Zawartość

• Kroki
• Pytania i odpowiedzi społeczności
• Porady

Inne sekcje

Przebieranie się jest częstym zachowaniem wśród małych dzieci, które zastanawiają się nad swoją tożsamością płciową. Dopiero gdy dzieci są starsze, społeczeństwo zaczyna postrzegać przebieranie się jako „nienormalne” zachowanie. Jednak wyjaśniając swojemu dziecku, czym jest przebieranie się, możesz pomóc mu zrozumieć, że jest to kolejna forma wyrażania płci i coś, czego nie powinno się wstydzić.

Kroki

Metoda 1 z 3: Poruszanie tematu

1. 

   Zdobądź wiedzę na temat zachowań związanych z przebieraniem się. Zanim porozmawiasz z dzieckiem na temat ubierania się, najlepiej jest najpierw nauczyć się tego zachowania. Dzięki temu możesz przekazać dziecku dokładne informacje, zamiast wprowadzać je w błąd.
   • Przebieranie można zdefiniować jako osoby noszące ubrania i / lub ozdoby, tj. Dodatki i makijaż, które tradycyjnie kojarzą się z płcią przeciwną. Innymi słowy, występuje, gdy mężczyzna nosi sukienkę lub makijaż, lub gdy kobieta nosi męską fryzurę lub garnitur. Jest to forma ekspresji płci. Podczas gdy osoby, które się krzyżują, mogą określać siebie jako transpłciowe, inni mogą nadal określać siebie jako przypisaną im płeć biologiczną lub odnosić się do siebie jako płci przeciwnej, szczególnie gdy się przebierają.
   • Możesz wyjaśnić swojemu dziecku: „Ubieranie krzyżowe ma miejsce, gdy chłopiec ubiera się w strój dziewczęcy, np. Sukienki, a kiedy dziewczyna ubiera się w strój chłopięcy, np. Garnitur lub buty do tenisa”.
   • Pamiętaj, że to, co nosi każda płeć, może się różnić w innych kulturach. Na przykład mężczyźni w Szkocji noszą kilty, które przypominają spódnicę.

2. 

   
   
   Wyjaśnij różnicę między płcią a płcią. Wyjaśnij dziecku, czym jest „płeć”, czym jest „płeć” i czym się różnią. Seks obejmuje cechy fizyczne, takie jak chromosomy i hormony płciowe, zewnętrzne narządy płciowe i wewnętrzne narządy rozrodcze. Z drugiej strony płeć to złożona wzajemna zależność między czyjąś płcią biologiczną a jej wewnętrznym poczuciem siebie jako kobiety, mężczyzny, obojga lub żadnego (tożsamość płciowa), a także prezentacją i zachowaniem związanym z ich postrzeganiem (ekspresja płci).
   • Możesz na przykład powiedzieć: „Twoja płeć biologiczna jest określana przez części dziewczynki lub chłopca, z którymi się urodziłeś. Jednak płeć to sposób, w jaki dana osoba czuje się w środku i jak wyraża się to na zewnątrz”.

3. 

   
   
   Przedstaw swojemu dziecku kulturowe oczekiwania. Wyjaśnij, w jaki sposób społeczeństwo oczekuje od Ciebie zachowania. Korzystając z tej samej analogii kolorów, możesz powiedzieć: „Jeśli urodziłeś się niebieski, społeczeństwo będzie chciało, abyś nosił niebieskie rzeczy, mówił niebieskie rzeczy i myśl o niebieskich rzeczach. Jeśli urodziłeś się różowy, społeczeństwo będzie chciało, abyś nosił róż rzeczy, mów różowe rzeczy i myśl o różowych rzeczach ”.
   • Możesz też wyjaśnić: „Niektórzy niebiescy lubią nosić różowe, a inni różowi lubią niebieskie. Mówi się, że jest to sprzeczne z oczekiwaniami społeczeństwa i nie jest złe ani złe”.
   • Powinieneś również wyjaśnić, że oczekiwania kulturowe mogą się zmienić. Na przykład kobiety nosiły dżinsy dopiero po drugiej wojnie światowej.

