznie.

1. 

   Skoncentruj swój strzał. Opiszemy to szczegółowo, ponieważ niektóre stare lustrzanki jednoobiektywowe wymagają przymknięcia przysłony, aby dokonać pomiaru; To sprawia, że ​​wizjer jest znacznie ciemniejszy i trudniej jest zobaczyć, czy jesteś zogniskowany, czy nie.
   • Aparaty z autofokusem, powszechne od połowy lat 80. XX wieku, są najłatwiejsze. Jeśli nie masz pierścienia do ustawiania ostrości lub przełącznika ręcznego / automatycznego ustawiania ostrości w obiektywie lub aparacie, prawdopodobnie masz aparat z autofokusem. Aby ustawić ostrość, wystarczy bardzo delikatnie nacisnąć migawkę do połowy. Po uzyskaniu ostrości (zwykle przez wskazanie w wizjerze lub być może przez irytujący dźwięk), aparat jest gotowy do wykonania zdjęcia. Na szczęście większość (prawdopodobnie wszystkie) aparaty z autofokusem mają również automatyczną ekspozycję, co oznacza, że ​​możesz spokojnie zignorować kolejny krok dotyczący ustawiania ekspozycji.
   • Lustrzanki jednoobiektywowe z ręcznym ustawianiem ostrości są nieco bardziej niezręczne. Lustrzanki wyróżniają się dużym centralnym „garbem” mieszczącym wizjer i pryzmatem pentagonalnym (lub pentamirror). Obracaj pierścieniem ostrości, aż obraz w wizjerze będzie ostry. Większość aparatów z ręcznym ustawianiem ostrości jest wyposażona w dwa pomoce do ustawiania ostrości, które ułatwiają określenie, kiedy jesteś w idealnym ustawieniu ostrości. Jednym z nich jest podzielony ekran, znajdujący się pośrodku, który dzieli obrazy na dwie części, które są wyrównane, gdy obraz jest ostry. Drugi, pierścień mikropryzmatyczny wokół zewnętrznej strony podzielonego ekranu, spowoduje, że jakiekolwiek rozogniskowanie będzie znacznie bardziej oczywiste niż byłoby to w innym przypadku. Niewiele osób będzie miało wskaźnik potwierdzenia ostrości w wizjerze po uzyskaniu ostrości. Skorzystaj z tych pomocy do ogniskowania, jeśli je masz.
   • Aparaty z dalmierzem z ręcznym ustawianiem ostrości są prawie tak proste. Połączone aparaty dalmierzowe wyświetlają w wizjerze dwa obrazy tego samego obiektu, z których jeden porusza się po przekręceniu pierścienia ostrości. Kiedy dwa obrazy zbiegają się i łączą w jeden, obraz jest ostry.
     
     Niektóre starsze aparaty dalmierzowe nie mają takiego sprzężonego dalmierza. Jeśli to masz, znajdź żądaną odległość przez dalmierz, a następnie ustaw tę wartość na pierścieniu ostrości.
   • , aparat z wizjerem z lat 50.]] Aparaty z wizjerem wyglądają podobnie do aparatów dalmierzowych, ale oferują niewielką pomoc w określaniu odległości do obiektu. Skorzystaj albo z zewnętrznego dalmierza, albo zgadnij odległość i ustaw ją na pierścieniu ostrości.

2. 

   Ustaw swoją ekspozycję. Pamiętaj, że starsze kamery mają głupie liczniki; czytają tylko niewielki obszar na środku ekranu. Jeśli więc fotografowany obiekt znajduje się poza środkiem kadru, skieruj aparat na obiekt, miernik, a następnie ponownie wykadruj ujęcie. Specyfika uzyskania dobrej ekspozycji różni się w zależności od aparatu:
   • W pełni automatyczne kamery naświetlające są najłatwiejsze. Jeśli Twój aparat nie ma elementów sterujących czasem otwarcia migawki i przysłoną, prawdopodobnie jest to jeden z tych aparatów (podobnie jak wiele aparatów kompaktowych, w szczególności Olympus Trip-35). W przeciwnym razie kamera może mieć tryb „Program” lub „Automatyczny”; jeśli tak, oszczędzaj sobie kłopotów i używaj go. Na przykład nowoczesne lustrzanki jednoobiektywowe firmy Nikon i Canon będą miały pokrętło trybu pracy, które należy ustawić w pozycji „P”. Jeśli masz taką opcję, ustaw tryb pomiaru na „Matrix”, „Evaluative” lub podobny i baw się dobrze.
   • Aparaty z automatyczną ekspozycją z preselekcją przysłony (takie jak Canon AV-1) pozwolą Ci ustawić przysłonę, a następnie wybrać czas otwarcia migawki za Ciebie. W większości z nich wystarczy ustawić przysłonę odpowiednio do ilości światła i / lub wymaganej głębi ostrości, a aparat zajmie się resztą. Oczywiście nie wybieraj przysłony, która będzie wymagała używania przez aparat krótszej lub wolniejszej migawki niż dostępne.
     
