Zawartość

• Kroki
• Porady
• Ostrzeżenia

Testosteron to hormon wytwarzany w jądrach u mężczyzn i w jajnikach u kobiet. Mężczyźni mają siedem do ośmiu razy więcej testosteronu w organizmie niż kobiety. Chociaż organizm naturalnie wytwarza ten hormon, czasami jest on podawany sztucznie w celu leczenia niektórych problemów. Podobnie jak w przypadku każdego wstrzyknięcia podskórnego, należy uważać, aby testosteron był podawany bezpiecznie, przy minimalnym ryzyku infekcji. Aby rozpocząć, zobacz krok 1 poniżej.

Kroki

Metoda 1 z 2: Podjęcie decyzji, czy terapia testosteronem jest odpowiednia

1. 

   Wiedz, kiedy i dlaczego wskazany jest testosteron. Ludzie szukają terapii testosteronem na szereg problemów zdrowotnych. Powszechnie wskazane jest leczenie hipogonadyzm u mężczyzn - choroba, która rozwija się, gdy jądra nie działają dobrze. Jednak nie jest to jedyny powód, dla którego dana osoba może potrzebować testosteronu. Poniżej znajduje się kilka innych powodów:
   • Testosteron jest często przepisywany osobom transseksualnym w ramach terapii zmiany płci.
   • Niektóre kobiety przyjmują testosteron jako lek na niedobór androgenów, który może wystąpić po menopauzie. Najczęstszym objawem niedoboru androgenów u kobiet jest obniżone libido.
   • Wreszcie, niektórzy mężczyźni poszukują terapii testosteronem, aby zwalczyć normalne skutki zmniejszonej produkcji testosteronu z powodu starzenia. Jednak ta praktyka nadal nie jest dobrze zbadana, dlatego wielu lekarzy jest jej przeciwnych. Niektóre z przeprowadzonych badań dały mieszane wyniki.

2. 

   
   
   Poznaj inne sposoby zarządzania. Iniekcja jest powszechnym sposobem podawania pacjentom testosteronu. Istnieje jednak wiele alternatywnych metod wprowadzania testosteronu do organizmu, z których niektóre są preferowane dla niektórych pacjentów. Zawierają:
   • Żel lub krem ​​do stosowania miejscowego.
   • Plaster na skórę (podobny do plastra nikotynowego).

     

     
     
   • Tabletki doustne.
   • Mucoadhezyjny nakładany na zęby.
   • Sztyft testosteronu (stosowany pod pachą jako dezodorant).
   • Implant podskórny.

3. 

   Wiedz, kiedy nie należy stosować testosteronu. Ponieważ testosteron jest hormonem, który może powodować znaczące zmiany w funkcjonowaniu organizmu, wiadomo, że może zaostrzać lub pogarszać pewne schorzenia. Tego hormonu nie należy podawać pacjentce z rakiem prostaty lub piersi. Wszyscy pacjenci, którzy rozważają rozpoczęcie terapii testosteronem, powinni przejść test na antygen swoisty dla prostaty i prostaty (PSA) przed i po leczeniu w celu wykrycia raka prostaty.

4. 

   
   
   Zrozum skutki uboczne terapii testosteronem. Testosteron to dość silny hormon. Nawet przy bezpiecznym stosowaniu i monitorowaniu przez lekarza może mieć poważne skutki uboczne. Najczęstsze to:
   • Skóra trądzikowa i tłusta.
   • Zatrzymanie płynów.
   • Stymulacja tkanki gruczołu krokowego, co może skutkować zmniejszeniem częstotliwości oddawania moczu i zmniejszeniem przepływu.
   • Rozwój tkanki piersi.

     

   • Nasilenie bezdechu nocnego.
   • Skurcz jąder.
   • Zmniejszona liczba plemników / niepłodność.
   • Zwiększona liczba czerwonych krwinek.

     

   • Zmiany poziomu cholesterolu.

5. 

   Skonsultuj się z lekarzem. Podobnie jak w przypadku każdego poważnego leczenia, decyzja o zastosowaniu terapii testosteronem nie powinna być lekka. Przed kontynuowaniem zasięgnij porady lekarza - będzie on w stanie ocenić Twój problem i cele, aby ustalić, czy testosteron jest odpowiednią opcją dla Ciebie.

Metoda 2 z 2: zastosowanie zastrzyku testosteronu

1. 