4. 

   
   
   Wyjaśnij tożsamość transpłciową. Tożsamość transpłciowa to ogólny termin używany do opisania lub czasami używany przez ludzi do opisania ich niezgodności płciowej. Innymi słowy, jest używany do opisania osób, których tożsamość płciowa nie odpowiada płci przypisanej im w chwili urodzenia.
   • Aby pomóc swojemu dziecku zrozumieć, możesz wyjaśnić: „Wyobraź sobie kogoś, kto urodził się niebieski, ale w środku czuje się różowy. Dlatego decyduje się nosić różowe rzeczy, mimo że urodził się niebieski”.

5. 

   Odpowiadaj na pytania dziecka w prostych słowach. Twoje dziecko może zapytać, dlaczego chłopiec lub dziewczynka ubiera się inaczej. Lub, jeśli przebywasz w miejscu publicznym, Twoje dziecko może zapytać, dlaczego mężczyzna jest ubrany jak kobieta. Odpowiedź nie jest prosta, ponieważ istnieje wiele powodów, dla których ktoś może się przebierać. Zapewnij dziecko, że ubieranie się jak płeć przeciwna jest w porządku i że nie należy patrzeć z góry ani myśleć inaczej o ludziach, którzy to robią.
   • Możesz po prostu powiedzieć: „Jest wiele powodów, dla których dziewczyna będzie nosić ubrania chłopięce lub dla których chłopiec będzie nosił ubrania dziewczęce. Niektórzy ludzie ubierają się z kreatywnych powodów, np. chcą wyrazić to, co czują w środku. Pamiętaj, że niektórzy ludzie, którzy rodzą się niebiescy, czują się różowo w środku i chcą nosić różowy, podczas gdy niektórzy ludzie, którzy rodzą się różowi, czują się niebieski od wewnątrz i chcą nosić niebieski ”.

6. 

   Oferuj wyjaśnienia dostosowane do wieku. W przypadku małych dzieci wyjaśnij prostymi słowami płeć, płeć, tożsamość płciową i ekspresję płciową. Możesz użyć prostych analogii, takich jak analogia kolorów, lub innego rodzaju analogii. Jednak starsze dzieci będą chciały uzyskać bardziej szczegółowe wyjaśnienia i będą chciały wiedzieć, dlaczego.
   • Jeśli starsze dziecko zapyta dlaczego, wyjaśnij tożsamość płciową, ekspresję płciową i cisgender. Na przykład „Cisgender” opisuje osoby, których przypisanie płci przy urodzeniu odpowiada ich tożsamości płciowej i ekspresji. Tożsamość i ekspresja płciowa to czyjeś wewnętrzne poczucie siebie i sposób, w jaki wyrażają to na zewnątrz.

7. 

   Nie zniechęcaj dziecka do zadawania pytań dotyczących seksu i płci. Zamiast tego wyjaśnij dziecku w wyjaśnieniach dostosowanych do wieku, czym one są i jaka jest różnica. Jeśli zniechęcisz ich do zadawania pytań, odniosą wrażenie, że rozmowa o tym jest haniebna i że powinni tłumić swoje uczucia. Płeć i płeć są normalną i stałą częścią życia. Dlatego to normalne, że Twoje dzieci się nad tym zastanawiają.
   • Jeśli zapytają w niewygodnym czasie, zawsze możesz powiedzieć dziecku, że porozmawiasz z nim później o tym i postarasz się odpowiedzieć na wszystkie jego pytania.

8. 

