Zawartość

• Kroki
• Pytania i odpowiedzi społeczności
• Porady
• Rzeczy, których będziesz potrzebować

Inne sekcje

Fizyczne badania lekarskie są częścią codziennej rutyny lekarza, asystenta lekarza lub pielęgniarki. Jeśli uczysz się przeprowadzać fizyczne badanie lekarskie, może to być przytłaczające, ponieważ masz tak wiele różnych rzeczy do sprawdzenia w bardzo określonej kolejności. Ale rozpoczęcie od bardziej ogólnych lub naglących problemów, a następnie przejście do konkretnych systemów pomoże ci wszystko śledzić. Z praktyką wykonanie fizycznego badania lekarskiego stanie się drugą naturą i nie będziesz potrzebować przypomnienia, jak to zrobić.

Kroki

Część 1 z 5: Przygotowanie do egzaminu fizycznego

1. 

   Myć dłonie. Wchodząc do pokoju pacjenta, pamiętaj o umyciu rąk przed fizycznym kontaktem z pacjentem. Możesz najpierw przywitać się z pacjentem, a dopiero potem dać mu znać, że przed rozpoczęciem badania musisz umyć ręce.
   • Upewnij się, że używasz mydła i ciepłej wody i myj przez 20 sekund. Następnie dokładnie spłucz ręce i osusz je czystym ręcznikiem papierowym.

2. 

   
   
   Przedstaw się pacjentowi, jeśli nigdy wcześniej się nie spotkałeś. Pamiętaj, aby podać preferowane imię i nazwisko oraz zwrócić się do pacjenta za pomocą preferowanego imienia i nazwiska. Jeśli nie masz pewności, możesz zapytać ich, jak wolą być nazywani.
   • Jeśli pacjent jest kimś, kogo widziałeś wcześniej, możesz po prostu przywitać się i zapytać, jak się czuje.

3. 

   
   
   W razie potrzeby upewnić się, że pacjent ma na sobie fartuch. Jeśli pacjent nie jest już w fartuchu i chcesz, aby był na egzaminie, grzecznie poinstruuj go, aby się przebrał, a następnie daj mu trochę prywatności. Następnie zapukaj i wejdź ponownie do pokoju, gdy pacjent zostanie zmieniony. Poproś pacjenta, aby usiadł lub położył się na stole do badań w zależności od tego, co jest dla niego najwygodniejsze.
   • Pamiętaj, że przebranie pacjenta w fartuch nie zawsze będzie konieczne. Niektórzy pacjenci mogą zgłaszać się z dolegliwościami, które można sprawdzić w ich zwykłym ubraniu, np. Kaszel lub przeziębienie.
   • Upewnij się, że w pomieszczeniu jest wystarczająco dużo światła, aby dobrze widzieć pacjenta.
   • Sprawdź, czy w pomieszczeniu jest na tyle cicho, że słychać oddech pacjenta.
   • Wyeliminuj wszelkie zagrożenia, takie jak przewody lub inne przedmioty w pobliżu stołu do badań, które mogą uniemożliwić swobodne poruszanie się po nim.

4. 

   
   
   Dowiedz się, czy musisz zająć się konkretnym problemem zdrowotnym. Jeśli pacjent zgłosił się na ogólne badanie fizykalne, należy ocenić jego ogólny stan zdrowia, aby sprawdzić, czy nie występują potencjalne problemy. Jeśli jednak pacjent zgłosił się z konkretną skargą, należy najpierw skupić się na tej reklamacji.
   • Na przykład, jeśli pacjent ma silne przeziębienie i kaszel, który utrzymuje się dłużej niż kilka tygodni, należy skupić się na jego układzie oddechowym.

5. 

