Zawartość

• Kroki
• Porady

Wrażliwość emocjonalna jest zdrowa, ale w pewnym momencie życia może okazać się szkodliwa. Zarządzaj własnymi uczuciami, aby były Twoimi sprzymierzeńcami, a nie wrogami. Nadwrażliwość może sprawić, że będziesz zakładać, że wyobrażałeś sobie błędy lub są niezamierzone. Błędne interpretacje twoich konstruktywnych codziennych interakcji mogą ograniczać twoją zdolność do zdrowego i szczęśliwego życia. Zrównoważ swoją wrażliwość zdrowym rozsądkiem, pewnością siebie i odpornością, aby nie przesadzać z codziennymi wydarzeniami.

Kroki

Część 1 z 3: Odkrywanie swoich uczuć

1. 

   
   

   

   
   
   
   

   

   Dr Chloe Carmichael
   Psycholog

   Nasz ekspert zgadza się: zamiast etykietować siebie, oznacz swoje uczucia. Naucz się kojarzyć uczucie z konkretnym imieniem, takim jak wstyd, strach, podniecenie itp. Często to uspokaja ludzi.

2. 

   Zidentyfikuj, co wyzwala twoją wrażliwość. Możesz doskonale wiedzieć, co powoduje lub nie powoduje twoich niezwykle wrażliwych reakcji. Twój mózg mógł rozwinąć wzór „automatycznej reaktywności” na niektóre bodźce, takie jak stresujące doświadczenia. Z biegiem czasu taki wzorzec staje się nawykiem, dopóki od razu nie zareagujesz na konkretne wydarzenie lub nawet o nim nie pomyślisz. Na szczęście możesz nauczyć się ponownie trenować mózg i kształtować nowe wzorce.
   • Następnym razem, gdy napotkasz emocję, taką jak panika, lęk lub złość, przerwij to, co robisz i skup się na doświadczeniach zmysłowych. Co robi twoje pięć zmysłów? Nie oceniaj swoich doświadczeń, ale je zidentyfikuj.
   • Jest to praktyka „samoobserwacji”, która może pomóc w oddzieleniu różnych „przepływów informacji”, które składają się na twoje doświadczenia. Często ludzie czują się przytłoczeni lub przytłoczeni emocjami i nie potrafią odróżnić zamieszania emocjonalnego od doznań zmysłowych, których doświadczają w tym samym czasie. Uspokojenie się, skupienie się na każdym ze zmysłów i oddzielenie tych ścieżek informacji pomoże ci zrestrukturyzować „automatyczne” nawyki mózgu.
   • Na przykład mózg może reagować na stres, zwiększając tętno, co może wywoływać pobudzenie lub nerwowość. Zrozumienie, że jest to standardowa reakcja twojego organizmu, pomoże ci inaczej je zinterpretować.
   • Prowadzenie dziennika również może Ci w tym pomóc. Za każdym razem, gdy czujesz, że reagujesz emocjonalnie, zapisz moment, w którym zdałeś sobie sprawę, że jesteś czuły, co czułeś, jak zareagowały Twoje zmysły, co myślałeś i szczegóły okoliczności. Mając tę ​​wiedzę, możesz nauczyć się reagować w inny sposób.
   • Czasami doświadczenia sensoryczne - takie jak przebywanie w określonym miejscu lub wąchanie znajomego zapachu - mogą wywołać reakcję emocjonalną. Nie zawsze jest to przypadek „wysokiej czułości”. Na przykład wąchanie szarlotki może wywołać emocjonalną reakcję smutku, ponieważ ty i twoja babcia, która odeszła, robiliście razem szarlotkę. Rozpoznanie tej reakcji jest zdrową czynnością. Pomyśl o tym przez chwilę świadomie i zobacz, dlaczego tak się dzieje: „Jest mi smutno, bo tak dobrze się bawiłem, kiedy moja babcia robiła szarlotki. Bardzo za nią tęskni”. Tak więc, po uhonorowaniu tego uczucia, przejdź do czegoś pozytywnego: „Dzisiaj zrobię szarlotkę, żeby o tym pamiętać”.

3. 