   Wyjaśnij, jak przebierać się podczas zakupów ubrań. Kolejnym świetnym momentem, aby porozmawiać o ubieraniu się krzyża i wyjaśnić go, jest kupowanie ubrań. Możesz rozpocząć dyskusję, mówiąc: „Zwykle chłopcy noszą t-shirty i szorty, a dziewczęta noszą sukienki, ale czasami chłopcy też noszą sukienki, a dziewczęta mogą nosić spodnie i t-shirty”. W ten sposób mogą zrozumieć, że chociaż społeczeństwo dyktuje chłopcom i dziewczętom, w co powinni się ubierać, nie ma nic złego w przestrzeganiu tych zasad.

Metoda 2 z 3: Zrozumienie zachowania dziecka

1. 

   Wiedz, że eksperymentowanie przez dzieci jest normalne. Ważne jest, aby wiedzieć, że dzieci przed szóstym rokiem życia nie myślą o płci jako trwałej; myślą, że jest to coś, co można zmienić. Dlatego też normalne jest, że Twoje dziecko eksperymentuje z różnymi rodzajami sukienek, na przykład chłopcy noszą sukienki, a dziewczynki noszą garnitury.
   • To normalne, że dzieci chcą bawić się zabawkami, które są zwykle zarezerwowane dla płci przeciwnej.
   • Dzieci mogą się krzyżować, ponieważ uważają, że ubrania i zabawki drugiej płci są lepsze.
   • Mogą również sądzić, że ich rodzice wolą dzieci przeciwnej płci lub mogą nie mieć wzoru do naśladowania własnej płci, który mógłby służyć jako wzór dla ich ubioru lub zachowania.

2. 

   Bądź ze sobą szczery. Otwarcie powiedz sobie, co myślisz o niezgodności płci Twojego dziecka. Czy Twoje uczucia są pozytywne, neutralne czy negatywne i dlaczego? Jeśli twoje uczucia są negatywne, przed omówieniem z dzieckiem ubierania się krzyżowych porozmawiaj z grupą wsparcia. Pomoże Ci to znaleźć sposób na omówienie zachowania dziecka bez powodowania, że ​​czuje się źle o sobie.
   • Możesz powiedzieć swojemu dziecku: „Bez względu na to, kim jesteś i jak się ubierasz, jako Twoja mama zawsze będę Cię kochać i wspierać.
   • Zapytaj ich również, jak się czują, kiedy się krzyżują. Upewnij się, że nie czują się winne z powodu ubierania się. Na przykład powiedz: „Chcę, żebyś wiedział, że nie powinieneś czuć się źle, ubierając się w chłopięce (lub dziewczęce) ciuchy”.
   • Ważne jest, aby zdać sobie sprawę, że przebieranie się nie sprawia, że ​​Twoje dziecko jest zboczone, chore psychicznie ani homoseksualne.

3. 

   Pozwól im prowadzić. Pozwól swojemu dziecku zdefiniować, kim jest. Staraj się ich nie oznaczać ani nie zmuszaj dziecka do decydowania, kim są. Z czasem to zrozumieją. Twoim zadaniem jest ich wspierać; kimkolwiek lub kimkolwiek są.
   • Zaproponuj wykonanie strojów krzyżowych dla ich zabawek, na przykład sukienki dla Batmana lub garnituru dla Barbie.

4. 

   Nie karz swojego dziecka. Unikaj karania dziecka za przebieranie. Są szanse, że nie rozumieją w pełni znaczenia swojego zachowania. Karząc ich, wysyłasz wiadomość, że nie akceptujesz tego, kim są. Może to powodować problemy w przyszłości, jeśli ich zachowania krzyżowe będą kontynuowane w okresie dojrzewania. Chcesz być dobrym przykładem akceptowania innych, którzy są inni.
   • Nie pozwól dziecku poczuć, że powinno przezwyciężyć swoje zachowanie, mówiąc: „Jesteś już na tyle dorosły, żeby wiedzieć, że chłopcy nie powinni nosić sukienek. Dlaczego nadal nosisz sukienki i bawisz się lalkami?” Albo: „Kiedy wyrośniecie z tego zachowania?”

5. 

