Zawartość

• Kroki
• Porady
• Ostrzeżenia

Erozja jest coraz bardziej aktualnym problemem w dzisiejszym świecie, w którym zmiany klimatyczne przyspieszają utratę i zubożenie gleby w zastraszającym tempie. Stan gleby, tak niezbędnej dla rozwoju roślin naturalnych lub uprawnych, może ulec pogorszeniu z dwóch powodów: przez wiatr lub spływ wody deszczowej lub przez nadmierne nawadnianie. Postępuj zgodnie z poniższymi wskazówkami, aby chronić glebę ogrodową i zapewnić, że pozostanie ona korzystna dla życia botanicznego.

Kroki

Część 1 z 3: Zapobieganie erozji gleby

1. 

   Posadź trawę i drzewa, aby powstrzymać wierzchnią warstwę gleby. Przykryj puste miejsca w ogrodzie liśćmi (trawa, krzewy, drzewa i inne warzywa), które pochłaniają nadmiar wody i chronią glebę przed deszczem, silnym wiatrem i ludzkimi krokami. Ponadto korzenie roślin przylegają do ziemi, zapobiegając jej unoszeniu się przez siłę wody.
   • Korzenie traw i innych roślin również przyciągają składniki odżywcze z najgłębszych warstw ziemi do górnych, poprawiając kondycję wierzchniej warstwy gleby.
   • Azevem i koniczynki, których korzenie są głębokie i szybko utrwalają się, są świetną alternatywą do pokrywania dużych powierzchni. Pszenica, jęczmień, żyto i bulwy (np. Rzodkiewka) również pomagają „zakotwiczyć” glebę.

2. 

   
   
   Na otwartych polach uprawiaj rośliny, które przerywają wiatr. Jeśli nieruchomość ma duży, płaski, otwarty teren, posadź rząd drzew, aby stworzyć barierę przed przeciągami. Ta technika ogrodnicza znana jest jako wiatrówki i jest szeroko stosowana przez architektów krajobrazu do zwalczania erozji. Jego celem jest zapobieganie intensywności wiatru, który zamiata otwarte pola, zapobiegając rozpraszaniu i wysychaniu wierzchniej warstwy gleby.
   • Aby uzyskać najlepsze wyniki, należy sadzić drzewa i krzewy blisko siebie, tak aby między nimi było mało miejsca, w którym może przenikać wiatr.
   • Wybierz gatunek drzewa o grubych liściach.

3. 

   
   
   Unikaj zagęszczania gleby. Poszukaj terenów ogrodowych, w których gleba jest twarda i naga - są to dwa objawy zagęszczenia gleby - i posadź w nich trawę, którą odtąd trzeba często podlewać i przewietrzyć. Bez ubijania gęstość głębokich warstw i erozja powierzchniowa będą rosły, aż gleba stanie się bezpłodna.
   • Zaglomerowane cząsteczki zagęszczonej gleby uniemożliwiają przedostawanie się wody do najgłębszych warstw ziemi. Warstwa gleby ulega erozji pod wpływem zatrzymanej w niej wody. Zagęszczenie zagraża również napowietrzaniu gleby, co tylko pogarsza sterylność.
   • Jeśli w ogrodzie są zagęszczone obszary, zawsze unikaj wybierania tych samych tras z przyzwyczajenia, ponieważ tylko pogorszyłoby to sytuację. Wybierz nową ścieżkę lub umieść szerokie deski tam, gdzie zwykle chodzisz, aby zapobiec dalszemu zagęszczaniu gleby przez ciężar.

4. 

   
   
   Używaj technik ogrodniczych, które nie wymagają kopania. Uprawa ogrodu bez kopania jest możliwa: wystarczy umieścić materiał na ziemi, na której można sadzić warzywa, eliminując potrzebę naruszania gleby. Gdy uprawia się ogrodnictwo powyżej poziomu powierzchni, a nie poniżej, gleba jest mniej narażona na szkodliwe skutki wykopów i nawadniania, w tym erozję.
   • Zbuduj kilka „podniesionych łóżek” zgodnie z potrzebami odżywczymi kwiatów i warzyw, które chcesz uprawiać.
   • Istnieje wiele rozwiązań pozwalających na stworzenie ogrodu bez wykopu, ale wszystkie mają tę samą podstawową strukturę: wiele warstw ułożonych w stos materiałów kompostowych, oddzielonych od ziemi przepuszczalną powierzchnią, taką jak karton. Zbadaj temat przed założeniem własnego ogrodu.

