Zawartość

• Kroki
• Porady
• Ostrzeżenia

Historia miłosna to niesamowity i poruszający sposób na ukierunkowanie kreatywności. Jednak proces pisania to nie tylko emocje. Aby opowiedzieć dobrą historię, konieczne jest stworzenie silnych i różnorodnych postaci, które napotykają przeszkody w poszukiwaniu miłości. Użyj narracji, aby zgłębić różne tematy i tematy oraz znaleźć swój głos jako pisarza.

Kroki

Część 1 z 3: Tworzenie postaci

1. 

   Zrób listę cech, które chcesz zobaczyć w głównych bohaterach. Najlepsze postacie w historii miłosnej mają pewną głębię. Pomyśl o cechach, które muszą mieć i dlaczego jest to ważne w narracji. Następnie zrób listę pięciu lub sześciu z tych cech i nie trać ich z oczu podczas pisania.
   • Na przykład lista dla bohatera może zawierać: upór, inteligencję (ale bez podstępów), na początku nie ufa, ale jest bardzo lojalny, gdy zdobywa zaufanie, miał trudną przeszłość, jest szczery. Pomyśl o tych cechach, komponując dialogi i wprowadzając postać w czyn.
   • Pomyśl o cechach, które pomogą rozwinąć historię, a nie tylko o powieści. Twoja bohaterka może być silną kobietą dochodzącą do siebie po emocjonalnych ranach, ale nie buduj jej w ten sposób tylko po to, by partner podszedł i ją rozbroił. Wykorzystaj jej przeszłość, aby zbudować wszystkie jej aspekty.

2. 

   
   
   Twórz postacie o uzupełniających się i sprzecznych cechach. Cechy charakteru muszą tworzyć między nimi pewne napięcie. Unikaj tworzenia wszechświata, w którym spotykają się dwie w pełni zgodne osoby, są szczęśliwe i nigdy się nie zmieniają ani nie rozwijają. To częsty problem, który prowadzi do nudnej historii.
   • Pomyśl o konfliktach, które istnieją w prawdziwym życiu. Różnice religijne, sprzeczne ambicje zawodowe i różne plany rodzinne to powszechne opcje, które każdy może odnieść do własnego doświadczenia. Muszą znajdować się w centrum historii i nie mogą być przedstawiane jako poszlaki.

3. 

   
   
   Naszkicuj głównych bohaterów. Po zdefiniowaniu cech każdego z nich dozwolone jest sporządzenie konspektu w celu zwiększenia szczegółów. Możesz napisać szkic, narysować, a nawet napisać opowiadanie, aby wyjaśnić, jak myślano o takiej postaci.
   • Uwzględnij podstawowe informacje o opisie fizycznym, osobowości, pochodzeniu i ważnych wydarzeniach, a także niektóre szczegóły rozwoju, które chcesz przekazać mu w narracji.
   • Ten zarys powinien służyć jako przewodnik. Nie wszystko musi się pojawić w tej historii. Ponadto masz swobodę modyfikowania postaci w dowolnym momencie, jeśli oryginalny pomysł nie pasuje do kierunku, w jakim obrała narracja.

4. 

   
   
   Wyobraź sobie bratnią duszę z myślą o bohaterze. Bohater musi być tak rozwinięty, aby wzbudzał zainteresowanie i identyfikację czytelników. Podobnie, lepsza połowa musi zostać stworzona dla bohatera. Łatwo jest stworzyć typ, który pasuje do wyidealizowanej fantazji romantycznego partnera dla czytelników, ale tego rodzaju postać rzadko zmienia bohatera lub rozwija narrację.
   • Przeanalizuj wspólne relacje. Każda osoba ma koncepcję tego, co jest akceptowalne, a co nie do zaakceptowania u partnera. Stwórz więc partnera, który ma do czynienia z twoim bohaterem, a nie wzorowy model, który zadowoli czytelników.
   • Stwórz postać odpowiednią dla bohatera, ale nie na tyle prostą, by wymuszać wszystkie konflikty. Pomyśl o prawdziwych relacjach: ludzie mają tendencję do nieporozumień, nalegania, a nawet kwestionowania relacji. Twoi kochankowie powinni dobrze pasować, ale nie „idealnie pasować”.

5. 

   Unikaj sztampowych i archetypowych postaci. Historie miłosne są bardziej podatne na powtarzanie typów niż jakikolwiek inny gatunek fikcyjny. Unikaj stereotypów, które widziałeś w innych powieściach. Niektórzy z nich są:
   • Twardy i twardy bohater, który otwiera się tylko wtedy, gdy musi zostać uratowany przez bohatera po tym, jak znalazł się w niebezpieczeństwie.
   • Zła kobieta (zwykle była), która próbuje zniweczyć wszelkie szanse, że bohaterka znajdzie prawdziwą miłość.
   • Bohater, który jest zajęty i nawet nie zdaje sobie sprawy, że na scenie jest miłość jego życia.
   • Postać zrogowaciała miłosnymi rozczarowaniami, która nie wierzyła już w miłość, dopóki bohater nie wkroczył w jego życie.