   Zidentyfikuj swoje stężenie testosteronu. Testosteron do wstrzykiwań jest zwykle dostępny w postaci cypionianu testosteronu lub enantatu. Płyny te występują w różnych stężeniach, dlatego przed podaniem zastrzyku bardzo ważne jest sprawdzenie, czy planowana dawka uwzględnia stężenie testosteronu w surowicy. Ogólnie stężenia wynoszą 100 mg / ml lub 200 mg / ml. Innymi słowy, niektóre dawki są dwukrotnie bardziej skoncentrowane niż inne. Przed wykonaniem wstrzyknięcia sprawdź więcej niż raz, aby użyć odpowiedniej dawki dla wybranego stężenia.

2. 

   Użyć odpowiedniej, jałowej strzykawki i igły. Jak w przypadku wszystkich zastrzyków, tak jest niezwykle Podczas podawania testosteronu ważne jest, aby używać nowej, sterylnej igły. Brudne igły mogą przenosić śmiertelne choroby krwiotwórcze, takie jak zapalenie wątroby i HIV. Za każdym razem, gdy wstrzykujesz testosteron, używaj czystej, uszczelnionej igły.
   • Inną rzeczą do rozważenia jest fakt, że testosteron jest trochę śluzowaty i oleisty w porównaniu z innymi lekami do wstrzykiwań. Z tego powodu ważne jest, aby do pobrania dawki użyć nieco grubszej igły niż zwykła (na przykład rozmiar 18 do 20). Grube igły mogą powodować większy ból, dlatego przed aplikacją należy je usunąć i zastąpić cieńszą.
   • Strzykawki o pojemności 3 ml (cm3) wystarczają na większość dawek testosteronu.

3. 

   Umyj ręce i załóż sterylne rękawiczki. Aby zmniejszyć ryzyko infekcji, ważne jest, aby podczas wykonywania wstrzyknięcia utrzymywać ręce w czystości. Umyj je dokładnie mydłem antybakteryjnym i wodą i załóż sterylne rękawiczki. W przypadku przypadkowego dotknięcia niesterylnego przedmiotu lub powierzchni przed wstrzyknięciem, ze względów bezpieczeństwa należy zmienić rękawiczki.

4. 

   Pobierz dawkę. Twój lekarz zaleci dawkowanie - określ objętość dawki w zależności od stężenia testosteronu. Na przykład, jeśli lekarz zalecił dawkę 100 mg, będziesz potrzebować 1 ml roztworu testosteronu 100 mg / ml lub ½ ml roztworu 200 mg / ml. Aby pobrać dawkę, najpierw należy pobrać do strzykawki powietrze o takiej samej objętości, jak dawka. Następnie wyczyść górną część butelki z lekiem alkoholem, włóż igłę przez nasadkę do leku i wprowadź powietrze ze strzykawki do butelki. Odwróć butelkę do góry dnem i zassaj dokładną dawkę testosteronu.
   • Wstrzyknięcie powietrza do fiolki zwiększa ciśnienie wewnątrz fiolki, ułatwiając wciągnięcie leku do strzykawki. Jest to szczególnie ważne w przypadku testosteronu, który może być trudny do zaaspirowania, ponieważ jest grubszy.

5. 

   Zmień igłę na mniejszą. Grube igły mogą powodować większy ból. Nie ma potrzeby odczuwania tego dodatkowego bólu, zwłaszcza jeśli leczenie obejmuje częste zastrzyki. Aby zmienić igłę po pobraniu dawki, należy wyjąć igłę z fiolki i trzymać ją czubkiem do góry przed sobą.Wyciągnij trochę powietrza, aby pozostawić odstęp między lekiem a końcówką strzykawki, aby go nie rozlać. Używając dłoni (czystej i w rękawiczce), która nie trzyma strzykawki, ostrożnie zakryj igłę i odczep ją. Następnie włóż cieńszą igłę (na przykład 23 G).
   • Druga igła również musi być zaplombowana i sterylna.

6. 