   
   
   Sprawdź, czy jesteś współzależny. Relacja oparta na współzależności ma miejsce, gdy czujesz, że twoja samoocena i tożsamość zależą od działań i reakcji kogoś innego. Możesz czuć się tak, jakbyś chciał poświęcić się dla współmałżonka. Możesz czuć się zdruzgotany, jeśli twój współmałżonek nie zgadza się z czymś, co zrobiłeś lub poczułeś. Współzależność jest bardzo powszechna w związkach opartych na miłości, ale może wystąpić w każdym typie związku. Oto kilka oznak współzależności w związku:
   • Czujesz, że Twoja satysfakcja z życia jest związana z konkretną osobą.
   • Rozpoznajesz niezdrowe zachowania współmałżonka, ale mimo to pozostajesz w związku.
   • Robisz wszystko, by wspierać współmałżonka, nawet jeśli oznacza to poświęcenie swoich potrzeb lub zdrowia.
   • Ciągle martwisz się statusem swojego związku.
   • Nie masz dobrego wyczucia osobistych ograniczeń.
   • Naprawdę źle się czujesz mówiąc „nie” komukolwiek lub czegokolwiek
   • Reagujesz na uczucia i myśli innych ludzi, zgadzając się z nimi lub zachowując wobec nich skrajną obronę.
   • Współzależność można leczyć. Najlepszym pomysłem jest zwrócenie się o pomoc do specjalisty zdrowia psychicznego, chociaż istnieją programy grup wsparcia, które również mogą Ci pomóc.

4. 

   
   
   Spokojnie. Bardzo trudno jest zbadać swoje emocje, zwłaszcza te najbardziej wrażliwe. Nie wymagaj od siebie zbyt wiele na raz. Psychologia udowodniła, że ​​wyjście ze strefy komfortu jest niezbędne dla naszego dojrzewania, ale próba zrobienia tego zbyt szybko może być szkodliwa.
   • Spróbuj umówić się ze sobą na „spotkanie”, aby zbadać swoją wrażliwość. Staraj się to robić przez 30 minut dziennie. Kiedy skończysz, zrób coś relaksującego lub przyjemnego, aby odnowić swoją energię.
   • Zwróć uwagę, kiedy możesz unikać myślenia o swoich wrażliwościach, więc jest to bardzo trudne lub niewygodne. Zwlekanie jest zwykle spowodowane strachem: boimy się, że czynność jest nieprzyjemna i dlatego ją odkładamy. Pamiętaj, że jesteś wystarczająco silny, aby sobie z tym poradzić.
   • Jeśli masz trudności ze zgromadzeniem zdrowego rozsądku, aby zmierzyć się ze swoimi emocjami, spróbuj wyznaczyć sobie bardziej osiągalny cel. Jeśli chcesz, zacznij od 30 sekund. Wszystko, co musisz zrobić, to zmierzyć się ze swoją wrażliwością przez 30 sekund. Możesz! Po wykonaniu tej czynności zrób to ponownie przez kolejne 30 sekund. Przekonasz się, że te małe osiągnięcia są wspaniałym źródłem motywacji.

5. 

   Pozwól sobie poczuć swoje emocje. Zdystansowanie się od swojej wysokiej wrażliwości emocjonalnej nie oznacza, że ​​musisz całkowicie przestać odczuwać swoje emocje. W rzeczywistości próba stłumienia lub zaprzeczenia emocjom może być szkodliwa. Twoim celem powinno być raczej rozpoznanie „nieprzyjemnych” emocji, takich jak złość, zranienie, strach i cierpienie; te emocje są tak samo niezbędne dla zdrowia psychicznego, jak emocje „pozytywne”, takie jak radość i przyjemność, ale ważne jest, aby nie dopuścić do ich przejęcia. Poszukaj równowagi między swoimi emocjami.
   • Postaraj się zapewnić sobie „bezpieczną przestrzeń”, aby wyrazić to, co czujesz. Na przykład, jeśli zmagasz się z bólem związanym ze stratą, pozwól sobie każdego dnia trochę czasu na pozbycie się tego uczucia. Znajdź czas i zapisz w swoim dzienniku o swoich emocjach, płacz, rozmawiaj ze sobą o swoich uczuciach - o wszystkim, co czujesz potrzebę zrobienia. Pod koniec czasu wróć do czynności dnia, które wykonywałeś wcześniej. Poczujesz się lepiej, wiedząc, że zaszczyciłeś swoje uczucia. Unikniesz także spędzania całego dnia w udręce z jednym uczuciem, które może być bardzo szkodliwe. Świadomość, że będziesz mieć swoje „bezpieczne miejsce” do wyrażenia tego, co czujesz, pomoże ci lepiej radzić sobie z codziennymi obowiązkami.