   Zapytaj pacjenta o ich Historia medyczna. Przejrzyj z nim historię medyczną pacjenta i zaktualizuj ją w razie potrzeby. Zwróć szczególną uwagę na wszystkie części historii medycznej, które mogą mieć coś wspólnego z ich główną dolegliwością.
   • Na przykład, jeśli pacjent skarży się na silne skurcze miesiączkowe, można zapytać, czy kiedykolwiek zdiagnozowano u niego PCOS lub endometriozę.
   • Możesz także zadawać ogólne pytania, aby lepiej zrozumieć sytuację pacjenta, na przykład „Czy kiedykolwiek miałeś jakieś operacje?” i „Czy bierzesz jakieś leki?”

   Wskazówka: Jeśli to możliwe, dodawaj te informacje do notatek na bieżąco, aby niczego nie zapomnieć.

Część 2 z 5: Przyjmowanie witamin i zwracanie uwagi na ogólny wygląd

1. 

   Sprawdź ciśnienie krwi pacjenta. Najlepiej zaczekać do zebrania historii zdrowia pacjenta, aby mógł siedzieć przez 5 minut. W przeciwnym razie możesz uzyskać fałszywie podwyższony wynik ciśnienia krwi. Wybierz mankiet do pomiaru ciśnienia krwi w odpowiednim rozmiarze dla pacjenta i załóż go na niego. Następnie zmierz ciśnienie krwi i zapisz wyniki.

   Wskazówka: Możesz pominąć czynności życiowe, jeśli pielęgniarka lub asystent medyczny już to za Ciebie zrobił. Jeśli jednak wyniki były nietypowe, może być konieczne powtórzenie ich.

2. 

   Weź puls promieniowy pacjenta. Po zmierzeniu ciśnienia krwi pacjenta, weź puls promieniowy, który znajduje się w nadgarstku. Dociśnij palec wskazujący i środkowy do żyły, aby zlokalizować tętno, a następnie policz uderzenia przez 1 minutę.
   • Możesz również liczyć uderzenia przez 15 sekund, a następnie pomnożyć wynik przez 4, aby uzyskać przybliżone tętno. Na przykład, jeśli policzysz 20 uderzeń w 15 sekund, to ich tętno wyniesie około 80 uderzeń na minutę.

3. 

   Policz oddechy pacjenta na minutę. Poinstruuj pacjenta, aby oddychał normalnie, podczas gdy liczysz liczbę oddechów wykonanych w ciągu 1 minuty. Policz 1 oddech za każdym razem, gdy pacjent wykonuje wdech i wydech. Nie należy oddzielnie liczyć wdechów i wydechów.
   • Z praktyką powinieneś być w stanie liczyć oddechy podczas pomiaru pulsu pacjenta.

4. 

   Oceń ogólny wygląd pacjenta, włosy, skórę i paznokcie. Gdy zdobędziesz już pewne doświadczenie, możesz ukończyć tę część egzaminu podczas badania czynności życiowych pacjenta. Zwróć uwagę, czy pacjent wygląda na zadbanego. Sprawdź, czy ich włosy, skóra i paznokcie wyglądają zdrowo. Zwróć uwagę na wszelkie nietypowe znaki fizyczne, w tym:
   • Wzór mięśniowy, taki jak zauważalny brak mięśni w rękach lub nogach
   • Rozkład włosów, np. Przerzedzenie włosów na głowie
   • Zapachy, takie jak nieprzyjemny zapach wskazujący na słabą higienę
   • Ruch i koordynacja, na przykład niemożność podążania wzrokiem za długopisem

Część 3 z 5: Badanie głowy i szyi

1. 

