Zawartość

• Kroki
• Pytania i odpowiedzi społeczności

Inne sekcje

Wszyscy zdają sobie sprawę, że gwałtownie rosnące wskaźniki otyłości, nie tylko wśród dorosłych, ale także dzieci, stanowią globalne zagrożenie dla zdrowia. Wysiłki mające na celu zmniejszenie otyłości wśród dzieci zwykle koncentrują się na zdrowszym odżywianiu i większej liczbie ćwiczeń, ale ograniczenie siedzącego trybu życia (SB), takiego jak „spędzanie czasu przed ekranem” lub po prostu siedzenie w autobusie lub w szkole, również musi być punktem ciężkości . Ponieważ dzieci spędzają dużo czasu w szkole, wprowadzanie zmian w celu skrócenia czasu siedzącego może samo w sobie przynieść korzyści zdrowotne, a także pomóc zmienić ogólne wzorce zachowań.

Kroki

Część 1 z 2: Dostosowanie środowiska szkolnego

1. 

   Przerwij siedzący tryb życia. Większość dzieci jest z natury istotami aktywnymi, ale konieczność siedzenia przez długie godziny (na przykład przy ławce szkolnej) może pomóc w utrwaleniu bardziej siedzących wzorców zachowań (SB). Aby uczenie się mogło nastąpić, musi istnieć pewien czas siedzący, ale przeplatanie się z czasem siedzenia z nawet krótkimi czynnościami jest ważnym krokiem w kierunku zmiany wzorców SB.
   • Krótkie czynności - lub „energetyzatory” - przeplatane przez cały dzień nie tylko pomagają zredukować ogólną ilość siedzącego czasu dziennie, ale mogą również przynieść korzyści dla zdrowia, koncentracji i osiągnięć w nauce. Na przykład uczniowie, którzy przed testem wybrali się na 10-minutowy spacer, wykazali lepszą koncentrację, większy relaks, a tym samym lepsze wyniki.
   • W razie potrzeby dostosuj plan zajęć. Staraj się przełączać między siedzącymi czynnościami i czynnościami zachęcającymi do ruchu. Na przykład zacznij od lekcji matematyki, zaplanuj swobodną zabawę, naucz lekcji czytania, a następnie zaangażuj się w aktywność, która zachęca do umiejętności motorycznych.

2. 

   
   
   Twórz „aktywne” lekcje i zadania. W przypadku nauczycieli skrócenie czasu spędzonego w szkole na siedząco często sprowadza się do podstawowych zmian, takich jak projektowanie zajęć klasowych, które wymagają od uczniów stania zamiast siedzenia lub poruszania się zamiast pozostawania w bezruchu. „Aktywne” lekcje i zadania domowe wymagają od uczniów czegoś więcej niż tylko obejrzenie filmu, praca na komputerze czy przeczytanie podręcznika; wymagają od nich wstawania i ruszania się.
   • Weźmy na przykład pod uwagę różnicę między uczeniem się, jak powstaje papier, oglądając film, a wbijaniem rąk w papkowatą miazgę drzewną. Pierwsza opcja wzmacnia wzorce SB, takie jak wpatrywanie się w telewizor lub inne urządzenie z ekranem, podczas gdy druga promuje aktywne, praktyczne zaangażowanie. Oprócz możliwych korzyści zdrowotnych wiele dzieci i tak odniesie większe korzyści z bardziej aktywnych form uczenia się.
   • Zaplanuj projekty grupowe, które obejmują również ruch. Planując określoną jednostkę, staraj się znaleźć zajęcia, które zapewnią aktywność uczniów. Na przykład poproś uczniów, aby zmierzyli swoje części ciała podczas lekcji anatomii lub poćwiczyli mnożenie za pomocą pajacyków.

3. 

