Zawartość

• Kroki
• Pytania i odpowiedzi społeczności
• Porady
• Ostrzeżenia

Inne sekcje

W 2001 roku dwie siostry przeszły szlakiem Appalachów. Boso! Ale co zaskakujące, wędrowcy boso niekoniecznie są poszukiwaczami mocnych wrażeń. Lepiej jest opisywać ich jako poszukiwaczy wrażeń, niektórzy porównują to do stopowego odpowiednika degustacji wina. Dzięki praktyce i uważności Twoje stopy mogą dostosować się do wspaniałych warunków na świeżym powietrzu, a każdy może doświadczyć wędrówki w zupełnie nowy sposób. Oto propozycja dla początkujących wędrowców bosych.

Kroki

1. 

   Spędź trochę czasu boso przed domem lub przed domem. Wypróbuj różne powierzchnie. Nie spiesz się, rozejrzyj i napnij palce. Jeśli masz jakieś lokalne ulice, parki lub centra przyrodnicze, które są odpowiednie (niezbyt duży ruch i śmieci), możesz rozszerzyć swoje wstępne przygotowanie na te obszary.

2. 

   
   
   Spróbuj zinterpretować nowe doznania właśnie tak: nowe doznania. Na początku nieznane tekstury mogą przytłoczyć nerwy w stopach. Pierwsze dziesięć minut dla początkujących boso może być najtrudniejsze. Będziesz w trakcie dostosowywania się. Większość uważa, że ​​po tym czasie (czasami właśnie wtedy, gdy mieli się poddać), ich życie stało się znacznie łatwiejsze.
   • Powodem, dla którego początkowo chodzenie boso po żwirze może być bolesne, jest to, że Twoje stopy muszą czuć podłoże w celu propriocepcji i równowagi, a podczas noszenia butów ich zmysły są stępione, więc stopy stają się bardziej wrażliwe w odpowiedzi.

3. 

   
   
   Zawsze schodź prosto w dół. Nigdy nie pozwalaj swoim bosym stopom kopać, szurać ani ciągnąć po ziemi. Jest to siła pozioma, która powoduje skaleczenia lub pęcherze.

4. 

   
   
   Zawsze obserwuj ścieżkę przed sobą. Zatrzymaj się, jeśli chcesz dobrze przyjrzeć się czemuś poza ścieżką. Kiedy Twoje bose stopy są w ruchu, najczęściej skupiaj się na części ścieżki znajdującej się dwa do trzech kroków z przodu. Ta praktyka stanie się bardzo ważna podczas wędrówek po kamienistym lub nierównym terenie. Zdecydowanie powinieneś zacząć pierwszy dzień wędrówki boso, nawet jeśli jesteś na najłagodniejszym szlaku.
   • Z czasem staje się to naturalne, ponieważ informacje zwrotne z podeszew i oczu w naturalny sposób przetwarzają podłoże.

5. 

   Rozwijaj nawyki świadomości. Nigdy nie możesz zapominać, że chodzisz boso, więc zawsze poświęcaj część uwagi gołym podeszwom. Bądź ostrożny i rozważny, obracając i manewrując stopami wokół przeszkód. Powinieneś być gotowy do cofnięcia kroku, jeśli nie podoba ci się uczucie tego, po czym stąpasz.
   • Od czasu do czasu nadepniesz na coś spiczastego, mimo że uważnie się przyjrzałeś przed postawieniem stopy. Jeśli jest za późno na cofnięcie kroku, szybko przenieś ciężar na inne części stopy (pięta -> piłka itd.). Gdy staniesz się bardziej uwarunkowany, będzie to mniejszym problemem, ponieważ Twoje podeszwy będą grubsze, a (teraz silniejsze i bardziej zwinne) mięśnie i ścięgna stóp będą bardziej przystosowane do szybkiej zmiany konfiguracji.
   • Tekstury pod stopami dobrze przypominają, że jesteś boso.

6. 

   Wybierz krótki szlak z różnymi nawierzchniami na pierwszą wędrówkę boso. Jeśli istnieje przejście żwirowe, należy uznać koniec żwiru za początek wędrówki. Później krótkie i średnie odcinki żwiru będą dla Ciebie tylko inną teksturą. Po zakończeniu pierwszego dnia stopy mogą sprawiać wrażenie obolałych. Jedną z najlepszych rzeczy w wędrówkach boso jest żywe, twarde i sprężyste uczucie, które pojawia się w stopach w ciągu następnego lub dwóch dni, gdy ból ustąpi.

7. 

   Kontynuuj krótkie wędrówki mniej więcej raz lub dwa razy w tygodniu. Przekonasz się, że w miarę upływu czasu będziesz w stanie jechać dalej i po trudniejszych szlakach. „Przebieg” będzie różny, ale zazwyczaj powinieneś być w stanie pokonać cztery lub pięć mil na łatwych i średnich trasach w ciągu mniej więcej miesiąca. Jeśli poświęcisz trochę czasu na znalezienie małych ścieżek żwirowych w lokalnych parkach miejskich i poćwiczenie na nich, proces utwardzania może zostać znacznie przyspieszony.
8. Wiedz, kiedy nie chodzić boso. Miejsca z dużymi kolcami lub trującym bluszczem / dębem / sumakiem wymagają ochrony. Niektóre rośliny wytwarzają małe kolczaste zadziory, które mogą zranić, jeśli na nie nadepniesz, a niektóre drzewa wytwarzają kolczaste kulki. Należy unikać obszarów podatnych na pasożyty, takie jak tęgoryjce, lub krwiopijców, takich jak kleszcze, komary i pchły. Unikaj miejsc, w których cokolwiek może gryźć lub żądlić, w tym rośliny (pokrzywy). Obszary poniżej zera prawdopodobnie będą wymagały obuwia, podobnie jak każda powierzchnia, która może poparzyć stopy.