   Zbadaj oczy pacjenta dla ogólnego wyglądu i reakcji. Spójrz na oczy pacjenta i zwróć uwagę na wygląd rogówek, twardówki, spojówki i tęczówki. Sprawdź uczniów pod kątem akomodacji, refleksów i wszelkich nieprawidłowości. Następnie sprawdź ich pole widzenia, ostrość wzroku, ruchy zewnątrzgałkowe i odruch rogówkowy.
   • Poproś pacjenta o przeczytanie liter na karcie Snellena, aby sprawdzić ostrość wzroku i ocenić funkcję drugiego nerwu czaszkowego. Poproś pacjenta, aby zakrył 1 oko i przeczytał tabelę z odkrytym okiem, a następnie powtórz procedurę dla drugiego oka.
   • Możesz również zapytać pacjenta, czy ma jakiekolwiek problemy ze wzrokiem.
   • Możesz również sprawdzić objawy typowych problemów z oczami. Na przykład możesz sprawdzić zapalenie spojówek, szukając oznak obrzęku, wydzieliny i zaczerwienienia wokół powiek.

2. 

   Spójrz na zewnętrzną i wewnętrzną część uszu pacjenta. Sprawdź małżowiny uszne pacjenta i tkankę okołowierzchołkową, czyli części ucha znajdujące się poza głową pacjenta. Następnie użyj otoskopu, aby spojrzeć w ucho pacjenta. Tkanki wewnątrz i na zewnątrz uszu pacjenta powinny wyglądać na różowe i zdrowe, bez oznak gromadzenia się płynu lub nadmiernej woskowiny.
   • Możesz również zapytać pacjenta, czy zauważył jakąkolwiek utratę słuchu.
   • Jeśli pacjent prosi Cię o powtórzenie się wiele razy lub jeśli odwraca głowę lub pochyla się, aby lepiej Cię usłyszeć, może to wskazywać na problemy ze słuchem.

3. 

   Wykonaj test Webera, jeśli pacjent ma problemy ze słuchem. Test Webera wykorzystuje kamerton do jednostronnego słyszenia. Aby wykonać test Webera, należy uderzyć kamertonem, a następnie przyłożyć uchwyt do głowy pacjenta tuż nad czołem. Zapytaj ich, które ucho słyszą dźwięk najgłośniej.
   • Jeśli pacjent ma normalny słuch, powinien zgłosić, że słyszy dźwięk jednakowo w obu uszach. Jeśli dziecko ma ubytek słuchu w jednym uchu, zgłosi, że nie słyszy go tak głośno w uchu chorym.

4. 

   Wykonaj test Rinne, aby sprawdzić ubytek słuchu w jednym uchu. Test Rinne używa kamertonu do sprawdzenia ubytku słuchu w jednym uchu. Aby wykonać test Rinne, uderz widelcem i przyłóż uchwyt do kości wyrostka sutkowatego pacjenta. Następnie zdejmij widelec z kości wyrostka sutkowatego i unieś go nad uchem. Poproś pacjenta, aby powiadomił Cię, gdy przestanie słyszeć kamerton.
   • Jeśli pacjent ma ubytek słuchu w tym uchu, zgłosi, że nie słyszy kamertonu po zdjęciu go z kości wyrostka sutkowatego.
   • Powtórz badanie na drugim uchu po zakończeniu sprawdzania pierwszego ucha.

5. 

   Sprawdź oczy pacjenta za pomocą otoskopu. Przyciemnij światła w sali egzaminacyjnej, a następnie użyj otoskopu, aby spojrzeć w oczy pacjenta przez źrenice. Zwróć szczególną uwagę na siatkówkę, tarczę nerwu wzrokowego, tętnice, naczynia, media, rogówkę, soczewkę i plamkę żółtą.
   • Poproś pacjenta, aby podążał wzrokiem za długopisem, aby sprawdzić, czy nie występują problemy z nerwami czaszkowymi III, IV i VI.

6. 

   Zbadaj kanały nosowe pacjenta. Podłączyć wziernik nosowy do otoskopu i zajrzeć do nozdrzy pacjenta. Sprawdź obecność różowych, zdrowo wyglądających błon śluzowych.
   • Możesz również zapytać pacjenta, czy ma problemy ze zmysłem węchu, co może wskazywać na problem z nerwem czaszkowym I.
   • Możesz również zapytać pacjenta, czy cierpi na alergie lub inne pokrewne problemy podczas sprawdzania jego przewodów nosowych.