Część 2 z 3: Badanie swoich myśli

1. 

   Naucz się rozpoznawać zniekształcenia poznawcze, które mogą powodować twoją wysoką wrażliwość. Zniekształcenia poznawcze to bezużyteczne nawyki myśli i reakcji, których mózg uczy się z biegiem czasu. Możesz nauczyć się rozpoznawać i kwestionować te zniekształcenia, gdy się pojawią.
   • Zniekształcenia poznawcze na ogół nie występują w izolacji. Badając swoje wzorce myślowe, możesz zauważyć, że w odpowiedzi na pojedyncze uczucie lub zdarzenie doświadczasz różnych zniekształceń. Poświęcenie czasu na dokładne zbadanie swoich reakcji może pomóc ci zidentyfikować, co jest przydatne, a co nie.
   • Jest tak wiele rodzajów zniekształceń poznawczych, ale niektóre z najbardziej powszechnych i odpowiedzialnych za wysoką wrażliwość to personalizacja, etykietowanie, zwroty „powinien”, rozumowanie emocjonalne i pochopne wnioski.

2. 

   Rozpoznawaj i kwestionuj personalizację. „Personalizacja” to bardzo częste zniekształcenie, które może powodować wysoką czułość. Występuje, gdy uważasz, że jesteś odpowiedzialny za rzeczy, które nie należą do Twojej firmy lub których nie możesz kontrolować. Możesz także brać rzeczy „do siebie”, nawet jeśli nie są z tobą spokrewnione.
   • Na przykład, jeśli twoje dzieci zachowują się źle w szkole i zostały skarcone przez nauczyciela, możesz spersonalizować tę krytykę bezpośrednio do ciebie jako osoby: „Nauczyciel Loreny myśli, że jestem złym ojcem! Jakże miała odwagę mnie obrazić jako tata? ” Ta interpretacja może wywołać bardzo wrażliwą reakcję, ponieważ interpretujesz krytykę jako poczucie winy.
   • Zamiast tego spróbuj spojrzeć na sytuację w sposób logiczny (wymaga to praktyki, więc bądź dla siebie cierpliwy). Zbadaj dokładnie, co się dzieje i co „wiesz” o sytuacji. Jeśli nauczycielka Loreny wysłała zawiadomienie, że na przykład musi zwracać większą uwagę na zajęcia, to nie obwinia cię za to, że jesteś złym rodzicem. Dostarcza ważnych informacji, które możesz wykorzystać, aby pomóc swojej córce radzić sobie w szkole. To szansa na rozwój, a nie obwinianie.

3. 

   Rozpoznaj i zakwestionuj napis. „Literowanie” to myślenie typu „wszystko albo nic”. Zwykle występuje w połączeniu z personalizacją. Oznaczając siebie, uogólniasz na podstawie pojedynczego działania lub zdarzenia, zamiast uznawać, że to, co „robisz”, różni się od tego, czym „jesteś”.
   • Na przykład, jeśli otrzymałeś negatywną opinię w eseju, możesz nazwać siebie „przegranym” lub „przegranym”. Nazywanie siebie „porażką” oznacza, że ​​czujesz, że nigdy nie będziesz lepszy, więc nie jest to nawet warte wysiłku. Może to prowadzić do poczucia winy i wstydu. Taka postawa utrudnia również akceptację konstruktywnej krytyki, ponieważ każdą krytykę postrzegasz jako oznakę „niepowodzenia”.
   • Zamiast tego rozpoznawaj błędy i kwestionuj to, czym one są: konkretne sytuacje, z których możesz nauczyć się dojrzewać na przyszłość. Zamiast nazywać siebie „porażką”, gdy dostajesz złą ocenę z zadania szkolnego, przyznaj się do swoich błędów i pomyśl o tym, czego możesz się nauczyć z tego doświadczenia: „OK, nie poradziłem sobie zbyt dobrze w tym eseju. być rozczarowującym, ale to też nie koniec świata. Porozmawiam z nauczycielem o tym, co mogę zrobić, aby następnym razem się poprawić ”.

4. 