   Zadawaj pytania, aby lepiej zrozumieć zachowanie dziecka. Ważne jest, aby unikać osądzania lub zawstydzania dziecka za jego zachowanie. Zamiast tego spróbuj lepiej zrozumieć, dlaczego się krzyżują. Możesz to zrobić, zadając dziecku kilka pytań, takich jak:
   • „Jak taki ubiór wpływa na twoje samopoczucie w środku? Potężny? Odważny? Ładny?"
   • „Czy grasz w udawaną grę? Kogo udajesz? ”
   • „O czym zazwyczaj myślisz, grając w przebieranki?”

Metoda 3 z 3: Wyjaśnij dziecku swoje zachowanie związane z przebieraniem się

1. 

   Stwórz otwartą komunikację ze swoim dzieckiem. Łatwiej poruszyć temat ubierania się, jeśli masz już bliskie relacje z dzieckiem. Możesz stworzyć tego rodzaju związek, wyznaczając czas, w którym swobodnie mówisz o swoich uczuciach i zmartwieniach.
   • Na przykład, możesz często „dzielić się czasem”, w którym omawiasz swoje codzienne czynności, co myślisz o pewnych rzeczach i co powinieneś zrobić w określonych sytuacjach. Posiadanie otwartej linii komunikacji ułatwi wyjaśnienie dziecku swojego zachowania w zakresie przebierania się.

2. 

   Przedstaw swoje zachowanie w kontekście. Niektórzy rodzice uważają, że prezentowanie ich zachowań związanych z przebieraniem się w kontekście jest świetnym sposobem na wyjaśnienie ich dzieciom. Okazja taka jak Halloween lub inna okazja do kostiumów to świetny sposób na wyjaśnienie dzieciom ubierania się krzyżyka.
   • Po rozmowie o przebieraniu się na Halloween lub inne specjalne okazje, możesz wyjaśnić dziecku, że jego tata lub mama też lubi się przebierać. Ta strategia potwierdza pogląd, że ubieranie się jest czynnością, a nie tajemnicą winy.

3. 

   Użyj empatii, aby pomóc dziecku zrozumieć. Poinformowanie dziecka o tym, jak się czuje ubieranie krzyżowe, może lepiej zrozumieć, dlaczego to robisz. Spróbuj powiedzieć dziecku, jakie masz uczucia, kiedy się ubierasz.
   • Możesz powiedzieć na przykład: „Czuję się szczęśliwy, kiedy mogę się tak ubierać”. Albo: „Nadal jestem tą samą osobą, ale ubierając się w ten sposób, czuję się lepiej”.

4. 

   Nie pozwól, aby odkrycie było odkryciem niespodzianką. Staraj się nie pozwolić swoim dzieciom przypadkowo odkryć lub natknąć się na twoje zachowanie krzyżowe. Czasami jest to nieuniknione, ale otwartość na swoje zachowanie od najmłodszych lat może temu zapobiec. Bądź tak szczery ze swoim dzieckiem, jak to tylko możliwe, abyś mógł utrzymywać z nim zdrowe relacje.

Pytania i odpowiedzi społeczności

Jak mam powiedzieć moim dzieciom, że dziadek jest krzykaczem?

Wyjaśnij im, że istnieją różne typy ludzi, a takie rzeczy są normalne. Wszyscy ludzie są różni i nie ma powodu, by traktować ich inaczej.

Jak powiedzieć dziecku, że w kulturze Etiopii promowane jest przebieranie się?

Poleciłbym powiedzieć im coś w rodzaju: „Ludzie mogą nosić, co chcą. Jeśli mężczyzna chce nosić sukienkę, jest to całkowicie w porządku! A jeśli kobieta chce nosić garnitur, to również okej! Mamy swobodę wyboru, w co się ubrać, więc możemy nosić, co tylko zechcemy ”.

Porady

• Bądź silny i cierpliwy. Na początku mogą nie rozumieć, ale dzieci są inteligentne i radzą sobie w trudnych sytuacjach.