5. 

   Rozprowadź nawóz wokół rosnących roślin. W okresie wegetacji wokół podstawy roślin należy nanosić niewielką warstwę nawozu. Masa nawozu ogranicza narażenie gleby na działanie wiatru i nawadniania, jednocześnie zachowując składniki odżywcze i wilgoć na powierzchni.
   • Nawóz to niedrogi materiał, który można kupić w każdym sklepie ogrodniczym lub wyprodukować w domu z resztek drewna, liści roślin i rozdrobnionego materiału organicznego.

Część 2 z 3: Kontrola odpływu wody

1. 

   Wykonaj kanały odwadniające, aby kierować spływem wody deszczowej. Jeśli mieszkasz na zboczu wzgórza lub w dolinie, w której gromadzi się woda, utwórz kanały wokół swojej posiadłości, aby przekierować spływ wody. Kanały przynoszą korzyści ogrodowi w taki sam sposób, w jaki rynny wpływają na dach: zmniejszają siłę i objętość wody, która mogłaby przenosić lub topić rośliny.
   • Aby efektywnie odprowadzać wodę, utwórz brukowany rów nawadniający lub zainstaluj rurę PCV (metoda znana jako francuski drenaż).

2. 

   Zaorać i obejść ogród. Dzięki orce i formowaniu gleby w celu zbierania wody deszczowej jesteś bardziej chroniony. Orka obraca ziemię, równomiernie rozprowadzając składniki odżywcze i zapobiegając zagęszczaniu gleby. Konturowanie terenu (czyli sadzenie kwiatów i warzyw w długich, liniowych zagłębieniach między dwoma kopcami ziemi) zapewnia, że ​​woda jest wchłaniana przez rośliny zamiast spływać z posiadłości, zabierając ze sobą składniki odżywcze z gleby.
   • Orkę można wykonać ręcznie - wiercąc i obracając glebę łopatą lub grabiami - lub zaoranym motocyklem - maszyną, która obraca glebę za pomocą śruby napędowej.

3. 

   Zbuduj taras. Dobra alternatywa dla uprawy na zboczach, taras to struktura utworzona z małych platform, przypominająca schody, po których sadzi się warzywa. Zamiast zjeżdżać w dół, woda będzie wchłaniana równomiernie przez glebę na każdej platformie, równomiernie nawadniając rośliny i zapobiegając erozji.
   • Aby stworzyć taras, wystarczy spłaszczyć zbocze i wzmocnić stoki kamieniami lub drewnianymi belkami.
   • W końcu taras to dobry sposób na uporządkowanie roślin i ogrodów warzywnych: na każdym poziomie można wyhodować coś innego.

4. 

   Zainstaluj beczkę lub cysternę, aby zbierać wodę deszczową. Jeśli prawdopodobieństwo powodzi jest wysokie w twoim regionie, beczka lub cysterna mogą gromadzić nadmiar wody. A najlepsze jest to, że woda wychwycona przez cysternę - która jest zainstalowana pod ziemią, z otworem kratowym - lub jest przechowywana w beczce i może być ponownie wykorzystana później. Dzięki temu woda może znaleźć się w nowym miejscu, zamiast po prostu powodować erozję gleby.
   • Aby beczka złapała wodę, zależy to od systemu rynien lub nawadniania.
   • Spłuczkę można łatwo zainstalować samodzielnie. Wystarczy wykonać pomiary cysterny i wykopać dołek tej samej wielkości u stóp skarpy.

Część 3 z 3: Przywracanie gleby zniszczonej przez erozję

1. 