   Rozpoznaj i pilnuj siebie, jeśli nie używasz zwrotów „powinno”. Takie są szkodliwe, ponieważ trzymają ciebie (i innych) w wzorach, które są generalnie irracjonalne. Zwykle polegają na pomysłach z zewnątrz, a nie na rzeczach, które naprawdę coś dla Ciebie znaczą. Naruszając „powinność”, możesz w końcu ukarać siebie za to, dodatkowo zmniejszając swoją motywację do zmiany. Te pomysły mogą powodować poczucie winy, frustrację i złość.
   • Na przykład, możesz powiedzieć sobie „Naprawdę powinienem być na diecie. Nie powinienem być taki leniwy”. Zasadniczo próbujesz winić siebie za zrobienie czegoś, ale poczucie winy nie jest dobrym czynnikiem motywującym.
   • Możesz zakwestionować te myśli, badając, co tak naprawdę kryje się za „powinnością”. Na przykład, czy uważasz, że „powinieneś” przejść na dietę, ponieważ inni ludzie to powiedzieli? A może dlatego, że czujesz presję ze strony standardów społecznych, aby mieć określony typ wyglądu? To nie są zdrowe ani przydatne powody, dla których warto coś robić.
   • Jeśli jednak czujesz, że „powinieneś” przejść na dietę, ponieważ rozmawiałeś z dietetykiem, który zgodził się, że będzie to dobre dla twojego zdrowia, możesz zmienić swoje zdanie „należy” w coś bardziej konstruktywnego: „Chciałbym lepiej dbam o swoje zdrowie, więc dla własnego dobra zacznę jeść zdrowiej ”. W ten sposób nie będziesz zmuszał się do zrobienia czegoś z powodu poczucia winy, ale dzięki pozytywnej motywacji (a to jest znacznie bardziej skuteczne na dłuższą metę).
   • Zwroty „ramiona” mogą również wywoływać dużą wrażliwość emocjonalną, gdy kierują je do innych ludzi. Na przykład możesz być sfrustrowany rozmową z osobą, która nie reaguje tak, jak byś chciał. Jeśli powiesz sobie „Ona” powinna ” bądź podekscytowany wiadomością, którą właśnie złamałem ”, będziesz sfrustrowany i prawdopodobnie zraniony, jeśli dana osoba nie poczuje się tak, jak uważasz, że„ powinna ”. Pamiętaj, że nie możesz kontrolować reakcji i uczuć innych. Staraj się unikać sytuacji, w których oczekujesz od innych pewnych reakcji i działań.

5. 

   Rozpoznaj emocjonalne rozumowanie i kwestionuj je. Używając „rozumowania emocjonalnego”, zakładasz, że twoje uczucia są faktami. Ten rodzaj zniekształcenia jest bardzo powszechny, ale przy odrobinie wysiłku możesz nauczyć się go identyfikować i zwalczać.
   • Na przykład możesz czuć się zraniony, ponieważ twój szef zidentyfikował błędy w dużym projekcie, który właśnie zakończyłeś. Korzystając z emocjonalnego rozumowania, możesz założyć, że Twój szef postępuje niesprawiedliwie, ponieważ odczuwasz negatywne emocje. Możesz założyć, że ponieważ czujesz się „przegrany”, nie jesteś ważnym pracownikiem. Te założenia nie mają logicznych dowodów.
   • Aby rzucić wyzwanie swojemu rozumowaniu emocjonalnemu, spróbuj zapisać kilka sytuacji, w których odczuwałeś negatywne reakcje emocjonalne. Następnie zapisz myśli, które przyszły ci do głowy. Zapisz uczucia, które poczułeś po tych myślach. Na koniec zbadaj rzeczywiste konsekwencje sytuacji. Czy pasują do tego, co twoje emocje uważały za „rzeczywistość”? Często okaże się, że twoje uczucia nie były dobrym dowodem.

6. 