Pytania i odpowiedzi społeczności

Co jeśli moje stopy zaczną boleć?

Następnie odpocznij, jeśli to możliwe. Można je również delikatnie masować.

Czy jest jakaś szczególna rada dotycząca unikania jadowitych zwierząt, jeśli mieszkam w Australii?

Zbadaj zwierzęta, aby poznać ich nawyki. Spróbuj dowiedzieć się, czy istnieją dowody naukowe lub zalecenia dotyczące postępowania w przypadku kontaktu z nimi.

Jakie buty byłyby odpowiednie do chodzenia boso?

Ogólnie rzecz biorąc, żadne buty nie są właściwą drogą, stąd w nazwie słowo „boso”. Możesz jednak wypróbować buty turystyczne VivoBarefoot, ponieważ VivoBarefoot to marka butów do chodzenia boso.

Porady

• Jeśli dojdziesz do długich wędrówek boso, dobrze jest umyć stopy pod koniec każdego dnia wędrówki, masować je i posmarować silnym maścią. Maść możesz zrobić sam: delikatnie podgrzej równe części oliwy z oliwek i wosku pszczelego w szklanej misce w piekarniku. Gdy wosk pszczeli się rozpuści, wymieszaj go z oliwą z oliwek. Wlej maść do małych puszek lub słoików i pozostaw do ostygnięcia.Maść można nałożyć na obóz, a wieczorem założyć skarpetki i obuwie kempingowe lub założyć tuż przed pójściem spać. Zapobiegnie to powstawaniu bolesnych pęknięć na podeszwach stóp, gdy gruba skóra podobna do skóry stanie się zbyt sucha. To dobra sztuczka również dla osób, które wędrują na duże odległości w sandałach.
• Przynieś parę sandałów, takich jak huarache, aby pokonywać małe odcinki szlaku, które są bardzo bolesne lub niebezpieczne.
• Kijki trekkingowe (jeśli są prawidłowo używane) są bardzo pomocne podczas uprawiania turystyki pieszej. Możesz natychmiast zdjąć stopę, która wylądowała na czymś ostrym lub bolesnym, lub odepchnąć szkodliwe rzeczy od swoich stóp podczas chodzenia. Jeśli jesteś poza szlakiem, możesz szturchać krzaki i obszary przed sobą, aby upewnić się, że jest to bezpieczne.
• Nie spiesz się. Wędrujesz, aby cieszyć się przyrodą. Ciesz się śpiewem ptaków na drzewach i kamykami pod twoimi stopami. Ale jeśli chcesz dostać się gdziekolwiek szybciej niż wygodny spacer, zamiast tego kłusuj, ponieważ szybki marsz spowoduje piętę policjanta.
• Podczas pierwszych kilku wypadów możesz spędzić więcej czasu niż zwykle, badając ziemię przed sobą pod kątem zagrożeń. Jest to naturalne (zauważysz również rzeczy, których nigdy wcześniej nie widziałeś), ale z czasem okaże się, że musisz rzadziej patrzeć w dół i że na wielu powierzchniach wystarczy okresowe spojrzenie. Gdy Twoje stopy staną się twardsze i wzmocnione, chodzenie boso stanie się drugą naturą.
• Dobrym pomysłem jest zabranie ze sobą znajomego, który jest albo doświadczonym wędrowcem boso, albo chętnie spróbuje razem z Tobą. Jeśli to niemożliwe, idź sam i weź ze sobą to wprowadzenie jako towarzysza. Dopóki nie rozwiniesz pewności siebie w bosych stopach, opóźniaj towarzyszenie innym obutym grupom jako samotny boso. Ponieważ ludzie w butach mają tendencję do szybszego chodzenia, zwolnienie tempa będzie dla nich frustrujące.
• Jeśli nadal nie masz pewności co do wędrówek boso, spójrz na parę minimalistycznych butów / sandałów. Zostały zaprojektowane bez wsparcia kostki, amortyzacji i podniesienia pięty, jakie mają tradycyjne buty turystyczne, ale z cienką warstwą ochrony przed podłożem. Dzięki temu poczujesz większy teren niż zwykłe buty, a jednocześnie zapewnią przyzwoitą ochronę przed najgorszymi czynnikami, po których chodzisz.

Ostrzeżenia

• Nie zaleca się chodzenia boso po gospodarstwach rolnych, w krajach tropikalnych ani we wspólnych prysznicach obozowych lub hostelowych ze względu na ryzyko tężca i infekcji pasożytniczych.
• Przed rozpoczęciem wędrówki boso skonsultuj się z wykwalifikowanym lekarzem. Niektóre stany (takie jak uszkodzenie nerwów i słabe krążenie) mogą powodować wolniejsze gojenie małych zmian lub wcale nie leczyć. W takich okolicznościach ten rodzaj aktywności może nie być zalecany.