   Skontaktuj się ze specjalistą ds. Gleby. W wielu przypadkach powagę problemu może oszacować zawodowy architekt krajobrazu lub przedstawiciel grupy zajmującej się naprawą środowiska. Ta osoba dokładnie zbada Twoją nieruchomość i zaproponuje odpowiednie rozwiązania w celu przywrócenia zdrowia gleby. Dowiedz się, czy lokalne biuro architektury krajobrazu oferuje usługi rekultywacji gleby lub czy istnieje organizacja zajmująca się ochroną środowiska, która może pomóc Ci odzyskać ziemię po skutkach erozji.
   • Organizacje zajmujące się odzyskiwaniem środowiska, często powiązane z gospodarstwami rolnymi i uniwersytetami, zwykle działają za darmo lub za bardzo niską cenę.
   • Nawet jeśli gleba wygląda na zdrową, wskazane jest, aby przynajmniej raz w roku omówić ukryte problemy z terenem i rozwiązania zapobiegawcze z profesjonalnym ogrodnikiem.

2. 

   Umieść dżdżownice w uszkodzonej glebie. Kup żywe robaki i umieść je tam, gdzie gleba jest ubita, sucha lub sterylna. Dżdżownica odżywia się rozkładającą się materią organiczną i zwraca składniki odżywcze do gleby, dzięki czemu jest najbardziej wydajnym naturalnym rozkładnikiem materiału biologicznego na świecie. Gdy część z nich znajduje się na ziemi, możesz poddać recyklingowi i przywrócić do ziemi składniki odżywcze utracone w wyniku erozji.
   • Oprócz rozpowszechniania bardzo potrzebnych minerałów, podziemny ruch dżdżownic napowietrza ziemię, co poprawia mieszanie składników odżywczych i zatrzymywanie wilgoci oraz daje więcej miejsca na wzrost korzeni.
   • Z wszystkich powyższych powodów większość sklepów ogrodniczych sprzedaje żywe robaki. Niektóre organizacje zajmujące się ochroną środowiska udostępniają je bezpłatnie.

3. 

   Dokonaj korekty gleby. W tym procesie rzadkie składniki odżywcze są wprowadzane bezpośrednio do gleby z zamiarem przywrócenia równowagi chemicznej. Do korekty można użyć różnych materiałów, w tym nawozów (w zwykłym ogrodnictwie), nawozów organicznych, soli i torfu. Aby ziemia znów była zdrowa, konieczne może być wprowadzenie korekty w połączeniu z innymi środkami, takimi jak napowietrzanie gleby, wprowadzanie dżdżownic i systematyczne nawadnianie.
   • Aby opracować skuteczny plan korekty, należy najpierw określić, jakich składników odżywczych brakuje w glebie. Takie braki są niejasno sugerowane przez objawy, które przejawia gleba, ale wskazana jest współpraca z architektem krajobrazu lub specjalistą, który ma więcej środków na określenie rzadkich minerałów i opracowanie odpowiedniego planu działania.

Porady

• Testuj poziom pH gleby ogrodowej dwa razy w roku, aby dowiedzieć się, czy zapewnia ona odpowiednie warunki dla roślin i ma idealne stężenie kwasów i naturalnych składników odżywczych.
• Jeśli system nawadniający obejmuje kanały lub drenaż, skieruj wodę do miejsca, w którym nie może się gromadzić i nasycać ziemię.
• Połóż kilka warstw siana na podniesionym łóżku. Wilgoć spowoduje stopniowy rozkład siana, zamieniając je w nawóz dla roślin.
• Jeśli mieszkasz w regionie, w którym deszcze są rzadkie, zainstalowanie beczki lub cysterny do zbierania wody deszczowej jest skutecznym sposobem na przechowywanie i ponowne wykorzystanie wody, która jest rzadkim i niezbędnym zasobem do przetrwania roślin.

Ostrzeżenia

• W ten sam sposób nadmierne nawadnianie zabija większość roślin. Jeśli mieszkasz w regionie, w którym jest dużo deszczu lub jeśli zbudowałeś tarasy do ogrodnictwa, zainstaluj system odwadniający. W przeciwnym razie skończy się na podmokłych łóżkach, które nie będą sprzyjać rozwojowi roślin przez cały rok.
• Zbyt duże kompostowanie gleby może spowodować śmierć niektórych rodzajów roślin, ponieważ nawóz zmienia poziom pH gleby i może zapobiegać wchłanianiu tlenu przez korzenie rośliny, co w końcu mogłoby się udusić.