   Przyjmij do wiadomości i kwestionuj wcześniejsze wnioski. Pośpieszne wnioski są bardzo podobne do rozumowania emocjonalnego. Kiedy przeskakujesz do konkluzji, trzymasz się negatywnej interpretacji sytuacji bez żadnych faktów na poparcie swojej interpretacji. W skrajnych przypadkach możesz „doprowadzić do katastrofy”, czyli pozwolić myślom wymknąć się spod kontroli, dopóki nie pomyślisz o najgorszym możliwym przypadku.
   • „Czytanie w myślach” to rodzaj przesądzonego wniosku, który przyczynia się do wysokiej wrażliwości emocjonalnej. Kiedy próbujesz czytać w myślach, zakładasz, że ludzie reagują negatywnie na coś w tobie, nawet jeśli nie ma na to dowodów.
   • Na przykład, jeśli twój współmałżonek nie odpowie na twoją wiadomość z pytaniem, co chciałby na obiad, możesz dojść do wniosku, że cię ignoruje. Nie ma na to dowodów, ale takie pochopne interpretacje mogą cię zranić lub denerwować.
   • Kartomancja to kolejny sposób na wyciąganie pochopnych wniosków. Dzieje się tak, gdy ktoś przewiduje, że wydarzy się coś złego bez najmniejszych na to dowodów. Na przykład możesz nawet nie wymyślić nowego projektu w pracy, ponieważ zakładasz, że Twój szef go nie zaakceptuje.
   • Ekstremalna forma przesądzonego wniosku pojawia się, gdy „katastrofizujesz” sytuację. Na przykład, jeśli twój współmałżonek nie odpowie na SMS od ciebie, możesz założyć, że jest na ciebie zły. Możesz dojść do wniosku, że unika rozmowy z tobą, ponieważ coś ukrywa, na przykład już cię nie kocha. Możesz więc założyć, że Twój związek się rozpada i będziesz musiał mieszkać samotnie w piwnicy rodziców. To skrajny przykład, ale pokazuje rodzaj logicznych skoków, które mają miejsce, gdy wyciągasz pochopne wnioski.
   • Rzuć wyzwanie czytaniu w myślach, rozmawiając otwarcie i szczerze z ludźmi. Nie rozmawiaj z nimi, aby ich o coś oskarżyć lub winić. Zamiast tego zapytaj, co się naprawdę dzieje. Na przykład możesz wysłać współmałżonkowi następującą wiadomość: „Hej, czy coś się stało? Czy chciałbyś ze mną o czymś porozmawiać?” Jeśli mówi, że wszystko w porządku, zaakceptuj to jako prawdę.
   • Rzuć wyzwanie kartomancji i katastrofizacji, analizując logiczne dowody na każdym etapie swojego procesu myślenia. Czy masz przeszłe dowody na swoje przypuszczenia? Czy dostrzegasz w obecnej sytuacji coś, co jest aktualnym dowodem twoich myśli? Często, jeśli poświęcisz trochę czasu na przeanalizowanie swoich reakcji krok po kroku, w końcu wykonasz logiczny skok, który nie jest obsługiwany. Z praktyką lepiej będzie powstrzymać te skoki.

Część 3 z 3: Podejmowanie działań

1. 

   Medytować. Medytacja - zwłaszcza uważność - może pomóc w radzeniu sobie z reakcjami na emocje, a nawet poprawić reakcję mózgu na stresory. Uważność koncentruje się na rozpoznawaniu i akceptowaniu emocji w momencie, gdy się pojawiają, bez oceniania ich. Jest to bardzo przydatne, pomagając przezwyciężyć wysoką wrażliwość emocjonalną. Możesz wziąć udział w zajęciach, skorzystać z internetowego przewodnika po medytacji lub nauczyć się świadomej medytacji samodzielnie.
   • Znajdź spokojne miejsce, w którym nie będzie Ci przeszkadzać ani rozpraszać się. Usiądź prosto, na podłodze lub na krześle z prostymi plecami. Zła postawa utrudnia prawidłowe oddychanie.
   • Zacznij od skupienia się na pojedynczym elemencie swojego oddechu, takim jak uczucie powietrza wchodzącego i wychodzącego z płuc lub wydawanego przez nie dźwięku. Skoncentruj się na tym elemencie przez kilka minut, oddychając głęboko i równomiernie.
   • Poszerz swoją uwagę, aby objąć więcej zmysłów. Na przykład zacznij od skupienia się na tym, co słyszysz, czujesz lub dotykasz. Może to pomóc w utrzymaniu zamkniętych oczu, ponieważ łatwo nas rozprasza wzrok.
   • Akceptuj myśli i uczucia, których doświadczasz, ale nie oceniaj ich jako „dobrych” lub „złych”. Pomaga to świadomie je rozpoznawać, gdy się pojawiają, zwłaszcza na początku: „Czuję, że palce u nóg są zimne. Myślę, że jestem rozproszony”.
   • Kiedy poczujesz, że się rozpraszasz, ponownie skup się na oddychaniu. Poświęć około 15 minut dziennie na medytację.
   • Możesz znaleźć przewodniki po medytacji uważności na różnych stronach internetowych.

