Zawartość

• Kroki
• Porady

Wartość księgowa to termin księgowy używany do uwzględnienia efektu amortyzacji środka trwałego. Chociaż małe aktywa wyceniane są po koszcie, oczekuje się, że większe aktywa, takie jak budynki i sprzęt, będą z czasem amortyzować. Środek jest nadal rozliczany według kosztu, ale tworzone jest inne konto w celu uwzględnienia jego skumulowanej amortyzacji. Nauka obliczania wartości księgowej jest tak prosta, jak odjęcie skumulowanej amortyzacji od kosztu środka trwałego.

Kroki

Część 1 z 3: Zrozumienie wartości księgowej

1. 

   Zdefiniuj, co reprezentuje. Wartość bilansowa składnika aktywów to pierwotny koszt zakupu pomniejszony o skumulowaną amortyzację. Zgodnie z zasadą kosztu księgowego, aktywa są zawsze wykazywane w księdze po koszcie własnym, co pomaga zachować spójność standardów sprawozdawczości. Większe aktywa, takie jak wyposażenie fabryczne, nie zachowują tej samej wartości przez okres ich użytkowania, więc są one amortyzowane w czasie. Odejmowanie tej amortyzacji od pierwotnego kosztu generuje wartość księgową.

2. 

   
   
   Określ wartość zasobu. Przed obliczeniem wartości księgowej musisz znać pierwotną wartość składnika aktywów. Zwykle jest to cena zapłacona za zakup przedmiotu. Kwota będzie równa kosztowi środka trwałego w księdze.

3. 

   Oblicz skumulowaną amortyzację związaną ze środkiem trwałym. Po ustaleniu ceny środka trwałego będziesz musiał znać sumę dotychczasowych kosztów amortyzacji. Koszty te są zapisywane na koncie o nazwie Skumulowana amortyzacja w księdze. Jednak zwykle nie tworzy się oddzielnego konta amortyzacji dla każdego środka trwałego, więc może zajść potrzeba przejrzenia tabeli amortyzacji danego środka.

Część 2 z 3: Obliczanie amortyzacji

1. 

   
   
   Oszacuj wartość rezydualną. Jest to pozostała wartość składnika aktywów po zakończeniu jego okresu użytkowania. Zasób można sprzedać lub przekształcić w złom, aby osiągnąć tę wartość. Na przykład większość maszyn można w razie potrzeby sprzedać jako złom. Okres użytkowania składnika aktywów może wynosić tylko jeden rok lub do 30 lat lub więcej, w zależności od danego elementu i częstotliwości jego użytkowania. Wartość rezydualna może zostać oszacowana przez firmę lub ustalona przez organ regulacyjny, taki jak Departament Finansów Państwa.
   • Wartość rezydualna jest niezbędna do określenia rocznej amortyzacji środka trwałego, ponieważ oblicza się ją jako roczną redukcję różnicy między pierwotnym kosztem środka a jego wartością końcową.
   • Na przykład wyobraź sobie składnik aktywów, który kosztuje 12 000,00 BRL i może zostać sprzedany za 2000,00 BRL po okresie użytkowania wynoszącym pięć lat. Roczna amortyzacja byłaby obliczana na podstawie różnicy między kosztem a wartością końcową, która wyniosłaby 12 000,00 BRL - 2000,00 BRL lub 10 000,00 BRL.
   • Przy zastosowaniu metody liniowej roczna amortyzacja wyniosłaby 10 000,00 BRL / 5 (za każdy rok okresu użytkowania) lub 2000,00 BRL.

2. 

   
   
   Wybierz metodę amortyzacji. Koszt amortyzacji przedstawia, jaka część wartości środka trwałego jest wydawana każdego roku jako amortyzacja. Można to obliczyć na kilka sposobów. Najczęściej stosowana jest amortyzacja liniowa, ale stosuje się również inne metody, takie jak m.in. amortyzacja malejąca oraz suma lat użytkowania. Wybór metody zależy od charakteru aktywa.
   • Metoda liniowa jest najczęściej stosowana przez księgowych w celu utrzymania prostego i stałego kosztu amortyzacji przez cały okres użytkowania środka trwałego.
   • Saldo malejące i metody sumy lat trwania są stosowane do obliczenia amortyzacji bardziej produktywnych lub użytecznych aktywów na początku życia, które stają się mniej przydatne na koniec. Maszyny produkcyjne są czasami amortyzowane w ten sposób, ponieważ mogą działać lepiej i szybciej na początku ich użytkowania.
   • Amortyzacja to koszt biznesowy pomniejszony o obliczenia podatku dochodowego.

3. 

   Użyj amortyzacji liniowej. Jest stosowany, gdy ta sama kwota jest wydawana w każdym okresie, aż do całkowitego umorzenia środka trwałego. Na przykład, jeśli sprzęt został zakupiony za 10 000,00 BRL i ma oczekiwany okres eksploatacji wynoszący 10 lat, roczna amortyzacja wyniosłaby 10% z 10 000,00 BRL lub 1000,00 BRL.

4. 