   
   
   Stań zamiast siedzieć. Niektóre miejsca pracy zaczęły przechodzić z tradycyjnych biurek na wyższe, wolnostojące biurka - lub nawet tak zwane „biurko na bieżni”. Gdyby ta koncepcja przyjęła się szeroko w szkołach, bez wątpienia znacznie skróciłaby dzienny czas siedzenia. Może się to wydawać niewielką różnicą, ale prosta czynność stania zamiast siedzenia może przynieść kilka korzyści zdrowotnych.
   • Koszt związany z przejściem na ławki stojące nie jest oczywiście bez znaczenia, ale nauczyciele mogą również pracować nad wydłużeniem czasu stania w inny sposób. Na przykład powtarzające się lub losowe sytuacje, w których uczniowie muszą stać przy swoich biurkach zamiast siedzieć, można włączyć do codziennej rutyny.
   • Możesz zachęcić do poruszania się w klasie, mając pusty, otwarty obszar dostępny dla wszystkich uczniów. Odsuń krzesła i biurka od tego obszaru, aby dzieci mogły wykorzystać przestrzeń do aktywności.

4. 

   
   
   Daj dzieciom opcje. Dzieci, podobnie jak dorośli, zwykle lepiej reagują na zmiany, gdy czują, że mają pewien wybór lub kontrolę nad procesem. Zamiast po prostu dyktować ustaloną listę zmian w celu skrócenia czasu siedzącego, lepiej jest zaoferować szereg alternatywnych opcji aktywności, spośród których dzieci mogą wybierać. Jeśli czują się aktywnymi podmiotami zmian w szkole, może być bardziej prawdopodobne, że przeniosą takie pozytywne zmiany również do domu.
   • Na przykład nauczyciele mogą zaoferować zestaw „codziennych pojemników na aktywność fizyczną” (DPA), z których uczniowie mogą wybierać spośród różnych gier i zajęć. Można też położyć większy nacisk na oferowanie szeregu zajęć stacjonarnych, w tym zajęć sportowych, ale także zajęć takich jak taniec, joga itp., Które podkreślają „podstawowe umiejętności ruchowe”.

5. 

   Oferuj zachęty i nagrody. Ważne jest, aby poinformować dzieci, że ograniczenie siedzącego trybu życia może poprawić ogólny stan zdrowia, zmniejszyć otyłość i poprawić wyniki w nauce. Jednak takie pojęcia mogą być nieco abstrakcyjne, zwłaszcza w porównaniu z niektórymi staroświeckimi nagrodami dostosowanymi do wieku. W przypadku mniejszych dzieci proste zachęty, takie jak naklejki lub bransoletki, mogą pobudzić entuzjazm do wprowadzania zmian. W przypadku starszych dzieci zastosowanie krokomierzy lub akcelerometrów może działać jako połączone urządzenie nagrody i samokontroli.
   • Jeden z wielu programów wprowadzonych w szkołach w celu zmniejszenia SB kładzie nacisk na zastąpienie siedzącego trybu „czasu przed ekranem” ćwiczeniami fizycznymi, które koncentrują się na opanowaniu sześciu podstawowych umiejętności: biegania, rzucania, uniku, uderzania, skakania i kopania. W tym przypadku sama nagroda (osiągnięcie „mistrzostwa”) wzmacnia pożądaną zmianę zachowania.

Część 2 z 2: Zmiana zachowań

1. 

   Dołącz do większej walki z otyłością. Szkolne programy poprawiające zdrowe odżywianie, zwiększające codzienne ćwiczenia i ograniczające siedzący tryb życia (zwłaszcza „spędzanie czasu przed ekranem”) często istnieją osobno, mimo że w zasadzie dążą do tego samego celu - zmniejszenia wskaźników otyłości u dzieci. Połączenie tych wysiłków w skoordynowany, zintegrowany program może zwiększyć spójność i skupić się na ogólnym wysiłku, a tym samym zwiększyć prawdopodobieństwo wsparcia ze strony dzieci i rodzin.
   • Łączenie wysiłków nie oznacza jednak minimalizowania znaczenia zajmowania się siedzącym trybem życia (SB). Podczas gdy zdrowsze odżywianie i więcej ćwiczeń mogą wydawać się ważniejsze z pozoru, ograniczenie czasu siedzącego jest ważne samo w sobie i służy jako furtka do wprowadzenia tych zmian. Mniej siedzący czas w naturalny sposób prowadzi do większej ilości ćwiczeń i zwykle ogranicza niezdrowe czynności żywieniowe, takie jak bezmyślne podjadanie niezdrowych potraw.

