Zawartość

• Kroki
• Porady
• Ostrzeżenia

Padaczka psów jest bardzo szkodliwa nie tylko dla zdrowia zwierzęcia, ale także dla jego właściciela. Podczas epilepsji pies doświadcza powtarzających się napadów, które pojawiają się z powodu nieprawidłowej aktywności elektrycznej komórek mózgowych. Niektóre psy będą miały tylko jeden atak w ciągu swojego życia. Bardzo ważne jest, aby zwierzę udało się do weterynarza, jeśli cierpi na ten objaw, ponieważ bez odpowiedniej interwencji mogą się pogorszyć. Aby pomóc psu z epilepsją, możesz zrobić kilka rzeczy, takich jak udzielenie wsparcia potrzebnego do przetrwania epizodu, niesienie pomocy po epilepsji i podjęcie niezbędnych kroków, aby zapobiec przyszłym napadom.

Kroki

Metoda 1 z 3: pomoc psu podczas napadu

1. 

   Pociesz psa. Będzie przestraszony i zdezorientowany podczas i po kryzysie epilepsji, dlatego bardzo ważne jest, aby zrobić wszystko, co w Twojej mocy, aby pomóc mu poczuć się bardziej zrelaksowanym. Jeśli napady są częste, konieczne jest, aby właściciel rozpoznał oznaki nadchodzącego kryzysu, przygotowując się z wyprzedzeniem. Oto kilka prostych kroków, które można zastosować, aby uspokoić psa:
   • Umieść poduszkę lub poduszkę pod jego głową. Pomoże to uchronić Cię przed silnym uderzeniem podczas napadu.
   • Porozmawiaj ze zwierzęciem niskim, kojącym głosem. Powiedz: „W porządku, stary. Dobry chłopak." i „Zachowaj spokój, jestem tu, aby ci pomóc”.
   • Pieść go powoli, aby cię uspokoił. Jeśli chcesz, połóż go na kolanach lub przytrzymaj, jeśli jest mały.

2. 

   
   
   Trzymaj ręce z dala od pyska psa. Mówi się, że podczas napadów psy mogą się dusić językiem, ale to mit. Właściciel powinien unikać wkładania ręki lub palców do pyska zwierzęcia podczas kryzysu, w przeciwnym razie zostanie ugryziony. Nie należy również wkładać przedmiotów do ust, gdyż grozi to udławieniem lub złamaniem zęba.

3. 

   
   
   Uspokój psa po napadzie. Ważne jest, aby przed podjęciem jakiejkolwiek decyzji pozostawić zwierzę bardzo spokojne.Czasami napad może powtórzyć się, jeśli pies próbuje wstać lub pozostaje bardzo zdenerwowany, zanim w pełni wyzdrowieje. Uspokajaj go i pozostań blisko niego przez chwilę po zakończeniu kryzysu.
   • Aby pomóc Ci się zrelaksować, utrzymuj otoczenie w spokoju. Wyłącz telewizor i nie pozwól, aby w pokoju przebywały więcej niż dwie osoby. Zabierz inne zwierzęta z miejsca.

4. 

   
   
   Zwróć uwagę na czas trwania napadów u psa. Spróbuj odmierzyć czas trwania kryzysów; jeśli w pobliżu znajduje się telefon komórkowy, filmowanie zdarzenia może również pomóc w postawieniu diagnozy przez lekarza weterynarii.
   • Jeśli napad trwa dłużej niż pięć minut, jak najszybciej zabierz psa na pogotowie weterynaryjne. Długie napady mogą wpływać na mięśnie oddechowe, zaburzając zdolność oddychania zwierzęcia.

Metoda 2 z 3: Leczenie psa po napadzie

1. 

   Zabierz to do weterynarza. Po ustąpieniu napadu ważne jest przetransportowanie psa do weterynarza w celu zbadania. Zostanie wykonanych kilka testów, aby wykluczyć inne przyczyny, które doprowadziły do ​​drgawek, pomagając profesjonaliście w określeniu najlepszej opcji leczenia dla zwierzęcia. Jeśli testy wykażą wynik negatywny, pies może cierpieć na pierwotne napady padaczkowe, które będą leczone lekami przepisanymi przez lekarza weterynarii.

2. 

   Zapytaj o środki zaradcze. Istnieje kilka leków, które zmniejszają liczbę i nasilenie napadów padaczkowych u psów. Większość z nich należy podawać codziennie i przez resztę życia psa. Wśród głównych opcji są:
   • Fenobarbital: jest najczęstszym lekarstwem dla psów z padaczką. Tłumi aktywność mózgu.
   • Bromek potasu: ten lek będzie stosowany, jeśli fenobarbital powoduje problemy zdrowotne. Bromek sodu może być stosowany jako alternatywa dla bromku potasu. Oba zmniejszają aktywność komórek mózgowych.
   • Gabapentina: ten lek przeciwpadaczkowy jest często łączony z innym lekiem, aby pomóc kontrolować napady uogólnione.
   • Diazepam: lek, który jest ogólnie stosowany jako środek uspokajający, a nie jako środek do kontrolowania napadów, ale może być opcją, jeśli ataki psa są częste i utrzymują się przez długi czas.