Część 2 z 3: Myślenie, co napisać

1. 

   Zdecyduj, czy historia miłosna będzie głównym tematem. Powieść może być głównym elementem narracji lub może być częścią czegoś większego. Zdecyduj, czy chcesz zbadać tylko ten temat, czy wolisz po prostu dodać więcej elementów do głównej fabuły.
   • Dopasowanie historii miłosnej do większej historii może nadać bardziej realistyczny sens i zbliżyć czytelnika. Umieszczenie romansu na pierwszym planie brzmi bardziej epicko i eskapistycznie.Żadna opcja nie jest lepsza ani gorsza w pojedynkę - to tylko różne style.

2. 

   Wybierz gatunek. Historia miłosna nie musi należeć do gatunku romansu. Można go przeplatać z codziennym życiem bohaterów i pracować w każdym gatunku. Zdecyduj, którą ścieżkę chcesz wybrać: bardziej tradycyjną lub bardziej pomysłową.
   • Aby lepiej zrozumieć, jak powieść może wyglądać w dowolnym gatunku, przeczytaj różne książki i opowiadania.
   • Niektóre przykłady interesujących gatunków do zbadania to noir, science fiction, fantasy, fiction historyczny i komedia, ponieważ zawierają mocne elementy historii miłosnych.

3. 

   Zdecyduj, jakie zakończenie wolisz. Czy chcesz, aby bohaterowie żyli „długo i szczęśliwie”? A może będą musieli się nauczyć, że miłość to za mało? Być może chcesz bardziej otwartego i niejasnego zakończenia. Wybierz rozdzielczość, która najbardziej Ci odpowiada i użyj jej do ukształtowania pozostałej części narracji i fabuły.
   • Istnieje możliwość zmiany zakończenia w miarę rozwoju historii, jeśli zdasz sobie sprawę, że inna opcja jest bardziej odpowiednia dla rozwoju postaci i fabuły, w końcu ta decyzja działa tylko jako przewodnik, ale nie musi być niezmienna.

4. 

   Zastanów się, czy historia powinna zawierać większy przekaz, czy nie. Sama historia miłosna może być piękna i wystarczająca. Jednak wielu pisarzy przy tworzeniu dzieła bierze pod uwagę kontekst społeczny. Zastanów się i zdecyduj, czy chcesz wnieść do swojej powieści szersze przesłanie.
   • Nie ma dobrego lub złego przepisu, ale ważne jest, aby wziąć pod uwagę wysyłaną wiadomość.
   • Wiele historii miłosnych dotyczy takich kwestii, jak różnice społeczne, wizerunek ciała, równość płci, orientacja seksualna, różnice klasowe i etniczne.

Część 3 z 3: Rozwój narracji

1. 

   Naszkicuj fabułę. Nie każdy pisarz lubi pracować ze szkicami. Jednak w przypadku historii miłosnych zarys struktury może pomóc nie uciec od narracji przesadnymi dawkami romansu. Zarysuj historię, zanim zaczniesz pisać, zapisując najważniejsze wydarzenia i układając ramy narracji.
   • Zarys może być bardzo krótki i surowy. Przetestuj różne poziomy szczegółowości i zobacz, który najbardziej Ci pomaga w procesie pisania.
   • Podobnie jak zarys postaci, zarys konstrukcji służy raczej jako przewodnik. Nie wolno mu tynkować historii, która może przyjąć inne, bardziej naturalne kierunki.

2. 

   Stwórz w czytelniku oczekiwanie. Emocjonalne napięcie narastające w historii sprawia, że ​​spotkanie kochanków jest tak satysfakcjonujące. Spraw, aby czytelnik z niecierpliwością czekał na budowanie naturalnych przeszkód dla postaci i przekształcanie ich związku w satysfakcjonujący wynik na długą emocjonalną podróż.
   • Dobrze, że gołąbki nie znają się od razu, nie zakochują się szybko ani nie kończą szczęśliwi w najbliższym czasie.
   • Historie miłosne muszą eksplorować wiele emocji. Umieść przeszkody, które sprawiają, że postacie są szczęśliwe, wściekłe, smutne, skonfliktowane, zazdrosne itp.

3. 

   Rozdziel kochanków po zjednoczeniu ich. Pomyśl o historii dwojga ludzi, którzy spotykają się i pozostają razem. Nie wygląda to zbyt interesująco, prawda? Po pierwszym spotkaniu pary, znajdź powód, by ich rozdzielić. Oprócz tworzenia większej liczby dramatów, postacie zyskują przestrzeń, by tęsknić za sobą i myśleć o związku, jaki mieli.
   • Pomyśl o książce Duma i uprzedzenieJane Austen. Para Elżbieta i Darcy kilka razy są zjednoczeni i rozdzieleni. Na każdym spotkaniu uczucia się zmieniają i zaczynają więcej o sobie myśleć.