2. 

   Nauczyć się Asertywna komunikacja. Czasami ludzie stają się bardzo wrażliwi z powodu braku jasnego komunikowania swoich potrzeb i uczuć. Kiedy jesteś bardzo bierny w sposobie, w jaki się komunikujesz, trudno ci powiedzieć „nie” i nie wyrażać jasno i szczerze swoich myśli i uczuć. Nauka asertywnej komunikacji pomoże Ci komunikować się z innymi swoimi potrzebami i uczuciami, a także pomoże Ci poczuć się wysłuchanym i docenionym.
   • Używaj zwrotów takich jak „ja”, aby wyrazić swoje uczucia, na przykład: „Źle się czułem, kiedy spóźniłaś się na naszą randkę” lub „Wolę wychodzić wcześniej na moje spotkania, ponieważ obawiam się, że mogę się spóźnić”. Unikaj wyglądania, jakbyś obwiniał drugą osobę i skup się na własnych emocjach.
   • Podczas rozmowy zadaj kilka dodatkowych pytań. Zadawanie pytań wyjaśniających rozumienie, zwłaszcza gdy rozmowa jest naładowana emocjonalnie, pomoże ci uniknąć przesadnej reakcji. Na przykład pod koniec przemówienia drugiej osoby powiedz: „Jak rozumiem, powiedziałeś _______. Czy nie?”. Następnie daj jej szansę wyjaśnienia tego, co zostało powiedziane.
   • Unikaj „imperatywu kategorycznego”. Słowa takie jak „powinien” lub „potrzebować” moralnie oceniają zachowanie innych ludzi i mogą sprawić, że będziesz wyglądać, jakbyś był wybredny lub obwiniał ich. Zamiast ich używać, spróbuj zastąpić te słowa słowami „wolę” lub „chciałbym cię”. Na przykład zamiast mówić „Powinieneś pamiętać o wyrzuceniu śmieci”, powiedz „Chciałbym, żebyś pamiętał o wyrzuceniu śmieci, ponieważ czuję, że muszę wziąć na siebie całą odpowiedzialność, kiedy zapominasz o rzeczach”.
   • Przełam założenia. Nie wnioskuj z góry, że wiesz, co się dzieje. Zaproś ludzi do podzielenia się własnymi przemyśleniami i doświadczeniami. Używaj wyrażeń typu „Co o tym myślisz?” lub „Czy masz jakieś sugestie?”
   • Pamiętaj, że ludzie mają różne doświadczenia. Dyskusja o tym, kto ma „rację” w danej sytuacji, może sprawić, że poczujesz się bardzo pobudzony i zły. Emocje są subiektywne; pamiętaj, że zazwyczaj nie ma „właściwej” odpowiedzi, kiedy masz do czynienia z nimi. Podczas rozpoznawania emocji innych osób używaj wyrażeń typu „Moje wrażenia są inne”. W ten sposób będzie miejsce na doświadczenia każdego.

3. 

   Poczekaj, aż się uspokoisz, zanim zaczniesz działać. Twoje emocje mogą wpływać na to, jak reagujesz na sytuację. Działanie w tej chwili może sprawić, że później będziesz żałować swoich czynów. Zatrzymaj się na chwilę - nawet na kilka minut - zanim zareagujesz na sytuację, która wstrząsnęła tobą emocjonalnie.
   • Zadaj sobie pytanie „Jeśli ... wtedy”. „JEŚLI zrobię to teraz, WTEDY co będzie dalej?” Rozważ możliwe konsekwencje - pozytywne i negatywne - dla swoich możliwych działań. Następnie umieść konsekwencje i swoje działania na skali.
   • Na przykład wyobraź sobie, że pokłóciłeś się ze swoim współmałżonkiem. Jesteś tak zła i zraniona, że ​​masz ochotę poprosić o rozwód. Poświęć trochę czasu na ochłonięcie i zadaj sobie pytania „Jeśli ... wtedy”. Jeśli poprosisz o rozwód, co może się stać? Jeśli współmałżonek może czuć się zraniony lub niekochany. Później może sobie przypomnieć, że nie może ci ufać, kiedy jest zły.Albo może być tak zły w czasie walki, że zgadza się na rozwód. Czy chcesz któreś z tych konsekwencji?