   Użyj malejącej amortyzacji salda. Jest to metoda przyspieszona, w której amortyzacja jest większa na początku okresu użytkowania składnika aktywów niż na końcu. Stopę amortyzacji wyznacza się, mnożąc liniową wartość procentową. Na przykład amortyzacja sald malejących dla składnika aktywów o okresie użytkowania wynoszącym 10 lat wyniosłaby 2 x 10% lub 20%. Oznacza to, że nowa wartość księgowa na koniec okresu byłaby o 20% niższa niż poprzednia wartość. Te 20%, w przypadku pierwszego roku życia środka trwałego, stanowiłoby koszt amortyzacji.
   • Aby dokładniej zilustrować tę metodę, amortyzacja w drugim roku byłaby oparta na wartości księgowej z pierwszego roku, która wynosi 10 000,00 BRL - 2000,00 BRL lub 8000,00 BRL. Amortyzacja w drugim roku wyniosłaby 20% z 8000,00 BRL lub 1600,00 BRL, pozostawiając wartość księgową 6400,00 BRL dla aktywów w drugim roku.

5. 

   Wybierz amortyzację sumy lat użytkowania. Ta metoda wykorzystuje równanie podobne do malejącej amortyzacji bilansowej, ale jest obliczane inaczej. Równanie wygląda następująco:
   • W tym równaniu „n” oznacza liczbę lat pozostałego okresu użytkowania środka trwałego na początku amortyzacji w danym roku. Na przykład w pierwszym roku n będzie równe 5. Dolna część ułamka przedstawia wszystkie cyfry okresu użytkowania składnika aktywów (jeśli pięć lat, 5 + 4 + 3 + 2 +1).
   • Wyobraź sobie, że wartość rezydualna naszych aktywów wynosząca 10 000,00 R $ wynosi 1000,00 R $ i ma okres użytkowania wynoszący pięć lat. W przypadku tej metody koszt amortyzacji za pierwszy rok wyniósłby. Upraszczając, staje się lub. Zatem koszt amortyzacji w pierwszym roku wynosi 3000,00 R $.

6. 

   Określ skumulowaną amortyzację. Jest to saldo konta Amortyzacja skumulowana powiązanego ze środkiem trwałym. Korzystając z powyższego liniowego przykładu, załóżmy, że interesuje Cię saldo konta po sześciu latach. Dla każdego z tych sześciu lat odnotowano amortyzację w wysokości 1000,00 BRL, tak że skumulowana amortyzacja wyniosła 6000,00 BRL. W przypadku pozostałych metod amortyzację oblicza się powtarzając proces opisany dla każdego roku, aż do osiągnięcia pożądanego roku.

7. 

   Odejmij skumulowaną amortyzację od kosztu środka trwałego. Aby osiągnąć wartość księgową, wystarczy odjąć amortyzację w dniu powstania kosztu. W powyższym przykładzie wartość księgowa składnika aktywów po sześciu latach wynosiłaby (10000 - 6000), czyli 4000,00 BRL.
   • Należy pamiętać, że wartość księgowa składnika aktywów nigdy nie może być niższa od wartości końcowej, nawet jeśli koszt obliczony w tym roku jest wystarczająco duży, aby umieścić go poniżej tej kwoty. Jeśli osiągnie tę kwotę przed końcem roku, wartość księgowa aktywa pozostanie na poziomie wartości rezydualnej do momentu sprzedaży, kiedy spadnie do 0,00 BRL.

Część 3 z 3: Korzystanie z wartości księgowej

1. 

   Odróżnij wartość księgową od wartości rynkowej. Wartość księgowa nie ma być dokładną wyceną składnika aktywów, co oznacza, że ​​nie będzie odzwierciedlać wartości rynkowej. Jego celem jest jedynie przedstawienie procentowej części wartości aktywów, która została wydana (umorzona).
   • Wartość rynkowa to cena, jaką kupujący zapłaciłby sprzedawcy. Na przykład sprzęt produkcyjny został zakupiony za 10 000 BRL, a amortyzacja w ciągu czterech lat wyniosła łącznie 4000 BRL. Wartość księgowa wynosi teraz 6000,00 BRL. Jednak nowa technologia zastąpiła tego typu sprzęt, więc kupujący uważają, że jego wartość rynkowa wynosi tylko 2000,00 R $.
   • W niektórych przypadkach, takich jak ciężki sprzęt, wartość rynkowa będzie znacznie wyższa niż wartość księgowa, to znaczy, nawet jeśli aktywa te są stare i dość zamortyzowane, nadal działają dobrze.

2. 

   Odróżnij aktywa obrotowe od aktywów długoterminowych. Pierwsze to te, które można zamienić na gotówkę w ciągu roku od określonej daty. Sekundy to wartość rzeczowych aktywów trwałych, które mogą być używane dłużej niż rok, pomniejszona o amortyzację. Całkowity bilans wszystkich aktywów jest wymieniony w bilansie firmy.
   • Pieniądze, materiały, rachunki i należności to typowe aktywa obrotowe, podczas gdy grunty, biura i sprzęt produkcyjny są często uważane za aktywa długoterminowe.

3. 

   Sprawdź, czy firma wykorzystuje swoje aktywa do zabezpieczenia pożyczek w obliczu trudności finansowych. Jeśli myślisz o zainwestowaniu w firmę, należy odjąć wartość pożyczek powiązanych z aktywami. Jeżeli wartość księgowa jest zawyżona, zyski muszą kompensować różnicę, aby w przyszłości zwiększyć wartość udziałów.
   • Na przykład, jeśli aktywa firmy wynoszą 5 milionów reali, ale ma 2 miliony pożyczek, a niektóre aktywa są wykorzystywane jako zabezpieczenie, wartość łącznych aktywów firmy wynosi w rzeczywistości tylko 3 miliony.

Porady

• Zwróć uwagę, że powyższe obliczenia działają również dobrze, gdy są wyrażone w innych walutach.