7. 

   Zbadaj usta, język, zęby i błonę śluzową jamy ustnej. Zwróć uwagę na wszelkie problemy stomatologiczne, takie jak próchnica, prace dentystyczne lub zauważalne problemy z ich zgryzem. Następnie sprawdź gardło i poproś pacjenta o powiedzenie „ah” w celu oceny nerwów czaszkowych IX, X i XII. W takim przypadku gardło powinno unosić się symetrycznie.
   • Możesz również zapytać pacjenta, czy regularnie odwiedza dentystę.

8. 

   Spójrz na twarz pacjenta, aby sprawdzić symetrię. Poproś pacjenta, aby uśmiechnął się, zmarszczył brwi i otworzył usta, aby zobaczyć, czy jego twarz jest symetryczna, kiedy to robi. Umożliwi to ocenę funkcji nerwu czaszkowego VII.
   • Możesz również lekko dotknąć twarzy pacjenta wokół skroni, środkowej części twarzy i szczęki, aby sprawdzić symetrię i ocenić funkcję nerwu czaszkowego V.

   Wskazówka: Symetrię można również ocenić, witając się z pacjentem po raz pierwszy, na przykład uśmiechając się do Ciebie, gdy wchodzisz do pokoju.

9. 

   Sprawdź węzły chłonne i ślinianki. Delikatnie dotknij węzłów chłonnych i ślinianek, naciskając je. Docisnąć skórę o około ⁄₂ w (1,3 cm). Węzły chłonne i gruczoły ślinowe są zlokalizowane wzdłuż mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego z przodu iz tyłu, z przodu iz tyłu uszu oraz na spodzie szczęki.
   • Objawy problemów z gruczołami ślinowymi lub węzłami chłonnymi mogą obejmować ból podczas ich dotykania, stwardniałe plamy na gruczołach lub obrzęk.
   • Sprawdź również, czy nie ma powiększonego węzła chłonnego powyżej lewej środkowej kości szyjnej. Jest to potencjalny objaw raka żołądka i wymaga dalszej oceny.

10. 

    Zlokalizuj i zbadaj tarczycę pacjenta. Gruczoł ma kształt motyla z rozpostartymi skrzydłami i znajduje się z przodu, na środku szyi, tuż nad obojczykiem. Zwróć uwagę na wszelkie nieprawidłowości w jego rozmiarze lub kształcie.
    • Na przykład, jeśli tarczyca pacjenta jest zbyt duża lub ma wyczuwalny guzek, wymagałoby to dalszych badań.

Część 4 z 5: Inspekcja tułowia

1. 

   Zbadaj węzły nadkręgowe i pachowe w celu wykrycia infekcji. Węzły nadkręgowe znajdują się po wewnętrznej stronie ramienia, tuż nad łokciem. Węzły pachowe znajdują się tuż pod pachami. Zlokalizuj te obszary i delikatnie je dotykaj, aby sprawdzić, czy nie ma powiększenia lub oznak infekcji, takich jak zaczerwienienie, obrzęk lub tkliwość.
   • Obrzęk i brak tkliwości w węzłach pachowych może również wskazywać na infekcję, raka węzłów chłonnych lub ogólnoustrojowe zaburzenie zapalne, takie jak sarkoidoza.

   Wskazówka: Możesz założyć rękawiczki, aby dotknąć węzłów pachowych, ponieważ znajdują się one tuż pod pachami i prawdopodobnie są wilgotne od potu.

2. 