   Usunąć powietrze ze strzykawki. Wstrzyknięcie pęcherzyków powietrza do ciała może spowodować poważny problem zwany embolizm. Dlatego ważne jest, aby upewnić się, że w strzykawce nie ma pęcherzyków powietrza, kiedy zamierzasz wstrzyknąć testosteron. Zrób to zgodnie z poniższymi instrukcjami:
   • Trzymać strzykawkę przed sobą z igłą otwartą i skierowaną do góry.
   • Uważaj na pęcherzyki powietrza w strzykawce. Postukać w strzykawkę, aby pęcherzyki podniosły się.
   • Po wyczerpaniu się pęcherzyków dawki należy powoli nacisnąć tłok, aby usunąć powietrze ze strzykawki. Przerwij, gdy zobaczysz niewielką kroplę leku wypływającą z końcówki igły. Uważaj, aby nie pryskać znacznej ilości na podłogę.

7. 

   Przygotować miejsce wstrzyknięcia. Zastrzyki testosteronu są zwykle domięśniowe, to znaczy podawane bezpośrednio do mięśnia. Dwa stosunkowo łatwe i dostępne miejsca do wstrzyknięcia domięśniowego to obszerny boczny (górna zewnętrzna część uda) lub pośladek (górna tylna część uda, czyli pośladek). Nie są to jedyne miejsca, w które można wstrzyknąć testosteron, ale są one najbardziej powszechne. Niezależnie od wybranej lokalizacji, użyj waty z alkoholem izopropylowym i wyczyść miejsce, w którym chcesz zastosować. To zabije bakterie skóry, zapobiegając infekcjom.
   • Jeśli masz zamiar zaaplikować go na pośladek, wstrzyknij go w górną zewnętrzną część mięśnia. Innymi słowy, wybierz lokalizację w lewym górnym rogu lewego pośladka lub w prawym górnym rogu prawego pośladka. Miejsca te mają najlepszy dostęp do tkanki mięśniowej i uniemożliwiają dotarcie do nerwów i naczyń krwionośnych w innych częściach pośladka.

8. 

   Zastosować. Trzymać napełnioną strzykawkę jak strzałkę pod kątem 90 stopni nad jałowym miejscem podania. Szybko wbij igłę w mięso. Przed wciśnięciem tłoka delikatnie odciągnąć go. Jeśli krew dostanie się do strzykawki, należy wyjąć igłę i wybrać inne miejsce, ponieważ oznacza to, że dotarłeś do żyły. Wstrzyknąć lek w stałym, kontrolowanym tempie.
   • Pacjent może odczuwać dyskomfort, ucisk lub pieczenie.

9. 

   Po aplikacji należy zadbać o miejsce wstrzyknięcia. Po wciśnięciu tłoka powoli wyjmij igłę. W tym celu należy ścisnąć obszar wokół wstrzyknięcia sterylnym wacikiem, aby zapobiec ciągnięciu się igły za skórę, powodując większy ból. Sprawdź, czy w miejscu wkłucia igły nie ma krwawienia i w razie potrzeby załóż opatrunek lub wacik. Wyrzucić igłę i strzykawkę w odpowiednie miejsce.
   • Jeżeli po aplikacji pacjent oprócz normalnego bólu w miejscu wstrzyknięcia odczuwa zaczerwienienie, obrzęk i dyskomfort, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Porady

• Zaaspirować lek dużą igłą. Możesz go wymienić na lepszą igłę do wstrzykiwania testosteronu.
• Im mniejszy rozstaw igieł, tym jest większy. Na przykład: igła 18 G jest większa niż igła 25.
• Istnieją również różne długości igieł. Najczęściej są to półtora cala. Jeśli jesteś starszy, użyj igły półtora cala. Jeśli nie masz dużo mięsa, użyj jednocalowego mięsa.
• Do wstrzyknięcia można użyć igły insulinowej, rozmiar igły nie ma znaczenia. Olejek nie jest na tyle gęsty, że nie wypływa, po prostu pobranie leku mniejszą igłą jest trudne i czasochłonne.
• Do aplikacji nie należy używać igły mniejszej niż 23 G. Jeśli spróbujesz użyć mniejszej, lek nie wyjdzie ze strzykawki, a nawet może „eksplodować” pod skórą. To wcale nie jest zabawne.

Ostrzeżenia

• Zawsze przechowuj leki w zalecanej temperaturze i zawsze sprawdzaj datę ważności na opakowaniu. Jeśli wygasł, nie używaj go!
• Wszystkie leki należy przechowywać poza zasięgiem dzieci.
• Nigdy zmienić dawkę bez uprzedniej konsultacji z lekarzem.