3. 

   Bądź przygotowany na obserwowanie efektów uspokajających. Większość leków przeciwpadaczkowych na początku wywołuje lekką senność, ale psy zwykle przyzwyczajają się do tego efektu. W niektórych przypadkach połączenie leków może pomóc zmniejszyć działanie uspokajające, jeśli zwierzę wydaje się je nadmiernie odczuwać.
   • Pamiętaj, że leki mogą wpływać na wątrobę i nerki psa, więc dokładnie rozważ stosunek kosztów do korzyści z leczenia w porównaniu z opieką medyczną w przypadku sporadycznych napadów.

4. 

   Porozmawiaj ze swoim weterynarzem o stosowaniu środka uspokajającego w stresujących sytuacjach. Jeśli pies jest bardzo zdenerwowany, środki uspokajające mogą być przydatne, aby zapobiec napadom w okresie presji. Porozmawiaj ze swoim weterynarzem, aby dowiedzieć się, czy istnieje możliwość podania tego typu leków w okresach dużego stresu.
   • Jeśli chcesz, środek uspokajający możesz zastosować w sytuacjach, w których już wiesz, że zwierzę będzie się wystraszyło, jak w Nowym Roku, kiedy pęka wiele fajerwerków.
   • Uspokojenie psa w dni z wieloma wizytami jest również dobrym pomysłem, jeśli denerwuje go obecność obcych.
   • Nawet podczas burzy może być konieczne uspokojenie psa, dopóki światła i hałas nie znikną.

5. 

   Monitoruj stan zwierzęcia. Padaczka psów, choć uleczalna u większości psów, jest postępującym problemem. Nawet przy przyjmowaniu leków u niektórych zwierząt od czasu do czasu występują napady padaczkowe. Jeśli napady stają się częstsze lub cięższe, zabierz go jak najszybciej do weterynarza.
   • Pamiętaj, że wraz ze starzeniem się psa napady i ataki mogą stać się częstsze i bardziej dotkliwe.

Metoda 3 z 3: Dowiedz się więcej o padaczce psów

1. 

   Dowiedz się, jakie rodzaje epilepsji istnieją. Psy cierpią na dwa główne typy padaczki: pierwotną i wtórną. Pierwotna zwykle dotyka najmłodszych (w wieku poniżej dwóch lat), ponieważ jest zaburzeniem genetycznym. Mimo to może się objawić dopiero w wieku sześciu lat. Ten stan jest również znany jako epilepsja idiopatyczna. Wtórne może wystąpić w każdym wieku, zwykle z powodu innego problemu, który wpływa na układ neurologiczny, takiego jak infekcja, choroba, uraz mózgu, udar lub guz mózgu.

2. 

   Dowiedz się, jak rozpoznać napad częściowy. W tego typu napadzie pies leży na boku i utrzymuje sztywne ciało, energicznie potrząsając kończynami. Może wyć, ślinić się, gryźć, sikać lub wypróżniać się podczas kryzysu, który trwa od 30 sekund do dwóch minut. Pamiętaj, że nie wszystkie psy mają ten typ napadu; niektórzy doświadczą mniej poważnych lub zauważalnych kryzysów.

3. 

   Zidentyfikuj uogólniony napad. Niektóre psy mogą cierpieć na ataki, które powodują, że zwierzęta poruszają się w dziwny sposób lub powtarzają wyczerpujące zachowanie, takie jak lizanie lub chodzenie w kółko. Zwróć uwagę na każdą nienormalną postawę psa. Jeśli nie jesteś pewien, czy jest to napad, czy nie, porozmawiaj z weterynarzem.

4. 

   Zwróć uwagę na oznaki wskazujące na zbliżający się napad. Przed kryzysem pies może zauważyć, że coś jest nie tak i zacznie reagować. Właściciel zauważy, że jest inny, pokazując następujące zachowania:
   • Będzie „przyklejony” do właściciela.
   • Będzie szedł stałym tempem.
   • Będzie jęczeć.
   • Zwymiotuje.
   • Będziesz wyglądać na oszołomionego lub zdezorientowanego.

Porady

• Poszukaj zewnętrznych „wyzwalaczy”. Pestycydy lub środki czyszczące mogą powodować ataki u psów.
• Najważniejszą rzeczą jest być tam, aby pomóc zwierzęciu podczas ataku. Te epizody mogą być niezwykle przerażające dla psów, dlatego ważne jest, aby właściciel był w pobliżu, aby się uspokoić i sprawić, że sytuacja będzie mniej przerażająca.
• Dobrze jest zostawić w pobliżu stary ręcznik podczas ataku zwierzęcia. W wielu przypadkach psy dają „znaki”, że będą wydalać mocz lub kał. Kiedy zauważysz, że się dusi, oddaje mocz lub wypróżnia się, ręcznik może pomóc w sprzątaniu pokoju.

Ostrzeżenia

• Napady trwające dłużej niż pięć minut stanowią zagrożenie dla życia psa. Natychmiast zanieś to do weterynarza.
• Nigdy nie przerywaj nagle i bez konsultacji z weterynarzem.