   Posłuchaj stetoskopem 4 obszarów serca pacjenta. Poproś pacjenta, aby opuścił fartuch lub podniósł koszulę. Umieść stetoskop nad sercem pacjenta i słuchaj, jak bije przez około 1 minutę, aby sprawdzić, czy nie ma żadnych nieprawidłowości. Posłuchaj wszystkich 4 zastawek serca pacjenta i sprawdź, czy nie ma otarć i dreszczy.
   • Możesz również sprawdzić siniaki, które są zablokowanymi naczyniami krwionośnymi, w tym momencie, jeśli podejrzewasz problem. Umieść stetoskop nad tętnicami szyjnymi pacjenta pojedynczo i nasłuchuj turbulentnego świszczącego dźwięku, aby wykryć bruit.

3. 

   Słuchaj płuc pacjenta stetoskopem. Sprawdź, czy nie ma rzężenia, świszczącego oddechu i rhonchi. Podczas słuchania ich płuc sprawdź, czy w klatce piersiowej pacjenta nie ma widocznych deformacji. Jeśli zauważysz różnicę w dźwiękach oddechu między prawą a lewą stroną, to jest to godne uwagi.
   • Podczas słuchania płuc pacjenta obserwuj je pod kątem oznak wysiłku. Na przykład, jeśli zauważysz, że dana osoba używa całej swojej klatki piersiowej, aby pomóc jej oddychać, może to wskazywać na problem z oddychaniem.

4. 

   Sprawdź siłę dystalną pacjenta, ściskając mu ręce. Wyciągnij ręce do pacjenta i poproś go, aby mocno je ścisnął. Powinieneś poczuć równy nacisk na obie ręce, gdy to robi pacjent.
   • Jeśli pacjent nie może mocno ścisnąć dłoni lub jeśli wydają się one być znacznie silniejsze z jednej strony niż z drugiej, może wystąpić problem wymagający dalszych badań.

5. 

   Obserwuj siłę proksymalną pacjenta, obserwując, jak wstaje. Poproś pacjenta, aby wstał z pozycji siedzącej. Jeśli pacjent może samodzielnie wstać bez odpychania się rękami z krzesła, ma dobrą siłę proksymalną. Jeśli jednak pacjent potrzebuje pomocy przy wstawaniu lub musi się chwycić za coś, aby wstać, wówczas nie ma dobrej siły proksymalnej.
   • Siła proksymalna może się zmniejszać wraz z wiekiem, ale jeśli młody, stosunkowo zdrowy pacjent ma słabą siłę proksymalną, może to być powodem do niepokoju.

6. 

   Posłuchaj brzucha pod kątem dźwięków jelit i siniaków. Poproś pacjenta, aby położył się i podniósł koszulę lub fartuch, aby odsłonić brzuch. W razie potrzeby rozłóż na nich prześcieradło, aby zakryć ich prywatne obszary. Następnie użyj stetoskopu, aby wysłuchać wszystkich 4 ćwiartek brzucha. Dźwięki jelit powinny być obecne we wszystkich 4 kwadrantach. Następnie przejdź do tętnic nerkowych i posłuchaj stetoskopem, aby sprawdzić, czy nie ma siniaków.
   • Bruit wydaje burzliwy świszczący dźwięk, więc powinien być łatwy do wykrycia.

7. 

   Uderz i obmacaj brzuch, aby sprawdzić śledzionę i wątrobę. Użyj rąk, aby poczuć brzuch pacjenta. Delikatnie naciśnij opuszkami palców na około 2,5 cm, aby dotknąć, i delikatnie stukaj w brzuch opuszkami palców, aby go uderzyć. Palpacyjnie zlokalizuj wątrobę i śledzionę pacjenta, aby sprawdzić, czy mają prawidłowy rozmiar. Pamiętaj, że nie powinieneś być w stanie dotknąć śledziony, a jeśli możesz, prawdopodobnie jest ona powiększona.
   • Jeśli wątroba lub śledziona są powiększone, będzie to wymagało dalszych badań.

   Wskazówka: Zawsze palpacyjnie i uderzaj brzuch po wysłuchaniu dźwięków jelit, a nie wcześniej. Dzieje się tak, ponieważ dotykanie i uderzanie brzucha pacjenta może zmienić odgłosy jelit.