4. 

   Podchodź do innych i do siebie ze współczuciem. Możesz uniknąć stresujących lub nieprzyjemnych sytuacji z powodu swojej wysokiej wrażliwości. Możesz dojść do wniosku, że każdy błąd w związku oznacza jego koniec i dlatego decydujesz się go unikać lub po prostu mieć powierzchowne relacje. Podchodź do innych (i do siebie) ze współczuciem. Oczekuj wszystkiego najlepszego od ludzi, zwłaszcza od tych, których znasz. Kiedy czujesz się zraniony, nie wnioskuj, że było to zamierzone: okazuj współczucie, rozumiejąc, że ludzie, w tym rodzina i przyjaciele, popełniają błędy.
   • Jeśli ktoś cię skrzywdzi, użyj asertywnej komunikacji, aby wyrazić to, co czujesz z osobą za to odpowiedzialną. Osoba, która cię skrzywdziła, może nawet nie wiedzieć, że to zrobiła, a jeśli naprawdę jej na tobie zależy, będzie chciała wiedzieć, jak temu zapobiec w przyszłości.
   • Nie krytykuj drugiej osoby. Na przykład, jeśli przyjaciel cię skrzywdził, bo zapomniał, że umówił się na lunch z tobą, nie mów nic w stylu „Zapomniałeś o mnie i bardzo mnie to zabolało”. Zamiast tego powiedz: „Byłem zraniony, kiedy zapomniałeś o naszym lunchu, ponieważ spędzanie czasu z tobą jest dla mnie bardzo ważne”. Następnie zapytaj, co mogło się stać z twoim przyjacielem: „Czy coś się stało? Chcesz o tym porozmawiać?”
   • Pamiętaj, że inni ludzie mogą nie czuć się komfortowo, rozmawiając o swoich uczuciach lub doświadczeniach, zwłaszcza jeśli są niedawne. Nie bierz tego do siebie, jeśli dana osoba nie chce od razu porozmawiać. To nie jest znak, że zrobiłeś coś złego; potrzebuje tylko czasu, aby poradzić sobie z własnymi uczuciami.
   • Traktuj siebie tak, jak traktowałbyś przyjaciela, którego kochasz i na którym bardzo Ci zależy. Jeśli nie skrzywdziłbyś lub nie osądził przyjaciela, po co to sobie robić?

5. 

   W razie potrzeby zasięgnij profesjonalnej pomocy. Czasami możesz zrobić wszystko, co w twojej mocy, aby zarządzać swoją wrażliwością emocjonalną i nadal czuć się nią przytłoczony. Specjalista ds. Zdrowia psychicznego może pomóc ci w dalszym zgłębianiu twoich uczuć i reakcji w bezpiecznym i przygotowanym środowisku. Przeszkolony doradca lub terapeuta może pomóc Ci odkryć niezdrowy sposób myślenia i nauczyć Cię nowych umiejętności radzenia sobie z uczuciami w zdrowszy sposób.
   • Osoby wrażliwe mogą potrzebować dodatkowej pomocy, aby nauczyć się radzić sobie z negatywnymi emocjami i umieć radzić sobie w sytuacjach emocjonalnych. Niekoniecznie oznacza to chorobę psychiczną, jest to po prostu sposób na zdobycie umiejętności potrzebnych w niektórych codziennych sytuacjach.
   • Zwykłym ludziom pomagają specjaliści zdrowia psychicznego. Nie musisz być „chory psychicznie” ani mieć druzgocącego problemu, aby skorzystać z pomocy doradcy, psychologa czy terapeuty. Są to pracownicy służby zdrowia, podobnie jak dentyści, okuliści i fizjoterapeuci. Chociaż leczenie zdrowia psychicznego jest często traktowane jako tabu (w przeciwieństwie do zapalenia stawów, próchnicy czy napięcia mięśni), może przynieść korzyści wielu osobom.
   • Niektórzy ludzie mogą nadal wierzyć, że ta osoba powinna „wytrzymać” i być silna sama. Ten mit może być bardzo szkodliwy. Chociaż możesz zrobić wszystko, co w twojej mocy, aby samodzielnie radzić sobie ze swoimi emocjami, możesz również znacznie skorzystać na pomocy innej osoby. Niektóre choroby - takie jak depresja, lęk i choroba afektywna dwubiegunowa - mogą uniemożliwić ludziom fizyczne radzenie sobie z własnymi emocjami. Nie ma nic złego w szukaniu pomocy u specjalisty. Taka postawa pokazuje, że dbasz o siebie.
   • Większość doradców i terapeutów nie może przepisywać leków. Jednak wyszkolony specjalista w zakresie zdrowia psychicznego może rozpoznać, kiedy należy skierować lekarza lub specjalistę, który może zdiagnozować i przepisać leki na zaburzenia, takie jak lęk i depresja.