4. 

   Stwórz wiarygodny punkt kulminacyjny. Bardzo powszechną pułapką jest stworzenie sceny kulminacyjnej wśród kochanków z nieporozumienia. Jest wiele takich filmów. Jednak takie podejście może sprawiać wrażenie, że bohaterowie są irracjonalni i bardzo emocjonalni. Zamiast tego zasobu, wybierz tworzenie prawdziwych przeszkód, które w oczach czytelników stawiają na szali przyszłość relacji.
   • Przykładem powszechnego nieporozumienia, które było używane i nadużywane, jest sytuacja, gdy jeden z dwojga przyłapuje drugiego na całowaniu przez byłego. Nie ma sensu, aby działanie, którego partner nie mógł kontrolować, wywoływało tak dramatyczne i irracjonalne uczucia.
   • Zamiast tego pomyśl o partnerze, który otrzymał ofertę pracy w innym kraju lub chciałby mieć dzieci, podczas gdy drugi tego nie robi. Te przeszkody są również powszechne, ale przynajmniej nadają bardziej realny wymiar konfliktom emocjonalnym.

5. 

   Oszczędnie korzystaj z zasobów literackich. Historie miłosne są często kojarzone z wyszukanym i kwiecistym pisaniem. Nie bój się używać bardziej lirycznego stylu, ale uważaj na zbyt wiele metafor, symboli i innych zasobów literackich, które mogą utrudniać zrozumienie. Użyj ich, aby poszerzyć rozumienie emocji lub wydarzeń w narracji. Nie czuj jednak presji, aby dołączyć coś, co sprawi, że Twoja proza ​​zabrzmi bardziej romantycznie.
   • Przykład zdania, które jest romantyczne, ale niezbyt jasne: „Tęskniła za swoim kochankiem, ponieważ piasek omija delikatny pocałunek fal, gdy odpływ jest odpływowy”. Przykład, który może być bardziej znany czytelnikom, ponieważ wszyscy rozumieją ból, to: „Ostry ból przeszył klatkę piersiową, kiedy zobaczyłeś, jak ukochana osoba odchodzi o zachodzie słońca”.
   • W razie wątpliwości zadaj sobie pytanie: „Czy ten obraz pomaga czytelnikom lepiej zrozumieć, co się dzieje?”

6. 

   Zaproponuj rozwiązanie na koniec. Niezależnie od tego, czy kochankowie są razem, czy nie, zaproponuj czytelnikom rozwiązanie na koniec. Postacie muszą się rozwijać i rosnąć wraz z rozwojem historii i muszą być przygotowane do wspólnego lub osobnego rozwoju.
   • Przykładem niezadowalającego zakończenia jest: „Kiedy João odszedł, Júlia ogarnął strach i rozpacz i nigdy nie był w stanie nic zrobić ani nigdzie nie iść”.
   • Wolę rezultat, który budzi różne emocje: kiedy João odchodzi, Julia może być bardzo zraniona i przestraszona, ale może też stanąć w obliczu nowej okazji, która pojawia się z mieszaniną optymizmu i nerwowości.

7. 

   Edytuj narrację, aby nie przesadzić z rozszerzeniem. Po ukończeniu historii przejrzyj ją i spróbuj wyciąć niepotrzebne opisy i zbędne szczegóły, które nie mają wpływu na fabułę.
   • Nie rozwijaj języka bez powodu. Przymiotniki i przysłówki powinny pomóc czytelnikowi lepiej zrozumieć, co się dzieje oraz emocje lub intencje kryjące się za czynem. W przeciwnym razie usuń je.
   • Nie używaj słów, nie mając pewności co do ich znaczenia. Jeśli postać ma jasną karnację i jest zdrowa, nie nazywaj go na przykład „bladym”. Bladość nie tylko wskazuje na kolor światła - wskazuje również na stan zdrowia, w tym przypadku zły. Wolę „cel” lub coś w tym rodzaju.

Porady

• Spróbuj wyobrazić sobie siebie na miejscu jednej z postaci. Jak byś się czuł? Jak byś zareagował?
• Przeczytaj historie miłosne różnych autorów i gatunków, aby dowiedzieć się o różnych sposobach i możliwościach podejścia do tematu.
• Nie każda historia miłosna musi mieć konkretnych antagonistów. Czasami wydarzenia życiowe lub różne pragnienia i potrzeby mogą powodować konflikt w narracji. Oceń, czy twoja fabuła potrzebuje złoczyńcy, czy też okoliczności tworzą dramat.

Ostrzeżenia

• Plagiat, oprócz tego, że jest złą praktyką dla twojej reputacji, jest przestępstwem. Nigdy nie kopiuj pracy osoby trzeciej bez pozwolenia i nie podawaj jej autorstwa.