Część 5 z 5: Przeprowadzanie opcjonalnych części egzaminu

1. 

   Przeprowadź badanie miednicy, jeśli pacjentka jest kobietą i ma podobne obawy. Może być konieczne wykonanie badania miednicy, jeśli pacjentka jest poddawana corocznemu badaniu dobrej kobiety. Jeśli jej obawy są niezwiązane lub jeśli ma badanie miednicy u swojego ginekologa, możesz pominąć tę część egzaminu.
   • Jeśli jesteś dostawcą płci męskiej, upewnij się, że w pokoju znajduje się opiekunka płci żeńskiej na badanie miednicy, piersi lub odbytu.
   • Poinstruować pacjentkę, aby w tej części badania włożyła stopy w strzemiona i przykryła ją prześcieradłem, aby zapewnić jej komfort.
   • Przed rozpoczęciem badania zbierz to, czego będziesz potrzebować, na przykład wziernik i przedmioty do pobrania próbki z szyjki macicy pacjenta.

   Wskazówka: Pamiętaj, aby założyć rękawiczki przed rozpoczęciem tej części egzaminu, ponieważ możesz mieć kontakt z płynami ustrojowymi.

2. 

   Zbadaj piersi, jeśli pacjentka jest kobietą i ma obawy. Ta część egzaminu może być również opcjonalna, w zależności od celu wizyty pacjentki i tego, czy zrobiła to u swojego ginekologa. Przyjrzyj się tkance piersi, aby sprawdzić, czy nie ma żadnych nieprawidłowości, takich jak zaczerwienienie, wgłębienia lub błyszczące obszary skóry. Następnie dotknij piersi, aby wyczuć jakiekolwiek nieprawidłowości w tkance.
   • Zapytaj pacjentkę, czy regularnie wykonuje samobadania piersi w celu sprawdzenia problemów. Jeśli nie, poinstruuj ich o korzyściach z wykonywania tych kontroli.

3. 

   Wykonaj badanie odbytnicy i pobierz próbkę, jeśli pacjent ma problemy. Jeśli pacjent skarży się na krew w stolcu, ból przy wypróżnianiu lub inne powiązane problemy trawienne, może być konieczne wykonanie badania odbytnicy i pobranie próbki kału w celu sprawdzenia krwi utajonej.
   • Wykonaj badanie doodbytnicze z pacjentem leżącym na boku.

Pytania i odpowiedzi społeczności

Kiedy mam egzamin nago?

Rzadko - jeśli w ogóle - konieczne jest całkowite rozebranie się do badania lekarskiego.

Czy kobietę można badać jak mężczyznę?

Tak, kobieta może przejść badanie fizykalne. Nie, to nie jest ten sam egzamin, który miałby mężczyzna.

Co to jest badanie na dysdiadochokinezę?

Jest to test zdolności grupy mięśni do wykonywania szybkich, naprzemiennych ruchów, takich jak wielokrotne otwieranie i zamykanie pięści.

Porady

• Pamiętaj, aby komunikować się z pacjentem przez cały czas trwania badania. Powiedz im, co zamierzasz zrobić, zanim to zrobisz, poproś o zmianę stanowiska w razie potrzeby i grzecznie poinstruuj ich, aby zrobili inne rzeczy, które będą potrzebne do egzaminu.
• Zawsze noś rękawiczki i inny sprzęt ochrony osobistej, zgodnie z wymaganiami rodzaju badania oraz w celu ochrony przed chorobami przenoszonymi przez chorobę.

Rzeczy, których będziesz potrzebować

• Mydło
• Ręcznik
• Fartuch i prześcieradło do okrycia pacjenta
• Prywatna strefa do egzaminu
• Stetoskop
• Mankiet do pomiaru ciśnienia krwi
• Laptop lub papier i długopis do robienia notatek
• Kamerton (opcjonalnie do testu Webera i Rinne'a)
• Rękawiczki