     Jeśli pozwalają na to okoliczności (a nie chcesz ani ekstremalnie płytkiej, ani bardzo głębokiej głębi ostrości), nie strzelaj do obiektywu nawet przy największej aperturze i nie zatrzymuj go poniżej f / 11. Prawie wszystkie soczewki są nieco ostrzejsze przymknięte niż szeroko otwarte, a wszystkie soczewki są ograniczone dyfrakcją na małych aperturach.
   • Aparaty z automatycznym naświetlaniem z preselekcją czasu, niekoniecznie odrębną klasą aparatów od powyższych, pozwolą na wybór czasu otwarcia migawki, a następnie automatyczne ustawienie przysłony. Wybierz czas otwarcia migawki w zależności od ilości dostępnego światła i tego, czy chcesz zamrozić (lub rozmazać) ruch.
     Oczywiście musi to być wystarczająco długie, aby zapewnić, że obiektyw faktycznie ma aperturę wystarczająco szeroką, aby dopasować czas otwarcia migawki, ale wystarczająco szybko, aby obiektyw miał przysłonę mały wystarczy (i żebyś był w stanie trzymać aparat w ręce, jeśli to właśnie robisz, a powinieneś być).
   • , bardzo typowa lustrzanka jednoobiektywowa w pełni manualna.]] Aparaty w pełni manualne będzie wymagać samodzielnego ustawienia przysłony i czasu otwarcia migawki. Większość z nich będzie miała w wizjerze wskaźnik igły zapałkowej, który będzie wskazywał prześwietlenie lub niedoświetlenie; jeśli igła przejdzie powyżej środkowego znaku, zdjęcie będzie prześwietlone, a jeśli znajdzie się poniżej, będzie niedoświetlone. Zwykle odmierzasz, naciskając spust migawki do połowy; Niektóre aparaty, takie jak korpusy Praktica z serii L, będą miały do ​​tego specjalny przycisk pomiaru (który również blokuje opuszczanie obiektywu). Ustaw przysłonę, czas otwarcia migawki lub jedno i drugie, w zależności od wymagań dla danej sceny, aż igła znajdzie się mniej więcej w połowie drogi. Jeśli kręcisz klisze negatywowe (a nie slajdy), nie zaszkodzi trochę, że igła znajdzie się nieco powyżej znaku połowy; Film negatywowy ma ogromną tolerancję na prześwietlenie.
     
     Jeśli nie masz miernika w wizjerze, użyj tabeli ekspozycji, swojej pamięci lub zewnętrznego światłomierza - najlepszym rodzajem jest aparat cyfrowy; przestarzały kompaktowy jest w porządku, ale chcesz, aby pokazywał odczyt ekspozycji w wizjerze. (Pamiętaj, że możesz zmieniać przesunięcie przysłony i czasu otwarcia migawki). Lub wypróbuj darmowy program do pomiaru światła dla smartfona, taki jak Asystent Fotografa na Androida.

3. 

   Wykadruj ujęcie i zrób zdjęcie. Artystyczne elementy komponowania fotografii wykraczają poza zakres tego artykułu, ale kilka przydatnych wskazówek znajdziesz w Jak robić lepsze zdjęcia i Jak rozwijać swoje umiejętności fotograficzne.

4. 