6. 

   Wysoka wrażliwość może wynikać z depresji lub innego problemu. Niektórzy ludzie są bardzo wrażliwi od urodzenia, co jest wyraźnym dowodem dzieciństwa. To nie jest zaburzenie, choroba psychiczna czy coś „złego” - to cecha charakterystyczna. Jeśli jednak osoba ma normalną wrażliwość i staje się bardzo wrażliwa, „delikatna”, „płacze”, „zirytowana” lub coś w tym rodzaju, może to oznaczać, że coś jest z nią nie tak.
   • Czasami wysoka wrażliwość może być wynikiem depresji i sprawia, że ​​dana osoba czuje się przytłoczona emocjami (negatywnymi i pozytywnymi).
   • Brak równowagi chemicznej może również powodować wysoką wrażliwość emocjonalną. Na przykład kobieta w ciąży może reagować bardzo emocjonalnie. Tak jak chłopiec, który wkracza w okres dojrzewania. Lub osoba z problemem tarczycy. Niektóre leki lub zabiegi medyczne mogą powodować zmiany emocjonalne.
   • Jeśli dotyczy, doświadczony lekarz powinien być w stanie zdiagnozować u Ciebie depresję. Depresję łatwo zdiagnozować samodzielnie, ale ostatecznie najlepiej jest poszukać specjalisty, który może stwierdzić, czy dana osoba ma depresję lub jest bardzo wrażliwa z powodu innych czynników.

7. 

   Bądź cierpliwy. Rozwój emocjonalny jest jak wzrost fizyczny; wymaga czasu i może być trochę niewygodne, gdy się pojawi. Nauczysz się na własnych błędach, które trzeba będzie popełnić. Podczas tego procesu potrzebne są pewne komplikacje lub wyzwania.
   • Bycie bardzo wrażliwą osobą jest często trudniejsze w młodości niż w życiu dorosłym. W miarę dojrzewania nauczysz się skuteczniej zarządzać własnymi uczuciami, a także zdobędziesz cenne umiejętności radzenia sobie z nimi.
   • Musisz bardzo dobrze znać cel, zanim go osiągniesz, inaczej byłoby to jak chęć dotarcia do zupełnie nowego miejsca z pomocą nieznanej mapy (nie zrozumiałbyś wystarczająco dobrze obszaru i prawdopodobnie by się zgubił). Zbadaj swoją mapę myśli, a lepiej zrozumiesz swoje wrażliwości i sposoby zarządzania nimi

Porady

• Współczucie dla niedoskonałości innych kończy twoją winę i zwiększa twoją empatię dla innych.
• Nie myśl, że musisz nikomu wyjaśniać swoje obawy tylko po to, by usprawiedliwić swoje działania lub emocje. Nie ma problemu z przechowywaniem ich tylko dla Ciebie.
• Rzuć wyzwanie swoim negatywnym myślom. Negatywne dialogi, które mogą wystąpić w umyśle, mogą być bardzo szkodliwe. Kiedy czujesz, że stajesz się zbyt krytyczny wobec siebie, pomyśl o tym: „Jak czułaby się osoba, gdybym mu to powiedziała?”.
• Emocjonalne „wyzwalacze” są indywidualne dla każdej osoby. Nawet jeśli ktoś ma ten sam emocjonalny wyzwalacz co ty, możesz wpłynąć na ciebie na różne sposoby. To zbieg okoliczności, a nie reguła.