2. 

   Rozpoznaj stawki. Na szczęście dla administratorów szkół i innych zainteresowanych stron, które chcą zmienić SB wśród uczniów, istnieje wiele dowodów dotyczących negatywnych skutków nadmiernego siedzącego trybu życia i korzyści wynikających z jego skrócenia. Dzieci i - co może ważniejsze, rodzice - mogą z większym prawdopodobieństwem zareagować pozytywnie, gdy otrzymają wyraźne dowody na wartość skrócenia czasu siedzącego.
   • Wielokrotne badania naukowe wykazały, że wydłużony czas siedzący zmniejsza sprawność, tempo metabolizmu, poczucie własnej wartości i wyniki w nauce, a także zwiększa bodziec głodowy, otyłość i agresywne zachowanie. Z kolei skrócony czas spędzony w trybie siedzącym (szacowany na przykład w Kanadzie stanowi 62% czasu czuwania dla przeciętnego dziecka) ma odwrotny skutek.
   • Staraj się regularnie przekazywać te fakty i postępy szkoły w realizacji celów związanych z aktywnością.

3. 

   Integracja programów dotyczących SB w całym programie nauczania. Chociaż programy mające na celu skrócenie czasu siedzącego wydają się być naturalnym dopasowaniem do zajęć wychowania fizycznego i przerw, na przykład, są bardziej skuteczne, gdy są włączone do całego dnia szkolnego. Od wstawania na lekcjach matematyki, przez praktyczne ćwiczenia na lekcjach historii, po planowanie przerw w ćwiczeniach przed testami, zmiana SB musi być postrzegana jako „całkowity wysiłek zespołowy”.
   • Jeden z wczesnych wysiłków zmierzających do zmniejszenia SB w szkołach, znany jako program „Planet Health”, został zintegrowany z programem nauczania w witrynach testowych, a kolejne programy (takie jak „Switch-Play” i „Active for Life”) do naśladowania. Badacze zrozumieli, że zmiany zachowań tak zakorzenionych, jak siedzenie w autobusie, przy biurku czy przed telewizorem lub ekranem komputera, nie mogą być skutecznie zmieniane fragmentarycznie, ale tylko jako część holistycznego podejścia, które dotyczy podstawowych wzorców zachowań.
   • Możesz stworzyć komitet przeciwdziałający SB, składający się z przedstawicieli administratorów, nauczycieli, rodziców i uczniów. Organizuj regularne spotkania i pracuj nad skróceniem czasu SB w ciągu dnia szkolnego.

4. 

   Zaangażuj rodziny i społeczność. Podobnie jak w przypadku większości programów szkolnych (i ogólnie edukacji), zaangażowanie rodziców ma kluczowe znaczenie dla powodzenia programów mających na celu rozwiązanie problemu SB. Aby naprawdę odnieść sukces, programy muszą obejmować „intensywne interwencje behawioralne” w celu zajęcia się podstawowymi zachowaniami, które mają tendencję do wydłużania czasu siedzącego. Zmiany behawioralne dokonane w szkole mogą przenieść się do domu i społeczności, ale tylko przy wsparciu osób spoza szkoły.
   • Rodzice powinni być informowani i zaangażowani na każdym etapie procesu, kiedy inicjowane są programy SB. Wyjaśnij, dlaczego uczniowie częściej wstają, robią przerwy w zajęciach i radzą im skrócić „czas spędzany przed ekranem”. Zapewnij zajęcia i alternatywy dla środowiska domowego, a także możliwości dla rodziców, aby aktywnie zaangażować się w program zarówno w szkole, jak i poza nią. Wyjaśnij, że zmiana SB jest korzystna dla wszystkich, zarówno dzieci, jak i dorosłych.

Pytania i odpowiedzi społeczności