   Strzelaj, aż dotrzesz do końca rolki. Dowiesz się, kiedy jesteś na miejscu, kiedy albo kamera nie chce się nawijać (w przypadku aparatów z automatycznymi nawijakami), albo gdy nawijanie filmu staje się bardzo trudne (jeśli to ty, nie wymuszaj tego). Niekoniecznie będzie tak, gdy wykorzystasz 24 lub 36 ekspozycji (lub ilu masz na filmie); niektóre aparaty pozwalają na dojenie do 4 dodatkowych klatek powyżej wartości znamionowej. Kiedy tam dotrzesz, będziesz musiał przewinąć film do tyłu. Niektóre kamery z napędem robią to automatycznie, gdy tylko osiągniesz koniec rolki; inne samochody z napędem będą miały przełącznik cofania. Jeśli nie, nie martw się. Naciśnij przycisk zwalniający przewijanie do tyłu. Teraz obróć korbę przewijania w kierunku wskazanym na korbie (zwykle zgodnie z ruchem wskazówek zegara). Zauważysz, że pod koniec filmu korba sztywnieje, a następnie bardzo łatwo się kręci. Kiedy to uderzysz, przestań się zwijać i otwórz tył.

5. 

   Uzyskaj wywołanie filmu. Jeśli kręcisz klisze negatywowe, na szczęście nadal możesz to zrobić prawie wszędzie. Klisza przezroczysta i tradycyjna folia czarno-biała wymaga bardzo różnych procesów; skontaktuj się z lokalnym sklepem fotograficznym, jeśli potrzebujesz pomocy w znalezieniu kogoś, kto wywoła dla Ciebie film. Możesz także wywołać film w domu, używając odpowiednich materiałów.

6. 

   Sprawdź swój film pod kątem problemów z ekspozycją. Poszukaj oczywistego niedoświetlenia i prześwietlenia. Wszystkie filmy wyglądają okropnie i mętnie, gdy są niedoświetlone; Prześwietlone filmy prześwietlają światła prawie tak łatwo, jak aparaty cyfrowe. Jeśli te rzeczy nie wskazują na słabą technikę (np. Pomiar na niewłaściwej części sceny), oznacza to, że miernik jest nieprawidłowy lub migawka jest niedokładna. Ustaw ręcznie czułość ISO, jak opisano wcześniej. Na przykład, jeśli niedoświetlasz filmu ISO 400, ustaw pokrętło ISO na około 200.

7. 

   Włóż kolejną rolkę filmu i zacznij kręcić więcej. Praktyka czyni mistrza. Wyjdź i zrób tyle zdjęć, ile możesz zrobić. I nie zapomnij pokazać światu swoich wyników.

Pytania i odpowiedzi społeczności

Czy można używać kliszy 35 mm w aparacie APS?

Ta odpowiedź została napisana przez jednego z naszych wyszkolonych zespołów naukowców, który zweryfikował ją pod względem dokładności i wszechstronności.

Niestety nie. Aparaty APS wymagają specjalnego rodzaju folii, która jest dostarczana w specjalnej kasecie. Klisza 35 mm nie pasuje do aparatu APS.

Dlaczego taśma 35 mm jest tak popularna?

Ta odpowiedź została napisana przez jednego z naszych wyszkolonych zespołów naukowców, który zweryfikował ją pod względem dokładności i wszechstronności.

Wiele z nich to czynnik nostalgii. Wielu fotografów i filmowców uwielbia klasyczny wygląd i styl filmu 35 mm i uważa go za trudny i satysfakcjonujący nośnik do pracy, zwłaszcza w porównaniu z filmowaniem cyfrowym i fotografią. Jest to jednak całkowicie kwestia osobistych preferencji!

Czy aparaty jednorazowe są 35 mm?

Ta odpowiedź została napisana przez jednego z naszych wyszkolonych zespołów naukowców, który zweryfikował ją pod względem dokładności i wszechstronności.

Tak, wiele aparatów jednorazowego użytku używa kliszy 35 mm. Jednak nie dotyczy to wszystkich. Na przykład niektóre aparaty jednorazowego użytku używają zamiast tego wkładu APS.

Przy jakim ISO powinienem kupić mój film 35 mm? Powiedziano mi, że im niższy, tym lepiej.

Im niższa czułość ISO, tym mniej ziarniste zdjęcie. Ale im niższa czułość ISO, tym więcej światła potrzeba, aby wykonać prawidłowo naświetlone zdjęcie. Film o niższej czułości ISO jest używany do zdjęć plenerowych, ponieważ jest więcej dostępnego światła. Folia o wyższej czułości ISO jest używana w ciemniejszych miejscach, ponieważ jest mniej dostępnego światła. Wszystko zależy więc od tego, co robisz zdjęcia i jakie jest oświetlenie.

Mam minikamerę Diany. Czasami między ujęciami zapomniałem nakręcić film w aparacie. Co się stanie z moimi zdjęciami?

Zostaną podwójnie naświetlone, co może wyglądać celowo i sprawić, że Twoje zdjęcia będą wyglądać naprawdę fajnie.

Czy możesz przesłać zdjęcia online?

Tak, ale najpierw musisz zeskanować negatywy i zapisać je na dysku twardym.

Za każdym razem, gdy zakładam kliszę na 36 zdjęć, mój aparat zatrzymuje go na 21. Dlaczego tak się dzieje?

Niektóre używane przeze mnie aparaty fotograficzne o niższej jakości nie obsługują kliszy 36, ale często aparat nadal pozwala na użycie reszty kliszy bez liczenia liczb. Najlepiej zajrzeć do instrukcji obsługi aparatu, ponieważ każdy aparat ma nieco inny sposób zliczania ekspozycji.

Czy mogę użyć kliszy 36 naświetlenia w aparacie kompaktowym, który mówi, że potrzeba 24 kliszy do naświetlania?

Zwykle tak. Musisz sprawdzić instrukcję obsługi aparatu, ale zwłaszcza jeśli sam nakręcasz film na swoim kompaktowym aparacie, powinieneś być w stanie użyć 36 kliszy do ekspozycji. Jedynym minusem będzie to, że aparat przestanie zliczać ekspozycje po osiągnięciu 24.

Skąd mam wiedzieć, kiedy należy wymienić baterię i jak to zrobić?

Niektóre aparaty są wyposażone w lampkę ostrzegawczą baterii lub wskaźnik poziomu, który pojawia się, gdy poziom naładowania jest niski. W przypadku aparatów z elektryczną nawijarką dźwięk podczas nawijania będzie zwolniony lub w ogóle się nie nawinie. Aparaty z lampą błyskową będą długo ładować lampę błyskową lub w ogóle nie będą ładować lampy błyskowej. W przypadku aparatów, które nie mają żadnej z tych funkcji, w razie wątpliwości najlepiej wymienić baterię, ponieważ prawdopodobnie zaoszczędzi to marnowania filmu i kosztów wywoływania. Baterię można wymienić zwykle przez małe drzwiczki z przodu, z boku lub na dole aparatu, a czasem nawet gdzieś za drzwiczkami na film. Te drzwi zwykle mają symbol baterii lub tekst na nich lub w pobliżu.

• 
  
  Dlaczego mój kompaktowy aparat nie wczytuje filmu 36 exp? Odpowiedź

Porady

• Jeśli nie używasz statywu, staraj się unikać używania czasów otwarcia migawki znacznie dłuższych niż odwrotność ogniskowej obiektywu. Na przykład, jeśli masz obiektyw 50 mm, staraj się nie używać czasu otwarcia migawki dłuższego niż 1/50 sekundy, chyba że naprawdę nie możesz tego uniknąć.
• Niczego nie zmuszaj. Jeśli coś się nie porusza, być może robisz coś źle lub coś może wymagać naprawy, która będzie znacznie tańsza i łatwiejsza, jeśli nie pogorszysz problemu, niszcząc to, co utknęło. Na przykład wielu czasów otwarcia migawki nie należy regulować, dopóki migawki nie zostaną napięte - często przesuwając film do przodu, jeśli migawka jest zamontowana w korpusie aparatu, lub za pomocą dźwigni, jeśli jest zamontowana wewnątrz obiektywu bez mechanicznego połączenia z korpusem. , jak w przypadku miecha.
• Istnieją niewątpliwie dziwne kamery, które mają dziwactwa nie opisane tutaj. Na szczęście w archiwum podręczników do aparatów Michaela Butkusa można znaleźć instrukcje obsługi ogromnej liczby starych aparatów. Możesz również znaleźć ludzi, którzy wiedzą, jak używać starych aparatów w dobrych tradycyjnych sklepach fotograficznych, co sprawia, że ​​ich marże, jeśli są rozsądne, warto zapłacić.